ἐκεῖνος: Difference between revisions

|dgtxt=-η, -ο<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> jón., poét. κεῖνος, -η, -ο <i>Il</i>.2.37, 330, <i>Od</i>.1.233, Archil.9.4, Hdt.3.140, 5.23; dór. κεῖνος, -α, -ον Stesich.46.3, Pi.<i>O</i>.3.31, B.15.62; κῆνος, -α, -ο Sapph.31.1, Alc.283.14, <i>Inc.Lesb</i>.34(a).16, Alcm.3.81, A.D.<i>Pron</i>.58.4, <i>Sokolowski</i> 3.151A.24 (Cos IV a.C.), <i>IPr</i>.37.126 (II a.C.), Balbill.29.17, Timachidas 43.105; κε͂νος <i>CEG</i> 344 (Fócide VI a.C.); τῆνος Theoc.1.4<br /><b class="num">• Morfología:</b> [gen. ἐκε̄́νο <i>IG</i> 1³.14.34, 35 (V a.C.), κήνω Alc.68.4, <i>IG</i> 12(2).526A.23 (Ereso IV a.C.), κε̄́νο <i>SEG</i> 23.415 (Feras V a.C.), κήνο <i>ICr</i>.4.41.1.4 (Gortina V a.C.); fem. dat. plu. κείνῃσι Hes.<i>Th</i>.877; adv. jón. κείνως Hdt.1.120; formas enfáticas reforz., masc. ἐκεινοσί A.D.<i>Pron</i>.59.17, ἐκεινοσίν A.D.<i>Pron</i>.59.24, plu. ἐκεινοιί Ar.<i>Eq</i>.1196; fem. ἐκεινηί Eup.299<br /><b class="num">A</b> adj. dem., frec. connotando notoriedad<br /><b class="num">I</b> indic. lejanía<br /><b class="num">1</b> [[allí ... aquel]] como deíctico, subrayando la op. c. el suj. del discurso Ἶρος κεῖνος ... ἧσται allí está sentado aquel Iro</i> (c. cierta connotación neg.) <i>Od</i>.18.239, ὁρᾷς ἵν' ἔστ' ἐ. ὑψηλὸς πάγος; ¿ves donde está allí aquel alto picacho?</i> Archil.29.1<br /><b class="num">•</b>c. verb. de mov. ὅτι νῆες ἐκεῖναι ἐπιπλέουσιν que allí vienen navegando aquellas naves</i> Th.1.51<br /><b class="num">•</b>c. el antec. del relat. κεῖνος ... [[ἀνήρ]], ὃν ὀϊόμεθ' αὐτοί ... ἔρχεται ἐς θάλαμον aquel hombre del que sospechamos entra allí en la habitación</i>, <i>Od</i>.22.165<br /><b class="num">•</b>op. pron. refl. de la primera pers. αὐτὸν ὡς θάψων ἐκ τῆς οἰκίας τῆς [[ἐμαυτοῦ]] op. [[ἐκ τῆς οἰκίας αὐτὸν ἐκείνης θάπτειν]] Is.8.21-22.<br /><b class="num">2</b> [[aquel]] sent. local gener., c. verb. de reposo y acción:<br /><b class="num">a)</b> ref. a tierra, pueblos [[aquel]], [[aquel lejano, remoto]] ἐν ἐκείνῳ δήμῳ e.d., en Troya <i>Od</i>.3.103, ἴδε καὶ κείναν χθόνα Pi.<i>O</i>.3.31, τῆς γῆς ἐκείνης [[LXX]] <i>Ge</i>.2.12, por alejamiento del grupo de uno κείνη πόλις dominada por el pueblo (c. cierta notoriedad neg.), Thgn.47;<br /><b class="num">b)</b> ref. a pers. concr. [[aquel]], [[aquel que no está, ausente]] ὄφρα ἔτι κεῖνος ἀνὴρ ἐπιδήμιος ἦεν de Odiseo <i>Od</i>.1.233, cf. 4.145, 17.243, 21.201, 24.288;<br /><b class="num">c)</b> alejamiento de lo particular, frec. antec. del relat. [[aquel]], [[el ... que]] μὴ κεῖνος ἀνὴρ ἔτι νοστήσειεν ... ὅς τις ... que no vuelva (a su hogar) aquel hombre que (no esté dispuesto a luchar)</i> <i>Il</i>.13.232, φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν [[ἔμμεν]]' ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι ἰσδάνει Sapph.31.1, en frases gnómicas o de carácter general [[ἄφρων]] ... κεῖνος ... [[ἀνήρ]], ὅς τις ... ἔριδα προφέρηται ἀέθλων δήμῳ ἐν ἀλλοδαπῷ <i>Od</i>.8.209, καὶ ἢν ἑλκωθῇ (ὁ πλεύμων), οὐ καλῶς ἕξει κεῖνος ὁ [[ἄνθρωπος]] Hp.<i>Morb</i>.4.56;<br /><b class="num">d)</b> alejamiento en el texto y cierto distanciamiento en la opinión οἱ τὸν λόγον ἐκεῖνον λέγοντες quienes mantienen aquella teoría</i> Hp.<i>VM</i> 15.<br /><b class="num">3</b> [[aquel]] c. valor temp., op. al momento actual o real:<br /><b class="num">a)</b> c. palabras que significan ‘[[tiempo]]’ φῆ γὰρ ὅ γ' αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ decía que en aquel día iba a tomar la ciudad de Príamo</i>, <i>Il</i>.2.37, cf. 482, μάχην ... ἔγειραν ... ἤματι κείνῳ de la guerra de los Titanes, Hes.