ἆτος: Difference between revisions

|mltxt=-ή, -ό<br />([[ατός]] μου, ατή μου, [[ατός]] σου, ατό του...) αυτός ο [[ίδιος]], [[μόνος]] του («[[ατός]] μου το [[θαμάζω]]», «ήρθε [[ατός]] του ο [[βασιλιάς]]», «ατή της εγκρεμίστηκε»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το [[ατός]] ανάγεται στην αυτοπαθή [[αντωνυμία]] εᾱτού [[αντί]] εᾱυτού. Η γεν. [[εαυτού]] [[καθώς]] και η δοτ. εαυτῴ [[επειδή]] προήλθαν από εού [[αυτού]] και εοί αυτῴ αντιστοίχως, είχαν το -α- μακρό, [[πράγμα]] που συνετέλεσε στην [[αποβολή]] του υποτακτικού φωνήεντος -υ- και στη [[δημιουργία]] των τ. εᾱτού και εᾱτώ. Στη [[συνέχεια]] έγινε και αιτ. εατόν [[αντί]] εαυτόν και αργότερα ατόν [[αντί]] εατόν, από την οποία προήλθε η ονομαστική [[ατός]]].