κατακαίω: Difference between revisions

|elrutext='''κατακαίω:''' атт. [[κατακάω]] (ᾱω) (fut. [[κατακαύσω]], aor. κατέκαυσα - эп. κατέκηα, pf. κατακέκαυκα, эп. 1 л. pl. conjct. [[κατακήομεν]] (= κατακήωμεν), inf. [[κατακαιέμεν]], эп. inf. aor. [[κατακῆαι]] и [[κακκῆαι]]; pass.: fut. κατακαυθήσομαι, aor. 1 κατεκαύθην, aor. 2 [[κατεκάην]])<br /><b class="num">1)</b> [[сжигать]], [[предавать сожжению]] (τινὰ σὺν ἔντεσι Hom.; σάρκα καἰ [[ὀστοῦν]] Arst.; τὸ [[ἄχυρον]] NT);<br /><b class="num">2)</b> [[уничтожать пожаром]], [[предавать огню]] (πόλιν Her.); pass. сгорать (ἡ [[οἰκίη]] κατεκάη Her.): γῆ κατακεκαυμένη Arst. выжженная земля;<br /><b class="num">3)</b> [[гореть]]: κατὰ [[πῦρ]] ἐκάη Hom. огонь догорел.