<i>Th</i>.667, cf. 836, B.11.23, Th.1.20, Pl.<i>Phd</i>.57a, τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ <i>PHamb</i>.27.3 (III a.C.), cf. [[LXX]] <i>Ge</i>.6.4, <i>Ex</i>.2.11, <i>Eu.Matt</i>.3.1, <i>Apoc</i>.9.6, ἀπὸ κήνου τοῦ χρόνου <i>IPr</i>.l.c., κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον Mitteis <i>Chr</i>.88.2.22 (II d.C.), cf. D.C.46.49.2, <i>PMasp</i>.9.2.19 (VI d.C.), κατ' ἐκεῖνο καιροῦ en aquel preciso momento</i> Plu.<i>Alex</i>.32<br /><b class="num">•</b>de donde abs. ἐξ ἐκείνου desde entonces</i> X.<i>Ages</i>.1.17, ἀπ' ἐκείνου Men.(?) en <i>PKöln</i> 203C.1.8, μετ' ἐκεῖνα Th.5.81, cf. ἐπέκεινα;<br /><b class="num">b)</b> ref. a acontecimientos κείνᾳ Ὀλυμπιάδι <i>CEG</i> 862.2 (Cos IV a.C.), ἐν ἐκείνῳ τῷ ἀγῶνι Lys.10.1;<br /><b class="num">c)</b> aplicado a pers. indic. su existencia en otro tiempo, como antec. del relat. κείνων ἐπιδεύεαι ἀνδρῶν οἳ Διὸς ἐξεγένοντο ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων <i>Il</i>.5.636<br /><b class="num">•</b>c. cierta notoriedad neg. [[aquel]], [[aquel vetusto]] médico de edades pasadas, Hp.<i>VM</i> 7, de sus prácticas ἐξ ἐκείνης τῆς ἀγρίης τε καὶ θηριώδεος διαίτης de aquella vetusta dieta salvaje y brutal</i> Hp.<i>VM</i> 7.<br /><b class="num">II</b> insistiendo en el rasgo de notoriedad [[aquel]], [[aquel famoso, conocido]]<br /><b class="num">a)</b> de pers. o anim. κεῖνος ὑπέρθυμος Διὸς υἱός <i>Il</i>.14.250, κεῖνος ... μέγας θεός <i>Il</i>.24.90, Ἄτλας Pi.<i>P</i>.4.289, οἷος ἐ. δεινὸς [[ἀνήρ]] <i>Il</i>.11.653, cf. Pi.<i>N</i>.9.36, κῆνος ... μάκαρς [[ἀνήρ]] tal vez Heracles, Alcm.15, cf. Pi.<i>P</i>.1.42, A.<i>Fr</i>.264, κεῖνοι δαήμονες ... δεσπόται Εὐβοίης Archil.l.c., cf. E.<i>Heracl</i>.509, Ἰφικράτης ποτ' ἐ. aquel famoso Ifícrates</i> D.21.62, [[LXX]] <i>Ge</i>.24.65, καὶ ὁ πέμψας με πατὴρ ἐ. y el que me envió, aquel, el Padre</i>, <i>Eu.Io</i>.5.37<br /><b class="num">•</b>anim. prodigiosos ἑρπετόν Pi.<i>P</i>.1.25, cf. <i>P</i>.2.8;<br /><b class="num">b)</b> de cosas y abstr. [[aquel]], [[aquel extraordinario]], [[tal]] κεῖνος τελαμών del tahalí de Heracles <i>Od</i>.11.614, πόνος Pi.<i>P</i>.4.243, κείνων ἀπ' εὐδόξων ἀγόνων B.9.21, κεῖνον ... ὕμνον <i>Lyr.Adesp</i>.35.1, ἔπος Hdt.3.51<br /><b class="num">•</b>combinado c. el uso pron. en forma aliterativa κεῖνα δὲ κεῖνος ἂν εἴποι ἔργα Pi.<i>O</i>.8.62, κεῖνο κεῖν' [[ἆμαρ]] διαίτασεν Pi.<i>P</i>.9.68;<br /><b class="num">c)</b> c. notoriedad neg. de pers. ni siquiera mencionando el nombre κῆνος ... ὤνηρ personas de la familia de Pítaco o él mismo, Alc.72.7, [[ἀνήρ]] de Cleón, Ar.<i>Pax</i> 649<br /><b class="num">•</b>cosas y abstr. ἐκείνοις ἀνοσίοις κομπάσμασιν A.<i>Th</i>.551, ἔργον Ael.<i>NA</i> 4.7<br /><b class="num">•</b>indicando impaciencia o ironía ὦ παῖς 'κείνου τἀνδρός ¡oh hijo de un tal!</i> Pl.<i>Phlb</i>.36d.<br /><b class="num">B</b> pron., indic. lejanía y frec. notoriedad<br /><b class="num">I</b> como deíctico<br /><b class="num">1</b> [[aquél]], [[aquel hombre]], [[aquella mujer]], [[aquella cosa]]<br /><b class="num">a)</b> como antec. del relat., gener. en frases generales o gnómicas ἐχθρὸς [[γάρ]] μοι κεῖνος ... ὅς χ' ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ <i>Il</i>.9.312, [[ἀφρήτωρ]] [[ἀθέμιστος]] ἀνέστιός ἐστιν ἐ. ὃς ... <i>Il</i>.9.63, cf. <i>Od</i>.6.158, 14.156, 15.21, Hes.<i>Op</i>.295, νικᾷ δ' ἐ. ὁ κακός ... ὃς ἠγόρευσε σύγγονον σέ τε κτανεῖν E.<i>Or</i>.944, ἐκεῖνο τὸ εἴρεο με aquello que me preguntaste</i> Hdt.1.32, cf. Hp.