ἀποίητος: Difference between revisions

|lstext='''ἀποίητος''': -ον, ὁ μὴ πεποιημένος, πεπραγμένων… ἀποίητον… [[θέμεν]] ἔργων [[τέλος]], Λατ. infectum reddere, Πινδ. Ο. 2. 30· ἀποίητα πάμπολλ’ ἐστὶν ἡμῖν, Μένανδ. ἐν «Δημιουργῷ» 1, 4, τὸ ἀποίητον, ἡ [[ἁπλότης]], ἡ [[ἀφέλεια]], τὸ μὲν γὰρ ἀποίητον παιδός, ἡ δὲ ἀκμὴ νεανίου Ἀριστείδ. 1. 76. 2) ἀποίητον, ὅ,τι δὲν δύναται νὰ πράξῃ τις. οὐδ’ εἴ τι ποιεῖ τῶν ὑμῖν ἀποιήτων... παράλογόν ἐστιν Πλουτ. Κορ. 38. ΙΙ. ὁ προχείρως, ὁ μὴ τεχνικῶς ποιηθείς, ὁ [[ἄνευ]] ἐπεξεργασίας, δοκεῖ μὲν γὰρ ἀποίητός τις [[εἶναι]] καὶ [[ἀτεχνίτευτος]] ὁ τῆς ἁρμονίας αὐτοῦ χαρακτὴρ Διον. ἁλ. περὶ Λυσ. 8: ἰδίως ὁ μὴ ποητικός, [[ἀποίητος]] [[λόγος]], ὅ ἐ. πεζὴ [[λέξις]], ὁ αὐτ. περὶ Συνθ. σ. 16: ― Ἐπίρρ. -τως ὁ αὐτ. περὶ Δημ. 39. ΙΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, [[ἀνεπιτήδειος]], [[ἀκατάλληλος]], ἡ γὰρ πυρρὰ γῆ εἰς τοῦτο [[ἀποίητος]], ἐκκαίει γὰρ τὰ στελέχη Γεωπ. 75, 12.