ἐναίσιμος: Difference between revisions

|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> mánt.<br /><b class="num">1</b> [[que presagia]], [[augural]] ὄρνιθες <i>Od</i>.2.182<br /><b class="num">•</b>neutr. subst. ἐναίσιμα [[presagios]] ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυθήσασθαι <i>Od</i>.2.159.<br /><b class="num">2</b> en sent. posit. [[auspicioso]], [[de buen augurio]], [[propicio]] ἀστράπτων ἐπιδέξι', ἐναίσιμα σήματα φαίνων <i>Il</i>.2.353, λιγνύς A.R.1.438, ὄσσαν A.R.1.1087, cf. Max.539, τὰ μὲν οὕτω ἐναίσιμα πάντα γένοιτο ἐκ μακάρων que todo eso pueda así cumplirse de manera propicia gracias a los dioses</i> A.R.1.900<br /><b class="num">•</b>neutr. subst. ἐναίσιμα buenos augurios</i> Arat.420.<br /><b class="num">3</b> [[presagiado]], [[que sucede bajo un presagio]] ἡ [[γένεσις]] Iul.Ar.260.8.<br /><b class="num">II</b> gener.<br /><b class="num">1</b> [[que es como es debido]], [[justo]], [[sensato]] ref. pers. y asim. ᾧ οὐτ' ἂρ φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι οὔτε νόημα γναμπτόν ni sensata es su mente ni doblegable su pensamiento</i>, <i>Il</i>.24.40, cf. <i>Od</i>.18.220, Q.S.14.196, τίς ... [[ἀνήρ]], ὃς ἐ. εἴη ... <i>Od</i>.10.383, cf. <i>Il</i>.6.521, op. [[ἀθέμιστος]] <i>Od</i>.17.363, [[Δίκα]] ... τὸν δ' ἐναίσιμον τίει βίον A.<i>A</i>.775, [[γῆρας]] ... ἐναίσιμον ἄνδρα τίθησιν Opp.<i>H</i>.1.683.<br /><b class="num">2</b> de cosas y abstr. [[condigno]], [[adecuado]], [[conveniente]] ἐναίσιμα δῶρα διδοῦναι ἀθανάτοις <i>Il</i>.24.425, cf. <i>h.Cer</i>.369, τοῦτο γ' ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε <i>Od</i>.2.122, οὐ [[βούλομαι]] ἐπ' ἀνδράσι πρεσβυτέροις [[εἰπεῖν]] ῥήματα οὐκ ἐναίσιμα no quiero decir inconveniencias contra hombres ya mayores</i> Numen.24.66, ἐναίσιμον [[ἄλγος]] ἔχουσιν tienen el dolor que les corresponde</i> Gr.Naz.M.37.1240A, ἐναίσιμα μέτρα Opp.<i>H</i>.3.636<br /><b class="num">•</b>neutr. sg. como adv. ἐναίσιμον [[en el momento debido]] οὐδ' ἦλθον ἐ., ὡς ἐκέλευες <i>Il</i>.6.519<br /><b class="num">•</b>neutr. plu. como adv. δμῶες ... οὐκέτ' ... ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι los sirvientes ya no quieren trabajar como les corresponde</i>, <i>Od</i>.17.321, ἔδοξε τῷ Νεάρχῳ ἐναίσιμα λέγειν a Nearco le pareció que hablaba adecuadamente</i> Arr.<i>Ind</i>.34.11.<br /><b class="num">III</b> adv. [[ἐναισίμως]] = [[convenientemente]], [[con moderación]] αἰνεῖν A.<i>A</i>.916, μή νυν ὑπέρβαλλ' ἀλλ' ἐ. φέρε ref. al dolor por la pérdida de Alcestis, E.<i>Alc</i>.1077, cf. Sch.Er.<i>Il</i>.24.425a.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0825.png Seite 825]] Schicksal verkündend, vorbedeutend; ὄρνιθες Od. 2, 181; σήματα, vom Blitz, Il. 2, 355; vom Seher, ἐναίσιμα μυθήσασθαι, das Schicksal eröffnende Worte, Od. 2, 159; ὄρνιθος [[ὄσσα]] Ap. Rh. 1, 1087; adverbialisch, ἐναίσιμον [[ἦλθον]] Il. 6, 519, zur rechten Zeit; vgl. Ap. Rh. 1, 438, dem Schicksale entsprechend, schicklich. Von Menschen, billig, gerecht, Od. 10, 383; <span class="ggns">Gegensatz</span> [[ἀθέμιστος]], 17, 363; [[νόος]], φρένες, 5, 190 Il. 24, 40; ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε Od. 7, 299; ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι 17, 321; [[βίος]] Aesch. Ag. 751; ἐναίσιμα δῶρα, gebührende, Il. 24, 425; [[γῆρας]] ἐναίσιμον ἄνδρα τίθησιν, ehrwürdig, Opp. H. 1, 683. – Adv., ἐναισίμως αἰνεῖν, geziemend, Aesch. Ag. 890; φέρειν Eur. Alc. 1077.

|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> [[qui annonce l'avenir]];<br /><b>2</b> [[de bon augure]] ; favorable, opportun ; <i>adv.</i> • ἐναίσιμον IL à propos;<br /><b>3</b> [[convenable]], [[juste]], [[honnête]] ; <i>en gén.</i> [[convenable]], [[approprié]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐν]], [[αἶσα]].

|lstext='''ἐναίσιμος''': -ον, (αἶσα) Ἐπ. ἐπίθ. (ἐν μετρίᾳ χρήσει παρὰ Τραγ.) φέρων οἰωνούς, προοιωνιστικός, προαναγγέλων τὸ πεπρωμένον, οὐδ’ ἦλθον ἐναίσιμον, ἐναισίμως, ὡς ἐπίρρ., Ἰλ. Ζ. 519· ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυθήσασθαι, προοιωνίσασθαι, τὰ μέλλοντα προειπεῖν, Ὀδ. Β. 159· [[οὐδέ]] τε πάντες ἐναίσιμοι ὄρνιθες [[αὐτόθι]] 182· ἰδίως ἐπὶ καλῆς σημασ., [[πρόσφορος]], [[ἁρμόδιος]], [[ἐπιτήδειος]], Λατ. opportunus, ἐπὶ οἰωνῶν, ἐναίσιμα σήματα φαίνων, εὐσύμβολα σημεῖα δεικνύων, Ἰλ. Β. 353· [[καθόλου]], [[αἴσιος]], [[εὐνοϊκός]], [[εὐμενής]], προσημαίνων ἀγαθόν, Λατ. faustus, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 438. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, [[δίκαιος]], τὶς γάρ κεν [[ἀνήρ]], ὃς [[ἐναίσιμος]] εἴη Ὀδ. Ρ. 363· ᾧ οὔτ’ ἂρ φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι (περὶ τοῦ Ἀχιλλέως) Ἰλ. Ω. 40, πρβλ. Ὀδ. Σ. 220· ἐμοὶ [[νόος]] ἐστὶν [[ἐναίσιμος]] Ε. 190· οὕτω, τοῦτό γ’ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησεν Β. 123., Η. 299· ἐναίσιμον τίει βίον Αἰσχύλ. Ἀγ. 775· [[γῆρας]] γὰρ ἐναίσιμον ἄνδρα τίθησιν, καθιστᾷ αὐτὸν ἔντιμον, Ὀπ. Ἁλ. 1. 683. 2) ἐπὶ πραγμάτων, [[κατάλληλος]], ἁρμόζων, [[πρέπων]], ἐναίσιμα δῶρα διδοῦναι ἀθανάτοις Ἰλ. Ω. 425, πρβλ. Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 370. ― Ἐπίρρ. -ως, [[πρεπόντως]], [[προσηκόντως]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 916, Εὐριπ. Ἄλκ. 1077.