<i>Art</i>.12, μήσομαι ἔρδειν κεῖνα, τάπερ σόον ἀνέρα θήσει Hp.<i>Iusi</i>.2;<br /><b class="num">b)</b> postpuesto al relat. hὸς δ' ἂν τōδε πίεσι ποτερί[ο] [[αὐτίκα]] κε͂νον hίμερος hαιρέσει <i>CEG</i> 454 (Pitecusas VIII a.C.), ὅς δ' ἂν ὑπερβάλλῃ πόσιος μέτρον, οὐκέτι κεῖνος τῆς αὐτοῦ γλώσσης καρτερός Thgn.479, ὁ γὰρ λόγχην ἀκονῶν ἐ. καὶ τὴν ψυχήν τι παρακονᾷ el que afila la punta de su lanza, también aguza el espíritu</i> X.<i>Cyr</i>.6.2.33.<br /><b class="num">2</b> op. a dif. pron. [[aquél]], [[él ... allí]]<br /><b class="num">a)</b> op. [[ἐγώ]]: ἐκ τοῦ δ' οὔτ' Ὀδυσῆα ἔγων ἴδον οὔτ' ἐμὲ κεῖνος <i>Od</i>.1.212, τοῦ δὴ ἐγὼ καὶ μᾶλλον ὀδύρομαι ἤ περ ἐκείνου <i>Od</i>.4.819, [[ἐμεῦ]] δ' ἐ. οὐ καταπροΐξεται Archil.36, οὐδ' ἂν ἐ. ἐμοῦ τεθνηότος ... βάλοι δάκρυα Thgn.1205, ζῆν ἡμᾶς τὸν ἐκείνων θάνατον Heraclit.B 77, cf. 62, αὐτὸν ... πρὸς παιδὸς θανεῖν ὅστις γένοιτ' ἐμοῦ τε κἀκείνου πάρα S.<i>OT</i> 714, ἢν ἐπ' ἐκείνους ἡμεῖς ἐλαύνωμεν, ὑποτεμοῦνται ἡμᾶς πάλιν ἐκεῖνοι X.<i>Cyr</i>.1.4.19, cf. <i>Eu.Io</i>.3.30;<br /><b class="num">b)</b> op. [[σύ]]: Ἀλέξανδρός σε καλεῖ ... κεῖνος ὅ γ' ἐν θαλάμῳ Alejandro te llama ... él está allí en el tálamo</i>, <i>Il</i>.3.391, cf. 19.344, ἐ. εἶ σύ E.<i>El</i>.581, cf. Ar.<i>Pl</i>.82;<br /><b class="num">c)</b> op. [[ἕ]]: esp. c. or. nominal καὶ νῦν οἱ πάρα κεῖνος Ἄρης y aquel que está ahora junto a él es Ares</i>, <i>Il</i>.5.604;<br /><b class="num">d)</b> op. [[ἄλλος]]: τῶν (βροτῶν) [[ἄλλος]] μὲν ἀποφθίσθω, [[ἄλλος]] δὲ βιώτω ... κεῖνος δέ de los mortales, que uno muera o se salve, pero en cuanto a aquél ...</i> ref. Zeus ya citado <i>Il</i>.8.430, cf. <i>Sokolowski</i> 3.151A.24 (Cos IV a.C.);<br /><b class="num">e)</b> op. πᾶς: ἀπολώμεσθα πάντες, οὐ κείνη μόνη E.<i>Alc</i>.825, πάντα δὲ κεῖνος ἐμοὶ φαντάζεται él (un bello efebo) me parece todo</i>, <i>AP</i> 12.106, reforzándolo ὡς πάντά γ' ἔστ' ἐκεῖνα διαπεπραγμένα A.<i>Pers</i>.260, cf. 395, οἱ πάντα τε ἐκεῖνα διδοῖ καὶ πρὸς ἑτέροισι ... οὐκ ἐλάσσουσι ἐκείνων Hdt.6.125;<br /><b class="num">f)</b> op. [[αὐτός]]: εἰ δέ τι κεῖνος ἐμοί, δὶς τόσον αὐτὸς ἔχοι si aquél (el amigo, maquina) algo contra mí, que él mismo lo tenga (el perjuicio) por duplicado</i> Thgn.1090, cf. Hdt.1.2, Pl.<i>Phd</i>.106c, Plb.5.2.8<br /><b class="num">•</b>alternando casi en forma de <i>variatio</i> τοὺς παῖδας αὐτοῦ καὶ τὴν στρατιὴν τὴν ἐκείνου Hdt.9.113, οἱ φίλοι αὐτοῦ τοὺς ἐκείνου ἐχθροὺς ἀπολλύουσιν X.<i>Cyr</i>.4.5.20, οὐχ ὡς ἀδελφὸν αὐτῆς ἀλλ' ὡς ἄνδρα ἐκείνης Lys.14.28;<br /><b class="num">g)</b> reforz. por [[αὐτός]]: αὐτὸς ἐλθών [[ἐκεῖνος]] llegando él en persona</i> Hdt.2.115, cf. Hp.<i>Decent</i>.6, νομίζουσαν αὐτοῦ ἐκείνου τῆς χειρὸς ἀντέχεσθαι creyendo que sujetaba el brazo de aquél (en realidad sujetaba el de la otra persona)</i>, Hdt.2.121ε, cf. Pl.<i>Tht</i>.171c, <i>Prm</i>.153c, αὐτὴ ἐκείνη ἡ θεωρία la visión directa</i> de una pers., op. su [[εἰκών]] Arist.<i>Pol</i>.1340^a27, κατὰ τὴν ἐκείνου λέξιν αὐτοῦ según las propias palabras de aquél (un autor citado)</i>, Gal.12.430, cf. Plu.2.304a, Lib.<i>Or</i>.38.15, ὁ αὐτὸς ἐ. aquel mismo individuo</i>, <i>PCol</i>.242.6 (V d.C.)<br /><b class="num">•</b>frec. en inscr. κε͂νον ἀπόλλυσθαι καὶ αὐτὸν καὶ γένος τὸ κένο <i>SIG</i> 37A.5 (Teos V a.C.), εἰ δέ τις ταῦτα παραβαίνοι, ἐξώλη γίνεσθαι καὶ αὐτὸν καὶ τοὺς ἐκείνου πάντας <i>IMylasa</i> 1.16, cf. <i>IG</i> 2².237.17 (ambas IV a.C.), 12(2).526A.23 (Ereso IV a.C.);<br /><b class="num">h)</b> op. [[τις]]: οὐ [[γάρ]] τις κείνου δηΐων ... ἀμεινότερος pues ninguno de los contrarios era mejor que aquél</i> Mimn.13.1-9;<br /><b class="num">i)</b> op. refl. ἑωυτοὺς δὲ γενέσθαι τοσούτῳ ἐκείνων ἄνδρας ἀμείνονας (decían) que ellos (los griegos) habían sido mejores personas que aquéllos (los pelasgos)</i>, Hdt.6.137, [[ἑαυτοῦ]] γε ἄρχοντος οὐδέν' ἂν Ἑλλήνων εἰς τὸ ἐκείνου δυνατὸν ἀνδραποδισθῆναι X.