λεία: Difference between revisions

|Definition=(A), ἡ, ([[λεῖος]])<br><span class="bld">A</span> [[tool for smoothing stone]], [[Sophocles|S.]]''[[Fragments|Fr.]]''531.<br><span class="bld">II</span> v. [[λαιαί]].<br /><br />(B), Ion. ληΐη, Dor. [[λᾴα]] (Pi.''O.''10(11).44), ἡ,<br><span class="bld">A</span> [[booty]], [[plunder]], freq. in [[Herodotus|Hdt.]] (v. infr.), etc. (Hom. and Hes. always use [[ληΐς]]); especially of cattle, opp. [[ἄνθρωποι]], Pi.l.c., Th.2.94 (v. infr. 4); λείας ἀπαρχὴν βοῦς S.''Tr.''761, cf. ''Aj.''54, 145 (anap.): pl., <b class="b3">ἐφθαρμένας εὑρίσκομεν λείας ἁπάσας</b> ib.26; rarely of persons, ἀγόμεθα λεία E.''Tr.''614; [[prey]] of hunters, Id.''Rh.''326: generally, [[booty]], Th.8.3, X.''HG''1.2.4, 1.3.2; <b class="b3">τοὺς λοιποὺς ληΐην θέσθαι</b> give them up [[as plunder]], [[Herodotus|Hdt.]]4.202; <b class="b3">λείαν ποιεῖσθαι τὴν χώραν</b>, = [[λεηλατεῖν τὴν χώραν]], Th.8.41; λείαν ἄγειν [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''5.3.1; ἐπὶ λείαν ἐκπορεύσονται Id.''An.''5.1.8, etc.; κατὰ ληΐην ἐκπλῶσαι [[Herodotus|Hdt.]]2.152: pl., διεσκεδασμένοι κατὰ τὰς ἰδίας λείας X.''HG''1.2.5: [[proverb|prov.]], <b class="b3">Μυσῶν λεία</b>, of anything that may be plundered with impunity, Stratt.35, D.18.72, Arist.''Rh.''1372b33.<br><span class="bld">2</span> [[plunder]] (as an act), ζῶσι ἀπὸ ληΐης καὶ πολέμου [[Herodotus|Hdt.]]4.103.<br><span class="bld">3</span> [[stolen property]], τὴν λ. ἀποδοῦναι ''PCair.Zen.''145.16 (iii B.C.), cf. ''PSI''4.438.10-13 (iii B.C.).<br><span class="bld">4</span> [[flocks and herds]], [[cattle]], ἀπογραφὴ λείας ''PHib.''1.33.2 (iii B.C.), cf. ''PPetr.''3p.279 (iii B.C.), ''BGU''1012 (ii B.C.), [[Diodorus Siculus|D.S.]]19.21, 97; ἀτέλεια τῆς λ. ''OGI''748.9 (Cyzic., iii B.C.). (Lit. [[the people's property]], cf. Lat. [[populari]] 'plunder'.)

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0023.png Seite 23]] ἡ, 1) nach Poll. 7, 118 ein Werkzeug der Steinhauer. – 2) λεῖαι = λέαι, Poll. 7, 36. Uebh. Gewicht, Hero. ἡ, ion. [[ληΐη]] u. [[ληΐς]], die m. s., [[Beute]], bes. erbeutetes Vieh, geraubte Menschen; λείας ἀπαρχὴν [[βοῦς]] Soph. Trach. 758, u. ä. ἐφθαρμένας εὑρίσκομεν λείας ἁπάσας, das geraubte Vieh, Ai. 26, vgl. 54, u. Δαναῶν βοτὰ καὶ λείαν verbunden, 145; von Menschen, ἀγόμεθα [[λεία]] σὺν τέκνῳ, Eur. proad. 610; Thuc. vrbdt καὶ ἀνθρώπους καὶ λείαν λαβόντες, 2, 94; λείαν ἄγειν, Xen. Cyr. 5, 3, 1 u. Sp., [[πολλῇ]] λείᾳ θρεμμάτων καὶ ἀνδραπόδων περιτυχών, Plut. Coriol. 13. – Das Beutemachen, Beute in allgemeinerer Bdtg, ἐπὶ λείαν ἐκπορεύσονταί τινες, es werden Einige auf Beute ausziehen, Xen. An. 5, 1, 8, u. A., auch im plur., Xen. Hell. 1, 2, 5; Pol. 4, 9, 10. – Sprichwörtlich war Μυσῶν [[λεία]], von allem durchaus Preisgegebenen, Dem. 18, 72; Arist. rhet. 1, 12; vgl. Harpocr. u. Zenob. 5, 15.

|btext=ας (ἡ) :<br />butin, <i>particul.</i><br /><b>1</b> [[bétail que l'on enlève]];<br /><b>2</b> [[prisonniers de guerre]], [[hommes réduits en esclavage]];<br /><b>3</b> [[butin]] <i>en gén.</i><br />'''Étymologie:''' R. Λα, jouir de ; v. *[[λάω]].