ἐναύω: Difference between revisions

|dgtxt=[[emitir el grito de guerra]], como supuesta etim. de [[Ἐνυώ]] Apollod.<i>Hist</i>.124, Sch.Er.<i>Il</i>.5.333.<br /><b class="num">• Morfología:</b> [impf. sin aum. 3^a sg. ἔναυε Hdt.7.231; aor. opt. ἐναύσειε Diph.62.3, chipr. imperat. 2^a sg. ἔναυὁν Hsch.]<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[encender]], [[dar]], [[procurar fuego]] frec. en frase neg., c. ac. πῦρ y dat. de pers. [[negar el fuego]] como baldón público οὔτε οἱ πῦρ οὐδεὶς ἔναυε ninguno le procuraba fuego</i> Hdt.l.c., ἀποψηφίσασθαι μήτε πῦρ ἐναύειν τούτῳ μήτε συσσιτεῖν ... Din.2.9, sin dat. εἴ τις μὴ ... πῦρ ἐναύσει' Diph.l.c., cf. Call.<i>Fr</i>.193.25, Plb.9.40.5, μηδὲ πῦρ ἐναῦσαι μηδένα πρὸς τὴν ταφὴν Ἀθηναίων que ninguno de los atenienses procurara ningún fuego para la cremación</i> Plu.<i>Phoc</i>.37, sin neg., gener. ἵνα σοι καὶ πῦρ ἐναύῃ, ὅταν τούτου δέῃ X.<i>Mem</i>.2.2.12, cf. D.Chr.7.82<br /><b class="num">•</b>en v. pas. οὔ φασι δεῖν ἀφ' ἑτέρου πυρὸς ἐναύεσθαι (el fuego de las vestales) no debe ser encendido a partir de otro fuego</i> Plu.<i>Num</i>.9.<br /><b class="num">2</b> [[ahumar]] las colmenas para expulsar el enjambre, Hsch.s.u. ἐναύοντες.<br /><b class="num">II</b> en v. med., frec. c. gen. de procedencia o gen. c. prep.<br /><b class="num">1</b> [[encender]], [[prender en provecho propio]], [[conseguir]] Cratin.450, (κεραυνόν) ἐκ τῆς Αἴτνης ἐναυσάμενος Luc.<i>Tim</i>.6, παρ' ἑτέρων Plu.2.297a, πῦρ ἐναυσόμενος ἦλθον yo venía a conseguir fuego</i> Longus 3.6.3.<br /><b class="num">2</b> fig. [[tomar para sí la llama de]], [[sacar]], [[conseguir]] τὸ θάρσος ... παρὰ τῆς Ἐλευσινίας ἐναύσασθαι (dicen que) sacaron el valor (para el viaje al Hades) gracias a la (diosa) de Eleusis</i> Pl.<i>Ax</i>.371e, cf. <i>Com.Adesp</i>.1007.23<br /><b class="num">•</b>de formas poéticas, del conocimiento [[tomar para sí la llama de]], [[adoptar]], [[aprender]] τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων [[ἄνθος]] ἐναυσόμενος <i>AP</i> 7.718 (Noss.), τὰ τῆς ἀληθείας ... ζώπυρα Iambl.<i>VP</i> 29.162, ἐξ αὐτοῦ διδασκαλίαν Ael.<i>Fr</i>.92, cf. 244<br /><b class="num">•</b>abs. [[encender el fuego]] e.d. [[recibir la inspiración]], [[inspirarse]] Ἔφεσον, ὅθεν ... μὴ ἀμαθῶς ἐναύονται Call.<i>Fr</i>.203.66.<br />v. [[ἐνναύω]].

|lstext='''ἐναύω''': παρατ. ἔναυον Ἡρόδ. 7. 231: ἀόρ. εὐκτ. ἐναύσειε Δίφιλ. ἐν «Παρασίτῳ» 3· ἀπαρ. ἐναῦσαι Πλουτ. Φωκ. 37. ― Μέσ., Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 128: μέλλ. -σομαι Λόγγ. 3. 6: ἀόρ. ἐναύσασθαι Πλάτ. Ἀξ. 371Ε, κτλ. Δίδω εἴς τινα νὰ ἀνάψῃ, [[οὐκοῦν]], ἔφη ὁ [[Σωκράτης]], καὶ τῷ γείτονι βούλει σὺ ἀρέσκειν, ἵνα σοι καὶ πῦρ ἐναύῃ [[ὅταν]] τούτου δέῃ...; Ξεν. Ἀπομν. 2. 2, 12. Ἦτο καθῆκον παντὸς καλοῦ γείτονος νὰ δίδῃ [[ἔναυσμα]] εἰς τὸν πλησίον αὐτοῦ ἐὰν εἶχεν ἀνάγκην τούτου, ὁ δὲ ἀρνούμενος ἐθεωρεῖτο [[ἐπάρατος]], Δίφιλ. ἐν «Παρασίτῳ» 3, πρβλ. Κικ. Off. 1. 16· ἀλλ’ εἰς τοὺς ἀτίμους οὐδεὶς ἔδιδε πῦρ πρὸς ἔναυσιν, [[οὔτε]] οἱ (τῷ Ἀριστοδήμῳ) πῦρ οὐδεὶς ἔναυε Ἡρόδ. ἔνθ’ ἀνωτ., Δείναρχ. 106. 12, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 235 κἑξ.: ― Μέσ., [[ἀνάπτω]], ἀναρριπίσας τὸν κεραυνὸν ἢ ἐκ τῆς Οἴτης ἐναυσάμενος Λουκ. Τίμ. 6· ἀπὸ ἑτέρου πυρὸς Πλουτ. Νουμ. 9· μεταφ., [[λαμβάνω]], καὶ τὸ [[θάρσος]] τῆς [[ἐκεῖσε]] πορείας παρὰ τῆς Ἐλευσινίας ἐναύσασθαι Πλάτ. ἔνθ’ ἀνωτ.· - «[[ἐντεῦθεν]] [[Εὐριπίδης]] ἐναυσάμενος τὸν λόγον ἅπαντα [[εἶτα]] μέντοι Φοίνικι περιτίθησιν» Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδᾳ ἐν λ. ἐναύνειν· - «καί τινα ἐξ αὐτοῦ διδασκαλίαν ἐναυσάμενοι» Αἰλιαν. παρὰ Σουΐδᾳ ἐν λ. ἐναύσματα.