<i>HG</i> 1.6.14.<br /><b class="num">3</b> [[aquél]] integrado estructuralmente como dem. de la 3^a pers.:<br /><b class="num">a)</b> como deíctico de 3^a pers., op. [[ὅδε]], frec. en or. nominal τῶνδε κείνων τε κλυτὰν αἶσαν la gloriosa fortuna de éstos (los estinfalios) y de aquéllos (los siracusanos, citados al principio de la oda)</i>, Pi.<i>O</i>.6.102<br /><b class="num">•</b>fil. para resolver la op. τάδε ... ἐκεῖνα ... κἀκεῖνα ... ταῦτα Heraclit.B 88, para designar lo situado en el mundo ideal o hipotético ἐκεῖνοι de los eventuales habitantes de esos mundos, Anaxag.B 4, ἀναμιμνῄσκεσθαι δὲ ἐκ τῶνδε ἐκεῖνα οὐ ῥᾴδιον ἁπάσῃ (ψυχῇ) Pl.<i>Phdr</i>.250a<br /><b class="num">•</b>a veces la op. se resuelve en identidad κεῖνος μέν τοι ὅδ' αὐτὸς [[ἐγώ]] <i>Od</i>.24.321, μέλος ... τόδ' ἐκεῖνο θ' ὅτ' A.<i>Pr</i>.556, τόδ' ἐστ' ἐκεῖνο S.<i>El</i>.1178, cf. E.<i>Med</i>.98, Ar.<i>Pax</i> 240, ὅδ' ἐ. [[ἐγώ]] S.<i>OC</i> 138;<br /><b class="num">b)</b> como deíctico de 3^a pers., op. [[οὗτος]] de 2^a τοῦτ' ἀντ' ἐκείνων τοὔπος αἱροῦμαι σέθεν A.<i>Th</i>.264, τοῦτ' ἐκεῖν' ... [[δέρκομαι]] S.<i>El</i>.1115, οὗτος ἐ. τὸν σὺ ζητέεις ése es aquél a quien buscas</i> Hdt.1.32, cf. Hp.<i>Decent</i>.1, 4, Pl.<i>Phdr</i>.241d, 252c, <i>Symp</i>.210e, Amph.<i>Seleuc</i>.20;<br /><b class="num">c)</b> como deíctico que opone lo más alejado del texto a lo más próximo, notado con οὗτος: ὥσπερ δι' ἐκεῖνα κράτιστος ἂν ἦν [[ἀνήρ]], οὕτω διὰ ταῦτα κάκιστος [[ἀνήρ]] Gorg.B 11a.3, τούτων ἄϊδρίς εἰμι τῶν μαντευμάτων, ἐκεῖνα δ' ἔγνων A.<i>A</i>.1106, cf. Pl.<i>Euthd</i>.271b, τοῖς μὲν ἀναγκαία [[δημοκρατία]] μᾶλλον ὀλιγαρχίας, τοῖς δ' αὕτη μᾶλλον ἐκείνης Arist.<i>Pol</i>.1289^b19, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος ... παρ' ἐκεῖνον se marchó éste justificado (el publicano) en lugar de aquél (el fariseo)</i> <i>Eu.Luc</i>.18.14<br /><b class="num">•</b>op. [[οὗτος]] no personal, marcando lejanía subjetiva del hablante respecto a dos cosas τὸ βέλτιστον ... τὸ ῥᾷστον ... ἐπ' ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἡ φύσις αὐτὴ βαδιεῖται, ἐπὶ τοῦτο δὲ τῷ λόγῳ [[δεῖ]] προάγεσθαι D.8.72.<br /><b class="num">II</b> fórico, indic. a veces notoriedad<br /><b class="num">1</b> [[aquél]], [[él]] anafórico:<br /><b class="num">a)</b> c. antec. de pers., héroes, dioses κάρτιστοι δὴ κεῖνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν ref. a Piritoo, Teseo, etc. héroes de anteriores generaciones <i>Il</i>.1.266, Κάλχας ... ἀγόρευε· ... κεῖνος τὼς ἀγόρευε <i>Il</i>.2.322/330, (Μενέλαος ἐνίκησεν) ... κεῖνον δ' [[αὖτις]] [[ἐγώ]] Menelao venció, pero yo a mi vez vencí a aquél</i>, <i>Il</i>.3.440, cf. 5.894, 6.200, 24.412<br /><b class="num">•</b>esp. ref. a Odiseo [[aquél]], [[el ausente]], <i>Od</i>.1.46, 3.88, 4.182, 14.163, χαίρων ... ἀπέπεμπον ἐκεῖνον, χαῖρε δὲ κεῖνος ἰών contento despedí a aquél (Odiseo), se alegraba él al marcharse</i>, <i>Od</i>.24.312-3, ἐκείνη (Arete antes nombrada) περὶ κῆρι τετίμηται <i>Od</i>.7.69, cf. 15.368, un [[δαίμων]] <i>Od</i>.18.147, Cipris κείνα ... χολωσαμένα Stesich.l.c., αἶψά κ' [ἐγὼν ἱ] κέτις κήνας γενοίμαν (Astimelesa), Alcm.l.c., ἔν] νεκα κῆνας (Helena), Sapph.283.14, Orestes, A.<i>Ch</i>.179, cf. <i>Pr</i>.948, θανὼν πρὸ ἐκείνου (Admeto), E.<i>Alc</i>.18, en plu. κείνους (los pretendientes) Ὀδυσεὺς ἀποτίσεται ἐλθών <i>Od</i>.5.24, cf. 15.330, Hes.<i>Th</i>.387, 628, 639, κῆνοι (los dioses antes nombrados) ... καρχάσι' ἦχον Sapph.141.4<br /><b class="num">•</b>pers. de la vida real hος καὶ κε͂νος ἔχοι κλέϝος ἄπθιτον αἰϝεί el personaje citado en un epigrama <i>CEG</i> [[l.c.]], cf. <i>IG</i> 1³.1353.3 (V a.C.), ref. a Hierón, Pi.<i>O</i>.1.101, a Terón, Pi.<i>O</i>.2.99, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου Pl.<i>Grg</i>.515e, de autores literarios, filósofos: Homero, Heraclit.B 56, Cratino, Ar.<i>Eq</i>.530, οὐδὲν ὠφελιμώτερον ἦν τοῦ Σωκράτῃ συνεῖναι καὶ μέτ' ἐκείνου διατρίβειν X.<i>Mem</i>.4.1.1, del diablo <i>Eu.Io</i>.8.44;<br /><b class="num">b)</b> c. antec. de lugares y cosas [[aquél]], [[aquel lejano, extraordinario]] ἧος ἐγὼ περὶ κεῖνα πολὺν βίοτον συναγείρων mientras yo por aquellos tan lejanos (países antes nombrados) recogía grandes riquezas</i>, <i>Od</i>.4.90, cf. Thgn.787, de cosas c. insistencia en su carácter extraordinario κεῖνο (φοίνικος νέον ἔρνος) ... ἰδὼν ἐτεθήπεα mirando aquel (joven retoño de palmera) quedé maravillado</i>, <i>Od</i>.6.166, τίς κεν ἐκεῖνα (κακά) ... μυθήσαιτο; <i>Od</i>.3.114, κεῖνα (ἄεθλα) μάλιστα ἰδὼν θηήσαο θυμῷ <i>Od</i>.24.90, ἐν ἐκείνῳ τῷ πατρωίῳ τάφῳ (<i>[[sc.]]</i> el dado como garantía) μήτ' ἐν ἄλλῳ μηδενὶ ... θάψαι Hdt.2.136<br /><b class="num">•</b>prob. c. connotación de notoriedad neg. κακοῦ δ' οὐ γίνεται ἀλκὴ ἀνδράσιν οἳ κείνῃσι (vientos huracanados antes mencionados en sg.) συνάντωνται κατὰ πόντον Hes.l.c.;<br /><b class="num">c)</b> op. un nombre, actuando como pron. de 3^a pers. πότερον ἐκείνῳ παῖδες οὐκ ἦσαν διπλοῖ ...; el padre op. sus hijos, S.<i>El</i>.539, Χειρίσοφος μὲν ἐνέβαινε καὶ οἱ σὺν ἐκείνῳ el jefe op. su ejército, X.<i>An</i>.4.3.20, ὑπὸ τὸν ἥλιον ... καὶ τὴν ἐκείνου φοράν Arist.<i>Mete</i>.364^a10, τὰς πρὸς τὸν πόλεμον ἐπιμελείας ..., οὐχ ὡς τέλος ..., ἀλλ' ἐκείνου χάριν ταύτας Arist.<i>Pol</i>.1325^a7; cf. [[αὐτός]].<br /><b class="num">2</b> catafórico [[aquél]] ἐγὼ μὲν [[ἄπειμι]] σύας καὶ κεῖνα φυλάξων, σὸν καὶ ἐμὸν βίοτον yo me voy a guardar los cerdos y aquello, tu hacienda y la mía</i>, <i>Od</i>.17.593, οὐ [[Βελλεροφόντης]]· ἀλλὰ κἀκεῖνος (ref. a Télefo cit. dos versos más adelante), Ar.<i>Ach</i>.428, ὥστ' ἐκεῖνα ποιήσειεν ἂν καὶ ὁστισοῦν, τὰ μηδαμοῦ ὄντα Pl.<i>Euthd</i>.284b<br /><b class="num">•</b>neutr. gener. sg. explicado por una or. subord., frec. c. verb. de entendimiento, lengua y sentido [[aquel]], [[ese]], [[otro]], [[lo siguiente]] λόγου λόγον ἐξοχετεύων, κεῖνον· tras sacar una razón del canal de otra razón, y es ésta (que viene a continuación)</i>, Emp.B 35.3, καλὸν μὲν ἔφη καὶ τοῦτο εἶναι, κάλλιον δὲ ἐκεῖνο, τὸ δοῦναι οἱ δεομένῃ στρατιήν Hdt.4.162, ἐκεῖνο πρῶτον μάθε, ὡς ... Hdt.1.207, κεῖνό γε ἐνδέξομαι, ὅκως ... Hdt.7.237, ἐκεῖνο γινώσκοντες, ὡς ... Wilcken <i>Chr</i>.469.6 (IV d.C.), χρὴ κεῖνο λέγειν ὅτι καὶ μέλλει τελεῖν B.5.164, cf. Arr.<i>Epict</i>.1.22.21, Aristid.<i>Or</i>.10.37, <i>Eu.Matt</i>.24.43, <i>PMasp</i>.126.36 (VI d.C.), c. or. interr. ἐκεῖνο ... [[ἔγωγε]] ἡδέως ἂν πυθοίμην, πῶς ... X.<i>Symp</i>.4.49, cf. Luc.<i>Nigr</i>.8<br /><b class="num">•</b>c. or. nominal <i>Eu.Io</i>.13.26.<br /><b class="num">3</b> c. antec. implícito: de lo que no necesita ser nombrado por ser sobradamente conocido [[aquél]], [[Aquél]]<br /><b class="num">a)</b> de maestros fil. o rel. ἵνα μὴ 'κεῖνος ὑμῖν ἐπιτύχῃ para que Aquél (el maestro) no os encuentre aquí</i> Ar.<i>Nu</i>.195, de Pitágoras ya muerto, dicho por sus discípulos, Iambl.<i>VP</i> 255, de Jesús <i>Eu.Io</i>.7.11<br /><b class="num">•</b>c. cierta notoriedad neg., dando a entender que no se quiere mencionar el nombre τ[ὸ] ν κήνω πάτερα de Pítaco o miembros de su familia, Alc.68.4, cf. 70.6, Thgn.308, πρὶν καὶ μολεῖν κεῖνον el marido ausente <i>Carm.Pop</i>.7.2, θάλαμος ἐν τῷ κεῖνος οὐκ ἔγημεν ἀλλ' ἐγήματο Anacr.54, de Jesús, Luc.<i>Peregr</i>.13;<br /><b class="num">b)</b> de neutr. τῶν κατ' ἐκεῖνα χωρίων στράτευμα X.<i>HG</i> 3.5.17, κεῖνο aquello</i> euf. por el miembro viril <i>AP</i> 9.554 (Marc.Arg.).<br /><b class="num">4</b> c. antec. ambiguo, ref. al más cercano [[esto]], [[lo segundo]] nombrado, e.d. lo más cercano en el texto τῷ δ' ἑτέρῳ μὴ τωὐτόν· ἀτὰρ κἀκεῖνο κατ' αὐτό τἀντία pero que no es idéntico a lo Otro. Pues esto (lo Otro) es en sí lo contrario</i> Parm.B 8.58, οἱ πολλοὶ γε τῶν ἰητρῶν τὰ αὐτά μοι δοκέουσιν τοῖσι κακοῖσι κυβερνήτῃσι πάσχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖνοι, ὅταν ἐν γαλήνῃ ... Hp.<i>VM</i> 9, τὸ δὲ «θοόν» ... φαῖμεν ἂν ἐξ ἑτέρων (ὀνομάτων), ἐκεῖνα δὲ ἐξ ἄλλων podríamos decir que θοόν se compone de otras (dos) palabras y éstas de otras</i> Pl.<i>Cra</i>.422a, τοῦτο τὸ θηρίον ... τοσούτῳ δεινότερόν ἐστι τῶν φαλαγγίων, ὅσῳ ἐκεῖνα μὲν ἁψάμενα, τοῦτο δὲ οὐδ' ἁπτόμενον ... X.<i>Mem</i>.1.3.13.<br /><b class="num">C</b> adv. <br /><b class="num">I</b> en dat. y gen. fem. sg.<br /><b class="num">1</b> c. valor local:<br /><b class="num">a)</b> c. verb. de mov. [[por allí]], [[por allá]] οἴη δὴ κείνῃ γε παρέπλω ... Ἀργώ la única que pasó por allí fue (la nave) Argo</i>, <i>Od</i>.12.69, cf. 13.111, ὅτι ἐκείνης ἔμελλεν διέρχεσθαι porque había de pasar por allí</i>, <i>Eu.Luc</i>.19.4;<br /><b class="num">b)</b> c. verb. de estado o en uso adnom. [[allí]], [[en tal lugar]] ἢν ... οἰκέῃ ἐκείνῃ Hdt.8.106, Πελοποννησίους διαβαλεῖν ἐς τοὺς ἐ. ... Ἕλληνας desacreditar a los peloponesios ante los griegos de aquellas regiones</i> Th.3.109, οἱ ἐκείνῃ ἄνθρωποι Th.3.88, cf. 4.77.<br /><b class="num">3</b> c. valor modal [[de aquel modo]] οὔτε γ' ἐκείνῃ ... τοιοῦτον κακὸν ἐκκαόμενον ἐθέλουσιν ἀποσβεννύναι Pl.<i>R</i>.556a, cf. Pl.<i>Phdr</i>.234e.<br /><b class="num">II</b> -ως<br /><b class="num">1</b> [[en aquel caso]] τοὺς ἰητροὺς τοὺς ἐκείνως διακειμένους ὡς ... los médicos, a los que están en aquella situación que ...</i> Hp.<i>Art</i>.7, ἐκείνως δὲ οὐδ' ἂν αὐτοὶ ἀντέλεγον en aquel caso no hubieran protestado</i> Th.1.77, cf. 3.46, 6.11, Pl.<i>Prt</i>.329d<br /><b class="num">•</b>[[en caso contrario]] κείνως ... ἀλλοτριοῦται ἐς τὸν παῖδα τοῦτον en caso contrario (el poder) pasa a ese niño</i> Hdt.1.120, ὁρᾷς ὅτι τὰ πολλὰ ἐ. ἐσήμαινεν fíjate que la mayoría de las veces daba el sentido contrario</i> Pl.<i>Cra</i>.437d.<br /><b class="num">2</b> [[de aquella forma]], [[manera]] op. [[ἑτέρως]] Hp.<i>Fract</i>.27, cf. Isoc.4.179, op. [[οὕτω]] Arist.<i>GC</i> 334^b19, cf. 328^a2, ζῆν ref. a un tiempo lejano, Pl.<i>R</i>.516d.<br /><b class="num">• Etimología:</b> Formación sobre la partíc. dem. *<i>ke/ki</i>, cf. lat. <i>[[cedo]]</i>, <i>hic</i>, etc. c. <i>e</i>- inicial, seguida de *<i>enos</i>, sobre el cual cf. gr. [[ἔνη]], het. <i>eni</i>, aesl. <i>onŭ</i>, etc.

