3,270,824
edits
mNo edit summary |
|||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=dertron | |Transliteration C=dertron | ||
|Beta Code=de/rtron | |Beta Code=de/rtron | ||
|Definition=τό | |Definition=τό, ([[δέρω]])<br><span class="bld">A</span> = [[ἐπίπλους]], [[caul]] or [[membrane which conlains the bowels]], χολάδας δέρτροισι καλύψεις Antim.45, cf. Hp.''Epid.''5.26; γῦπε… δέρτρον ἔσω δύνοντες even to [[the bowels]], Od.11.579.<br><span class="bld">II</span> in Od. [[l.c.]], [[δέρτρον]] is expld. by Gramm., as ''EM''257.31, etc., of the vulture's [[beak]]: hence, of [[a sharp point]], Lyc.880.<br><span class="bld">III</span> pl., = [[τύμπανα]], Hsch. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ου, τό<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>anat. [[membrana que envuelve los intestinos y el hígado]] γῦπε δέ μιν ... ἧπαρ ἔκειρον, [[δέρτρον]] ἔσω δύνοντες dos buitres ... penetrando dentro de la membrana que lo envuelve le comían el hígado</i>, <i>Od</i>.11.579, cf. Sch.<i>ad loc</i>., χολάδας δέρτροισι καλύψεις Antim.53<br /><b class="num">•</b>[[epiplón]] Hp. en Erot.<i>Fr</i>.19, Epicles en Erot.<i>Fr</i>.19<br /><b class="num">•</b>[[peritoneo]] Hp.<i>Epid</i>.5.26, Erot.<i>Fr</i>.19, cf. Hsch.<br /><b class="num">2</b> sinéc. plu. | |dgtxt=-ου, τό<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>anat. [[membrana que envuelve los intestinos y el hígado]] γῦπε δέ μιν ... ἧπαρ ἔκειρον, [[δέρτρον]] ἔσω δύνοντες dos buitres ... penetrando dentro de la membrana que lo envuelve le comían el hígado</i>, <i>Od</i>.11.579, cf. Sch.<i>ad loc</i>., χολάδας δέρτροισι καλύψεις Antim.53<br /><b class="num">•</b>[[epiplón]] Hp. en Erot.<i>Fr</i>.19, Epicles en Erot.<i>Fr</i>.19<br /><b class="num">•</b>[[peritoneo]] Hp.<i>Epid</i>.5.26, Erot.<i>Fr</i>.19, cf. Hsch.<br /><b class="num">2</b> sinéc. plu. δέρτρα· τύμπανα Hsch.<br /><b class="num">II</b> [[pico]] de los buitres (por mala interpr. de <i>Od</i>.l.c.) <i>EM</i> 257.31G.<br /><b class="num">•</b>de una roca θρυλιγμάτων δέρτροισι προσσεσηρότας lacerados por los picos de los fragmentos (de las rocas)</i>, Lyc.880. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0550.png Seite 550]] τό ([[δέρω]]), einmal bei Homer, Odyss. 11, 579, wo es die [[innere Haut]] im menschlichen Leibe bezeichnet, von welcher die Leber umschlossen wird: γῦπε δέ μιν [[ἑκάτερθε]] παρημένω ήπαρ ἔκειρον, [[δέρτρον]] ἔσω δύνοντες; Scholl. τὸ [[δέρτρον]] Ἀντίμαχος μὲν ὁ [[Κολοφώνιος]] τὸν ἐπίπλουν ἀκούει τὸν ἐν τοῖς καλουμένοις ἐγκάτοις. λέγει γὰρ (fragm. Stoll. no 44) »[[οὐδέ]] τι θερμὸν ἀναπνείων χολάδας δέρτροισι καλύψεις«. ὁ δὲ ἐπίπλους, φησὶν [[Ἀπολλόδωρος]], ὄν ἀργέτα δημὸν καλεῖ (Iliad. 11, 818. 21, 127), οὐ περὶ τὸ [[ἧπαρ]], ἀλλὰ περὶ τὴν κοιλίαν ἐστίν. Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα [[δέρτρον]] καλοῦσιν κτἑ.; vgl. Eustath. p. 1700, 9 Apollon. Lex. Hom. p. 57, 13. – Hippocrat. – Lycophr. 880 δ. θρυλιγμάτων, spitzes Bruchstück. [[δέρω]], [[schinden]], [[abhäuten]], das Fell abziehen; Wurzel Δαρ-, mit Umlaut Δερ-, vgl. perfect. δέδαρμαι und aorist. pass. ἐδάρην und die Nebenformen [[δείρω]] (s. oben besonders), entstanden aus δερίω, und [[δαίρω]], entstanden aus δαρίω; über die verwandten Wötter anderer indogermanischer Sprachen s. Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1 S. 200. – Futur. δερῶ, aorist. act. ἔδειρα, perf. pass. δέδαρμαι, Ar. Lys. 158, aor. pass. ἐδάρην, δαρθείς Nicochar. B. A. 89, futur. pass. δαρήσομαι. – Homerische Formen: ἔδερον 3. plural., Iliad. 23, 167; [[δέρον]] 3. plural., Iliad. 7, 316; ἔδειραν, Iliad. 2, 422; δείρας, Odyss. 