μνήμων: Difference between revisions

|Definition=Dor. [[μνάμων]], ὁ, ἡ, [[μνῆμον]], τό, gen. ονος, ([[μνάομαι]])<br><span class="bld">A</span> [[mindful]], καὶ γὰρ μνήμων εἰμί = I [[remember]] it [[well]], Od.21.95; μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν A.Pr.789: c. gen., [[mindful of]], [[giving heed to]], φόρτου τε μνήμων Od.8.163; κακῶν μνήμονες A.Eu.383 (lyr.).<br><span class="bld">2</span> [[ever-mindful]], [[unforgetting]], Ἐρινύες Id.Pr.516, cf. S.Aj.1390; [[μῆνις]] A.Ag.155 (lyr.).<br><span class="bld">3</span> [[having a good memory]], Ar.Nu.414, 484, Pl.Tht.144a; οὐ πάνυ εἰμὶ μνήμων = I have not a [[good]] [[memory]], Id.Men.71c: [[proverb|prov.]], [[μισέω]] μνάμονα [[συμπότης|συμπόταν]] Lyr.Adesp.141, etc.<br><span class="bld">II</span> Act., [[reminding]]: hence,<br><span class="bld">1</span> [[counsellor]], '[[mentor]]', Eust.1697.55.<br><span class="bld">2</span> among the Dorians of Sicily, ὁ [[μνάμων]], = [[ἐπίσταθμος]] [[συμπόσιον|συμποσίου]], Lat. [[magister convivii]], Plu. 2.612d.<br><span class="bld">3</span> [[μνήμονες]], οἱ, title of [[magistrate]]s, [[recorder]]s, Arist.Pol. 1321b39, SIG45.8 (Halic., v B. C.), Leg.Gort.11.16: in sg., [[registrar]] of titles or [[conveyance]]s, BGU177.6 (i A. D.), PLond.2.299.20 (ii A. D.).<br><span class="bld">III</span> Adv. [[μνημόνως]] = [[with good recall]], [[accurately]] Ael.NA13.22.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0195.png Seite 195]] ον, [[eingedenk]], sich erinnernd; Od. 21, 95; φόρτου [[μνήμων]], 8, 163, neben [[ἐπίσκοπος]] ὁδαίων, der der Ladung eingedenk ist, sie im Gedächtniß behält, also die Stelle des späteren Schreibers vertrat, oder nach Nitzsch der Schiffsbefehlshaber selbst, in sofern er die Aufsicht über die Waaren führt, vgl. Schol. ὁ μεμνημένος πόσου ἐστὶν ἕκαστον ἄξιον, ὃν γραμματέα καλοῦσιν, woraus schon einige alte Erklärer den Schluß zogen, daß Homer noch nicht die Buchstabenschrift kannte, vgl. Wolf Proleg. p. 89; eine Art Behörde, welche die Abfassung von Verträgen u. gerichtlichen Dokumenten besorgte, nennt Arist. pol. 6, 8 ἱερομνήμονες, ἐπιστάται, μνήμονες (vgl. auch προμνήμων); so leitet auch Plut. Symp. 1 prooem. das Sprichwort [[μισέω]] μνάμονα συμπόταν von der sicilischen Benennung des [[ἐπίσταθμος]] συμποσίου, μνάμων her, was richtiger nach Anderen a. a. O. heißt »man soll des beim Weine Gesprochenen nicht gedenken«; vgl. Luc. Conv. 3 u. Antp. Sid. 8 (XI, 31). – Gew. = mit gutem Gedächtniß, sich wohl erinnernd; Ἐρινύες, Aesch. Prom. 514 (wie Soph. Ai. 1369); ἣν ἐγγράφου σὺ μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν, 791; mit [[εὐμαθής]] vrbdn, Plat. Epinom. 985 a, vgl. Rep. VI, 487 a; καὶ ἀγχίνους, Legg. V, 747 b, wie Theaet. 144 a u. Pol. 13, 45; Xen. u. Folgende. – Adv. μνημόνως, Ael. H. A. 13, 22.

|elrutext='''μνήμων:'''<br /><b class="num">I</b> дор. [[μνάμων]] 2, gen. ονος хорошо помнящий, не забывающий, памятливый (Ἐρινύες Aesch.; μ. φόρτου Hom.): καὶ γὰρ μ. [[εἰμί]] Hom. я ведь помню; ἐγγράφου σὺ μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν Aesch. запиши ты (это) на памятливых дощечках ума, т. е. твердо запомни.<br /><b class="num">II</b> дор. μναμων, ονος ὁ мнемон<br /><b class="num">1</b> [[хранитель государственных документов]], [[архивариус]] Arst.;<br /><b class="num">2</b> у сицилийских дорян - председатель пира Plut.

|lstext='''μνήμων''': Δωρ. μνάρων, ὁ, ἡ, μνῆμον, τό, γεν. -ονος· ([[μνάομαι]], [[μιμνήσκω]])· - ὁ σκεπτόμενος, ἐνθυμούμενός τι, καὶ γὰρ [[μνήμων]] εἰμί, ἐνθυμοῦμαι [[καλῶς]], Ὀδ. Φ. 95· μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν Αἰσχύλ. Πρ. 789· μετὰ γεν., ὁ σκεπτόμενος [[περί]] τινος, προσέχων εἴς τι, φόρτου τε [[μνήμων]] Ὀδ. Θ. 163 (ὁ Wolf, Proleg. Ixxxix, δὲν ἔπρεπεν ἐκ ταύτης τῆς φράσεως νὰ συμπεράνῃ ὅτι οἱ καθ’ Ὅμηρον Ἕλληνες ἐνεπιστεύοντο μόνον εἰς τὴν μνήμην καὶ δὲν ἐγίνωσκον γραφήν· [[διότι]] ἡ [[φράσις]] αὕτη [[εἶναι]] ὁμοία τῷ: δαιτὸς μνήσασθαι, κτλ., πρβλ. [[μιμνήσκω]] Β), πρβλ. Ἰλ. Ψ. 361· κακῶν μνήμονες Αἰσχύλ. Εὐμ. 382· μνήμοσιν δέλτοις φρενὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 789. 2) ὁ εἰς ἀεὶ ἐνθυμούμενός τι, ὁ μὴ λησμονῶν, Ἐρινύες Αἰσχύλ. Πρ. 516, πρβλ. Σοφ. Αἴ. 1360· [[μῆνις]] Αἰσχύλ. Ἀγ. 155. 3) ὁ ἔχων καλὴν μνήμην, Ἀριστοφ. Νεφ. 414, 485, Πλάτ. Μένων 71C, Θεαίτ. 144Α. II. ἐνεργ., ὁ ἀναμιμνήσκων, ὑπομιμνήσκων· [[ὅθεν]], 1) [[σύμβουλος]], Εὐστ. 1697. 55. 2) παρὰ τοῖς Δωριεῦσι τῆς Σικελίας, ὁ μνάμων, = [[ἐπίσταθμος]] συμποσίου, Λατ. magister convivii, Πλούτ. 2. 612C: ἐν Λουκ. Συμπ. 3, Ἀνθ. Π. 11. 31, ἡ [[παροιμία]], [[μισέω]] μνάμονα συμπόταν, ἐπιδέχεται ἁπλουστέραν ἑρμηνείαν. 3) μνήμονες, ἀστικοὶ ὑπάλληλοι, ὡς τὸ γραμματεῖς, καλούμενοι [[οὕτως]] ὡς τηροῦντες τὴν μνήμην τῶν γεγονότων, Ἀριστ. Πολιτικ. 8. 6, 7· ἐν Ἁλικαρνασσῷ, Newton Ἐπιγρ. Ἁλικαρν. ἀρ. 1· ἐν Κρήτῃ, Ἐπιγραφ. ἐν Hell. J. τ. 13, σ. 54· πρβλ. [[ἱερομνήμων]]. III. Ἐπίρρ. μνημόνως, Αἰλ. π. Ζ. 13. 22.