|lstext='''ἐκεῖνος''': [[ἐκείνη]], ἐκεῖνο, ἢ [[κεῖνος]] ([[ὅπερ]] [[εἶναι]] ὁ [[συνήθης]] [[τύπος]] παρ’ Ἐπ. καὶ Ἴωσιν, ἂν καὶ ὁ Ἡρόδ. προτιμᾷ τὸν τύπον [[ἐκεῖνος]], Δινδ. περὶ τῆς Διαλ. τοῦ Ἡροδ. xxxvi· ὁ Πίνδ. μεταχειρίζεται μόνον τὸν τύπον [[κεῖνος]]· οἱ Τραγ. [[κεῖνος]] μόνον [[ἔνθα]] τὸ [[μέτρον]] ἀπαιτεῖ τοῦτο, ἴδε Αἰσχύλ. Πέρσ. 230, 792, Σοφ. Αἴ. 220, Ἐλμσλ. ἐν Μηδ. 88, Λοβ. Φρύν. 7· ἀλλ’ ὁ [[τύπος]] [[κεῖνος]] [[εἶναι]] [[ἄγνωστος]] ἐν τῷ Ἀττ. πεζῷ λόγῳ, ([[ὥστε]] ἀντὶ τῶν ἢ [[κεῖνος]], μὴ [[κεῖνος]], [[ἀναγνωστέον]] κατὰ κρᾶσιν ἠκεῖνος, μἠκεῖνος), παρ’ Ἀριστοφ. δὲ ἀπαντᾷ μόνον ἐν χωρίοις ἐν οἷς ἐμπαικτικῶς ἀπομιμεῖται τοὺς Τραγικούς): Αἰολ. [[κῆνος]] Σαπφὼ 2· Δωρ. [[τῆνος]] Θεόκρ. 1. 4, κτλ.: ― ἐν τῇ Ἀττ. κωμῳδίᾳ καὶ τῷ πεζῷ λόγῳ εὕρηται καὶ ἐπιτεταμένον, ἐκεινοσί, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1196, κτλ. Ἀντωνυμία δεικτική: ([[ἐκεῖ]])· ὁ [[ἄνθρωπος]] «[[ἐκεῖ]] [[πέρα]]», τὸ [[ἐκεῖ]] (εὑρισκόμενον) [[πρόσωπον]] ἢ [[πρᾶγμα]], Λατ. ille, Ὅμ., κτλ.· ἐν γένει ἀναφέρεται εἰς ὅ,τι ἀμέσως προηγήθη, ἀπολογουμένου δὲ αὐτοῦ ἀντ’ ἐκείνου Πλάτ. Φαίδων 106Β, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 9, κτλ· ἀλλ’ [[ὁπόταν]] τὸ [[οὗτος]] καὶ [[ἐκεῖνος]] ἀναφέρωνται εἰς δύο [[προηγουμένως]] μνημονευθέντα πράγματα, τὸ [[ἐκεῖνος]], Λατ. ille, [[κυρίως]] ἀνήκει εἰς τὸ [[μᾶλλον]] ἀπομεμακρυσμένον, δηλ. τὸ πρῶτον· τὸ δὲ [[οὗτος]], Λατ. hic, εἰς τὸ πλησιέστερον, δηλ. τὸ δεύτερον· ἀλλ’ ὁ κανὼν [[οὗτος]] [[ἐνίοτε]] ἀναστρέφεται, ὡς ἐν τῇ Λατ., Πλάτ. Φαῖδρ. 232D, Ξεν. Ἀπομν. 1. 3, 13, Δημ. 107· ἐν τέλει, κτλ.: ― τὸ [[ἐκεῖνος]] κεῖται [[πολλάκις]] ὡς κατηγορούμενον τοῦ [[οὗτος]] ἢ τοῦ ὅδε, [[οὗτος]] [[ἐκεῖνος]] ὃν σὺ ζητεῖς Ἡρόδ. 1. 32· τοῦτ’ ἔστ’ ἐκεῖνο Εὐρ. Ἑλ. 622· ἆρ’ [[οὗτος]] ἔστ’ [[ἐκεῖνος]] Ἀριστοφ. Εἰρ. 240, κτλ.· ἀλλὰ καὶ συνδυάζονται τὰ δύο ὡς μία [[ἀντωνυμία]], τοῦτ’ ἐκεῖνο [[δέρκομαι]] Σοφ. Ἠλ. 1115, κτλ.· κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ, κατ’ ἐκεῖνο τὸ χρονικὸν [[σημεῖον]], Πλούτ., κλ.· ἀλλ’ ἐκεῖνο, ὡς τὸ Γαλλικὸν à propos, Λουκ. Νιγρ. 8. 2) ὡς τὸ ille, πρὸς δήλωσιν πασιγνώστου προσώπου, κτλ., [[κεῖνος]] [[μέγας]] θεὸς Ἰλ. Ω. 90· [[ἐκεῖνος]] [[Θουκυδίδης]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 708· καίτοι φασὶν Ἰφικράτην ποτ’ ἐκεῖνον... Δημ. 534. 23. 3) ὡς τὸ [[δεῖνα]], ἐπὶ πραγμάτων, τὰ ὁποῖα δὲν δύναταί τις νὰ ἐνθυμηθῇ, ἢ δὲν πρέπει νὰ ἀναφέρῃ [[ὀνομαστί]], Ἀριστοφ. Νεφ. 195. 4) [[ἁπλῶς]] ὡς δεικτικόν, ὡς νῦν [[Ἶρος]] [[ἐκεῖνος]]... ἧσται νευστάζων κεφαλῇ Ὀδ. Σ. 239, ἴδε Θουκ. 1. 51· πρβλ. [[οὗτος]] Γ. Ι. 5. 5) ἐν πλαγίῳ λόγῳ [[ἔνθα]] [[κυρίως]] ἔπρεπε να τεθῇ ἡ αὐτοπαθὴς [[ἀντωνυμία]] αὑτοῦ, εἰς τὸ ἐκείνου Ξεν. Ἑλλ. 1. 6, 14, Ἰσαῖος 71. 15, κτλ. 6) προηγουμένου ἀναφορικοῦ τίθεται ἐν τῇ ἀποδόσει σχεδὸν πλεοναστικῶς, Ξεν. Κύρ. 1. 4, 19. 7) παρ’ Ἀττ. τὸ οὐσιαστ. μετὰ τοῦ [[ἐκεῖνος]] [[κυρίως]] λαμβάνει τὸ ἄρθρον, ἡ δὲ ἀντων. [[ἐκεῖνος]] δύναται νὰ προηγῆται τοῦ οὐσ. ἢ νὰ ἀκολουθῇ αὐτῷ, [[ἐκείνη]] τῇ ἡμέρᾳ Θουκ. 1. 20· τῇ ἡμέρᾳ [[ἐκείνη]], κτλ.· παρὰ ποιηταῖς τὸ ἄρθρον [[συχνάκις]] παραλείπεται, ἀλλ’ [[ὅταν]] τοῦτο συμβαίνῃ παρὰ τοῖς πεζοῖς, ἡ ἀντωνυμ. [[ἐκεῖνος]] τίθεται μετὰ τὸ οὐσιαστ., [[νῆες]] ἐκεῖναι Θουκ. 1. 51· ἡμέρας ἐκείνης ὁ αὐτ. 3. 59 ΙΙ. Ἐπίρρ. ἐκείνως, κατ’ ἐκεῖνον τὸν τρόπον, ὁ αὐτ. 1. 77., 3. 46, Πλάτ. Πολ. 516D, κτλ.· Ἰων. κείνως Ἡρόδ. 1. 120 ΙΙΙ. ἡ δοτ. τοῦ θηλ. ἐκείνῃ κεῖται ἐπιρρηματικῶς, 1) ἐπὶ τόπου (ἐξυπακουομ. τῆς λέξ. ὁδῷ), [[ἐκεῖ]], ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ, ἐπ’ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ, ἢν κομισάμενος τοὺς οἰκέτας οἰκέῃ ἐκείνῃ Ἡρόδ. 8. 106, Θουκ. 4. 77, κτλ.· [[οὐδέ]] τι κείνῃ ἄνδρες ἐσέρχονται, «τὸ ἐκείνῃ ἐπίρρημά ἐστι ἴσον τῷ [[ἐκεῖσε]]» (Εὐστ.), Ὀδ. Ν. 111. 2) ἐπὶ τρόπου, κατ’ ἐκεῖνον τὸν τρόπον, Πλάτ. Πολ. 556Α, κτλ. IV. μετὰ προθέσεων, ἐξ ἐκείνου, δηλ. τοῦ χρόνου, Ξεν. Ἀγησ. 1. 17· οὕτω καὶ ἀπ’ ἐκείνου Λουκ. Ἐναλ. Διάλ. 2. 2· κατ’ ἐκεῖνα τὰ μέρη, [[ἐκεῖ]], Ξεν. Ἑλλ. 3. 5, 17, κτλ.· μετ’ ἐκεῖνα, μετὰ [[ταῦτα]], [[ἔπειτα]], Θουκ. 5. 81· πρβλ. [[ἐπέκεινα]], [[ὑπερέκεινα]].