10, 19, δῶκε δέ μοι δείρας, var. lect. δῶκέ μοι ἐκδείρας; δείραντας, Odyss. 11, 46. Vom Abhäuten der Thiere bei'm Schlachten: Iliad. 7, 316 τοῖσι δὲ βοῦν ἶέρευσεν [[Ἀγαμέμνων]] ἄρσενα πενταέτηρον –. τὸν [[δέρον]] [[ἀμφί]] θ' ἕπον, [[καί]] μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ' ἄρ' [[ἐπισταμένως]], πεῖράν τ' ὀβελοῖσιν, ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα: man beachte die Homerische Enallage der Tempora, [[δέρον]] statt des aorist. Odyss. 11, 46 ἑτάροισιν ἐκέλευσα μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ' ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, δείραντας κατακῆαι. Odyss. 8, 61 τοῖσιν δ' Ἀλκίνοος [[δυοκαίδεκα]] μῆλ' ἱέρευσεν, ὀκτὼ δ' ἀργιόδοντας ὕας, δύο δ' εἰλίποδας [[βοῦς]] | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0550.png Seite 550]] τό ([[δέρω]]), einmal bei Homer, Odyss. 11, 579, wo es die [[innere Haut]] im menschlichen Leibe bezeichnet, von welcher die Leber umschlossen wird: γῦπε δέ μιν [[ἑκάτερθε]] παρημένω ήπαρ ἔκειρον, [[δέρτρον]] ἔσω δύνοντες; Scholl. τὸ [[δέρτρον]] Ἀντίμαχος μὲν ὁ [[Κολοφώνιος]] τὸν ἐπίπλουν ἀκούει τὸν ἐν τοῖς καλουμένοις ἐγκάτοις. λέγει γὰρ (fragm. Stoll. no 44) »[[οὐδέ]] τι θερμὸν ἀναπνείων χολάδας δέρτροισι καλύψεις«. ὁ δὲ ἐπίπλους, φησὶν [[Ἀπολλόδωρος]], ὄν ἀργέτα δημὸν καλεῖ (Iliad. 11, 818. 21, 127), οὐ περὶ τὸ [[ἧπαρ]], ἀλλὰ περὶ τὴν κοιλίαν ἐστίν. Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα [[δέρτρον]] καλοῦσιν κτἑ.; vgl. Eustath. p. 1700, 9 Apollon. Lex. Hom. p. 57, 13. – Hippocrat. – Lycophr. 880 δ. θρυλιγμάτων, spitzes Bruchstück. [[δέρω]], [[schinden]], [[abhäuten]], das Fell abziehen; Wurzel Δαρ-, mit Umlaut Δερ-, vgl. perfect. δέδαρμαι und aorist. pass. ἐδάρην und die Nebenformen [[δείρω]] (s. oben besonders), entstanden aus δερίω, und [[δαίρω]], entstanden aus δαρίω; über die verwandten Wötter anderer indogermanischer Sprachen s. Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1 S. 200. – Futur. δερῶ, aorist. act. ἔδειρα, perf. pass. δέδαρμαι, Ar. Lys. 158, aor. pass. ἐδάρην, δαρθείς Nicochar. B. A. 89, futur. pass. δαρήσομαι. – Homerische Formen: ἔδερον 3. plural., Iliad. 23, 167; [[δέρον]] 3. plural., Iliad. 7, 316; ἔδειραν, Iliad. 2, 422; δείρας, Odyss. 10, 19, δῶκε δέ μοι δείρας, var. lect. δῶκέ μοι ἐκδείρας; δείραντας, Odyss. 11, 46. Vom Abhäuten der Thiere bei'm Schlachten: Iliad. 7, 316 τοῖσι δὲ βοῦν ἶέρευσεν [[Ἀγαμέμνων]] ἄρσενα πενταέτηρον –. τὸν [[δέρον]] [[ἀμφί]] θ' ἕπον, [[καί]] μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ' ἄρ' [[ἐπισταμένως]], πεῖράν τ' ὀβελοῖσιν, ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα: man beachte die Homerische Enallage der Tempora, [[δέρον]] statt des aorist. Odyss. 11, 46 ἑτάροισιν ἐκέλευσα μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ' ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, δείραντας κατακῆαι. Odyss. 8, 61 τοῖσιν δ' Ἀλκίνοος [[δυοκαίδεκα]] μῆλ' ἱέρευσεν, ὀκτὼ δ' ἀργιόδοντας ὕας, δύο δ' εἰλίποδας [[βοῦς]]· τοὺς [[δέρον]] [[ἀμφί]] θ' ἕπον, τετύκοντό τε δαῖτ' ἐρατεινήν. Vom Schlauche des Aeolus Odyss. 10, 19 δῶκε δέ μοι δείρας ἀσκὸν βοὸς ἐννεώροιο, [[ἔνθα]] δὲ ῃυκτάων ἀνέμων κατέδησε κέλευθα. – Folgende: ἀσκὸν δέρειν τινά, poet. bei Plut. Sol. 14, Einen lebendig schinden, durchgerben, durchprügeln; Ar. Ran. 618; vgl. [[δαίρω]]. Allgemeiner: ὁ μὴ δαρεὶς [[ἄνθρωπος]] οὐ παιδεύεται Menand. monost. 422; vgl. Plat. Euthyd. 285 d. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext= | |elnltext=δέρτρον -ου, τό [δέρω] buikvlies (het vlies dat om de ingewanden zit). | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru |