γελάω: Difference between revisions

|elnltext=[[γελάω]], praes. contr. γελῶ, ep. praes. [[γελόω]], Aeol. γέλαιμι, ep. ptc. γελοω - γελωο - γελωω - γελοιω -, Aeol. gen. fem. γελαίσας, Dor. dat. γελᾶντι, Ion. inf. γελῆν; aor. ἐγέλασα, ep. (ἐ)[[γέλασσα]], Dor. (ἐ)γέλαξα; perf. med.-pass. 3 sing. γεγέλασται; aor. pass. ἐγελάσθην; fut. Att. med. γελάσομαι, later γελάσω.<br /><b class="num">1.</b> lachen:; ἡ δὲ γέλασσε χείλεσιν zij lachte met haar lippen (d.w.z. ze trok een grijns) Il. 15.101; ἐμὸν δ’ ἐγέλασσε φίλον [[κῆρ]] mijn hart was blij Od. 9.413; γ. κατ’ ἐμαυτόν in mezelf lachen Luc. 33.39; met adv. acc.:; ἁπαλὸν γελάσαι zachtjes lachen Od. 14.465; van zaken stralen:. γέλασσε δὲ [[πᾶσα]] περὶ χθὼν χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς heel het land rondom straalde door de schittering van het brons Il. 19.362.<br /><b class="num">2.</b> lachen om, lachen over, met acc.:; τί δὲ τοῦτ’ ἐγέλασας; waarom moest je daarom lachen? Aristoph. Nub. 820; met prep.:; ἐπ’ [[αὐτῷ]] ἡδὺ γέλασσαν zij lachten smakelijk om hem Il. 2.270; met dat. en acc. v. h. inw. obj.: γελᾷ... τοῖσδε... ἄχεσιν πολὺν γέλωτα hij lacht hard om dit verdriet Soph. Ai. 957 (lyr.); met gen.. γελᾷ μου hij lacht om mij Soph. Ph. 1125 (lyr.).<br /><b class="num">3.</b> bespotten, uitlachen, met acc.:; Εὐνίκα μ’ ἐγέλαξε Eunika lachte mij uit Theocr. 20.1; pass.:; γελῶμαι ik word uitgelachen Aeschl. Eum. 789; met prep.. εἰς ἐχθροὺς γ. je vijanden in hun gezicht uitlachen Soph. Ai. 79.