δαίομαι: Difference between revisions

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0518.png Seite 518]] [[theilen]]; verwandt [[δαΐζω]], [[δατέομαι]], [[δαιτρός]], [[δαίνυμι]], [[δαιτυμών]], [[δαίς]], [[δαίτη]], [[δαιτύς]]; [[δαίομαι]] ist entstanden aus δαΊ-ομαι, Wurzel δα; also dem Ursprunge nach durchaus verschieden von [[δαίω]] »brennen«, dessen Wurzel δαF ist. Das activ. von [[δαίομαι]] »theilen« ist nicht gebräuchlich; [[δαίομαι]] findet sich: – 1) als medium, = [[theilen]], [[vertheilen]]: Odyss. 17, 332 [[δίφρον]], [[ἔνθα]] τε δαιτρὸς ἐφίζεσκε κρέα πολλὰ δαιόμενος μνηστῆρσι; 15, 140 πὰρ δὲ Βοηθοίδης κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας. – Dazu futur. [[δάσομαι]] (δάσσομαι), entstanden aus δα'τσομαι, von δα'τομαι = [[δατέομαι]], δατο'Σ; aorist. ἐδασάμην (ἐδασσάμην); Odyss. 2, 368 τάδε δ' αὐτοὶ πάντα δάσονται; 6, 10 ἀμφὶ δὲ [[τεῖχος]] ἔλασσε πόλει, καὶ ἐδείματο οἴκους, καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν, καὶ ἐδάσσατ' ἀρούρας; 9, 42 ἐκ πόλιος δ' ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες δασσάμεθ', ὡς μή [[τίς]] μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης; 19, 423 ὤπτησάν τε περιφραδέως, δάσσαντό τε μοίρας; 17, 30 εἴ κεν ἐμὲ μνηστῆρες ἀγήνορες ἐν μεγάροισιν [[λάθρῃ]] κτείναντες πατρώια πάντα δάσωνται; 2, 335 κτήματα γάρ κεν πάντα δασαίμεθα; Iliad. 18, 511 [[δίχα]] δέ σφισιν ἥνδανε [[βουλή]], ἠὲ διαπραθέειν ἢ [[ἄνδιχα]] πάντα [[δάσασθαι]], κτῆσιν ὅσην [[πτολίεθρον]] ἐπήρατον ἐντὸς ἐέργοι; Odyss. 20, 216 μεμάασι γὰρ [[ἤδη]] κτήματα δάσσασθαι δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος; 3, 66 μοίρας δασσάμενοι δαίνυντ' ἐρικυδέα δαῐτα; Pind. P. 4, 148 οὐ πρέπει νὼ χαλκοτόροις ξίφεσιν οὐδ' ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τιμὰν [[δάσασθαι]]; Xen. Cyr. 4, 2, 43 τὸ νεῖμαι τὰ χρήματα Μήδοις – ἐπιτρέψαι, [[καί]], ἤν τι [[μεῖον]] ἡμῖν δάσωνται, [[κέρδος]] ἡγεῐσθαι. – Auch = [[zerfleischen]], [[verzehren]]: Iliad. 23, 21 Ἕκτορα δεῦρ' ἐρύσας δώσειν κυσὶν ὠμὰ [[δάσασθαι]]; Odyss. 18, 87; Eur. Troad. 450; ἀμβροσίη, ὲν δαίονται θεοί, [[essen]], Matro bei Athen. 4, 136 b. Vgl. [[δατέομαι]], δαίνυμαι. – 2) als passivum, = [[getheilt werden]]: Odyss. 9, 551 ἀρνειὸν δ' ἐμοὶ οἴῳ ἐυκνήμιδες ἑταῖροι μήλων δαιομένων δόσαν [[ἔξοχα]]; – Odyss. 1, 48 [[ἀλλά]] μοι ἀμφ' Ὀδυσῆι δαΐφρονι δαίεται [[ἦτορ]], δυσμόρῳ, das Herz wird mir [[zerrissen]], Scholl.<b class="b2"> δαίεται</b>: διακόπτεται. τὸ γὰρ καίεται ἐπὶ ἐρώσης, vgl. Sengebusch Aristonic. p. 30; Apoll. Rh. 3, 661 ἡ δ' [[ἔνδοθι]] δαιομένη περ [[σῖγα]] [[μάλα]] κλαίει χῆρον [[λέχος]] εἰσορόωσα; Opp. Hal. 4, 200. – Dazu perfectum; Iliad. 1, 125 ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπ ράθομεν, τὰ δέδασται, ist [[vertheilt]]; Odyss. 15, 412 [[ἔνθα]] δύω πόλιες, [[δίχα]] δέ σφισι πάντα δέδασται; Iliad. 15, 189 τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται ; Odyss. 1, 23 Αἰθίοπας τοὶ διχθὰ [[δεδαίαται]], sie sind [[getheilt]]; Herodot. 2, 84 ἡ ἰητρικὴ κατὰ τάδε σφι δέδασται; Eur. Herc. fur. 1329 πανταχοῦ δέ μοι χθονὸς τεμένη δέδασται.