|txtha=[[ἐκείνῃ]], ἐκεῖνο (from [[ἐκεῖ]], [[properly]], the [[one]] [[there]], cf. German dortig, der dort), [[demonstrative]] pronoun, [[that]] Prayer of Manasseh, [[woman]], [[thing]] (Latin ille, illa, illud); [[properly]] of persons, things, times, places [[somewhat]] [[remote]] from the [[speaker]].<br /><b class="num">1.</b> used [[absolutely]],<br /><b class="num">a.</b> in [[antithesis]], referring to the [[more]] [[remote]] [[subject]]: opposed to [[οὗτος]], [[ὑμῖν]] ... ἐκείνοις, ἐκεῖνοι ... [[ἡμεῖς]], ἄλλοι ... ἄλλοι ... [[ἐκεῖνος]], ἐκεῖνον ... [[ἐμέ]], οἱ Ἰουδαῖοι ... [[ἐκεῖνος]] δέ, ὁ [[μέν]] [[κύριος]] [[Ἰησοῦς]] (R G T [[omit]] [[Ἰησοῦς]] WH Tr marginal [[reading]] brackets) ... ἐκεῖνοι δέ, [[that]] [[notorious]] Prayer of Manasseh, [[ἐκεῖνος]], τό [[πνεῦμα]] τῆς ἀληθείας, Hebrews, she, it, (Latin is, ea, id, German selbiger): Winer's Grammar, § 23,1; (Buttmann, 104 (91). Here [[perhaps]] [[may]] be noticed its [[use]] [[together]] [[with]] [[αὐτός]] of the [[same]] [[subject]] in the [[same]] [[sentence]]: ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ (i. e. the [[devil]]) εἰς τό ἐκείνου [[θέλημα]], [[Thucydides]] 1,132, 6; 4,29, 3; [[Xenophon]], Cyril 4,5, 20; [[see]] Riddell, the Apology of [[Plato]], Appian, § 49; Kühner, § 467,12; cf. [[ζωγρέω]] 2); equivalent to an [[emphatic]] (German er) Hebrews, etc., der ([[that]] [[one]] etc.), in [[which]] [[sense]] it serves to [[recall]] and [[lay]] [[stress]] [[upon]] nouns [[just]] [[before]] used (cf. [[our]] resumptive the [[same]]; Winer's Grammar, § 23,4): Buttmann, 306 (262 f)): T WH [[omit]]; Tr brackets the pronoun), [[ἐκεῖνος]] ἐστιν, [[namely]], ὁ [[υἱός]] τοῦ Θεοῦ, [[see]] [[εἰμί]], II:5); [[Xenophon]], Cyril 6,2, 33 ὁ [[γάρ]] λογχην ἀκονων, [[ἐκεῖνος]] καί [[τήν]] ψυχήν τί παρακονα).<br /><b class="num">d.</b> followed by [[ὅτι]], ὅς, Winer's Grammar, 162 (153)) (Buttmann, 119f (104 f));<br /><b class="num">a.</b> in contrasts: ἡ πρώτη [[ἐκείνῃ]], selbig): ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, הָהֵם בַּיָמִים, at [[that]] [[time]] [[which]] has been [[spoken]] of; said of [[time]] [[which]] the [[writer]] [[either]] cannot or [[will]] [[not]] [[define]] [[more]] [[precisely]] and [[yet]] wishes to be [[connected]] [[with]] the [[time]] of the events [[just]] narrated: Matthew, p. 106f; at the [[time]] [[under]] [[consideration]]: ἐν [[ἐκείνῃ]] τῇ [[ἡμέρα]], [[ἐκείνῃ]] ἡ [[ἡμέρα]], or ἡ [[ἡμέρα]] [[ἐκείνῃ]], [[simply]] sets [[future]] [[time]] in [[opposition]] to the [[present]], [[that]] fateful [[day]], [[that]] [[decisive]] [[day]], [[when]] the Messiah [[will]] [[come]] to [[judge]]: L T Tr WH [[omit]] ἐκείνης); so in the [[phrase]] ὁ [[αἰών]] [[ἐκεῖνος]], ἐκείνης (in δἰ ἐκείνης), scil. ὁδοῦ, adverbially, (by) [[that]] [[way]]: Winer's Grammar, § 64,5; (Buttmann, 171 (149); [[see]] [[ποῖος]], at the [[end]]). John's [[use]] of the pronoun [[ἐκεῖνος]] is discussed by Steitz in the Studien und Kritiken for 1859, p. 497ff; 1861, p. 267ff, and by Alex. Buttmann, ibid. 1860, p. 505ff and in Hilgenfeld's Zeitsch. für wissenschaftl. Theol. 1862, p. 204ff; Buttmann [[clearly]] proves in [[opposition]] to Steitz [[that]] John's [[usage]] deviates in no [[respect]] from the Greek; Steitz, [[however]], resorts to psychological considerations in the [[case]] of [[ἐκεῖνος]] [[there]] as expressing the [[writer]]'s [[inward]] [[assurance]]. But Steitz is [[now]] understood to [[have]] modified his published views.)