3,274,175
edits
φράζω: Difference between revisions
From LSJ
6_20
(13_7_3) |
(6_20) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1302.png Seite 1302]] <b class="b2">zeigen, anzeigen, darlegen, angeben</b>, von Hom. an häufige Homerische Formen: activ. aor. 1. φράσε Odyss. 11, 22, oft redupl. aor. 2., [[ἐπέφραδον]] Iliad. 10, 127, ἐπέφραδεν, [[πέφραδε]], πεφράδοι Iliad. 14, 335, imperat. [[πέφραδε]], πεφραδέμεν Odyss. 7, 49, πεφραδέειν Odyss. 19, 477; medium praes., φράζεαι, φραζώμεθα, imperat. φράζεο, φράζεσθαι u. s. w., imperf., φραζέσθην Odyss. 13, 373, φράζετο Iliad. 16, 646, φραζόμεθα Odyss. 3, 129, aor. 1. ἐφρασάμην, fut., [[φράσσεται]], φράσομαι; pass. aor. in medialer Bedeutung, ἐφράσθης Odyss. 19, 485. 23, 260. Nach Homer aor. 1. activ. häufiger, Hymn. Hom. Ven. 128 Merc. 442 Hesiod. frgm. 29 Pind. I. 4, 38 Herodot. 7, 213; dazu praes. activ., φράζει Herodot. 6, 100, imperf. ἔφραζε 4, 113; perf. πέφρακα Isocrat. Philipp. p. 101; fut. φράσεις Aristoph. Vesp. 335, φράσων Soph. Tr. 1122; perf. med. πέφρασμαι Aeschyl. Suppl. 438; perf. pass. πέφρασται Isocrat. Ἀντιδ. §. 195, τὸ [[μήπω]] πεφρασμένον Isocrat. Περὶ τοῦ ζεύγ. p. 355; praes. pass. μαθεῖν τὰ φραζόμενα καὶ δεικνύμενα Xen. Cyrop. 4, 3,11. Das med. ist in Att. Prosa nicht gebräuchlich. – Das activ. hat bei Hom. nach Aristarchs Ansicht überall die Bedeutung »<b class="b2">anzeigen</b>«, διασημαίνειν, indicare, niemals die Bedeutung »<b class="b2">sagen</b>«, εἰπεῖν, und eben so wenig die Bedeutung des physischen »<b class="b2">Zeigens</b>«. welche denn doch wohl die ursprüngliche gewesen sein wird, und welche man versucht sein könnte in mehreren Homerischen Stellen anzunehmen, z. B. in der berühmten Stelle Iliad. 14, 500 ὁ δὲ φὴ κώδειαν ἀνασχών πέφραδέ τε Τρώεσσι καὶ εὐχόμενος [[ἔπος]] ηὔδα, er hob den Kopf wie eine [[κώδεια]] in die Höhe, <b class="b2">zeigte</b> ihn den Troern und sprach. Man vgl. z. B. Odyss. 7, 22. 29. 49, ὦ [[τέκος]], οὐκ ἄν μοι δόμον ἀνέρος ἡγήσαιο Ἀλκινόου, τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε πάτερ, δόμον ὅν με κελεύεις δείξω, [[οὗτος]] δή τοι, ξεῖνε πάτερ, [[δόμος]], ὅν με κελεύεις πεφραδέμεν; warum könnte hier πεφραδέμεν nicht das physische »<b class="b2">zeigen</b>« sein? – Daß [[φράζω]] bei Hom. niemals »<b class="b2">sagen</b>« heißt, ist unzweifelhaft. Odyss. 1, 273 heißt μῦθον [[πέφραδε]] πᾶσι »lege Allen den Sachverhalt dar«, »zeige an«, nicht »sprich das Wort«. Aehnlich [[πέφραδε]] μῦθον oder μύθῳ Odyss. 8, 142, welchen Vers übrigens nach Schol l. Didym. Zenodot, Aristophanes Byz. und Aristarch nicht kannten. – Das medium heißt »<b class="b2">sich Etwas zeigen«, »sich Etwas anzeigen«, d. h. wahrnehmen, finden, erfinden, entdecken, ersinnen, überlegen, denken</b>. Man kann dies »wahrnehmen« bei Hom. wohl überall vom rein Geistigen verstehn; doch sind auch hier wieder einige Stellen, wo es vielleicht eben so gut vom Physischen verstanden werden kann, z. B. Iliad. 10, 339 τὸν δὲ φράσατο προσιόντα Ὀδυσεύς. – Iliad. 1, 83 schrieb Zenodot σὺ δὲ φράσον εἴ με σαώσεις, »zeige mir an, ob du mich schützen wirst«, Aristarch dagegen σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις, »überlege es dir, ob du mich schützen wirst«, s. Scholl. Aristonic. Ueber die ganze Aristarchische Lehre von der Bedeutung des Wortes s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 84. – Neben δεικνύναι H. h. Ven. 128; ἐς χῶρον, ὃν φράσε [[Κίρκη]] Od. 11, 22; vgl. Il. 23, 138; ᾑ οἱ [[Ἀθήνη]] [[πέφραδε]] [[δῖον]] ὑφορβόν Od. 14, 3; σήματα [[πέφραδε]], 19, 250. 23, 206. 24, 346; τῇ χειρὶ φράζειν, mit der Hand andeuten, ein Zeichen geben, Her. 4, 113; φράσσατέ μοι δόμους, zeiget sie mir, Pind. P. 4, 117; kundmachen, θεοῖσι δὲ πᾶσι μετελθὼν πεφράδοι Il. 14, 335; λόγον τινί, Pind. Ol. 2, 66; εἰ ῥητὸν φράσον Aesch. Prom. 767; σοὶ πρῶτον, Ἰοῖ, πολύδονον πλάνην φράσω 790; Soph. Phil. 49 u. sonst, wie Eur.; in Prosa, ἔφρασαν οὐδὲν τοῖσι ἀγγέλοις Her. 9, 10; ἔφρασέ οἱ τὴν ἀτραπόν 7, 213; φράζει αὐτοῖς πάντα τὰ παρεόντα πρήγματα 6, 100; φράσαι κάλλιστα [[περί]] τινος, Isocr. 2, 41; Plat. Polit. 262 c; τὰ τοιαῦτα τοῖς μαθηταῖς ἐπὶ σχολῆς φράζουσιν Theaet. 180 b; φράζε Λυσίᾳ ὅτι Phaedr. 278 b; [[τόδε]] δέ μοι φράζε ἔτι σαφέστερον Legg. I, 626 b; ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική Gorg. 463 e; Xen. u. A.; ἔπεμψεν ἐπιστολὴν φράζο υσαν ὡς μὴ δέοι Plut. Timol. 7; – c. inf., <b class="b2">befehlen, hei </b><b class="b2">ßen</b>, ἵνα γάρ [[σφιν]] [[ἐπέφραδον]] [[ἠγερέεσθαι]] Il. 10, 127; Od. 8, 68; absolut, c. dat. der Person, δὴ γάρ μοι ἐπέφραδε [[πότνια]] [[Κίρκη]] 10, 549; vgl. Aesch. Eum. 593; <b class="b2">einen Rath geben</b>, eingeben, Soph. El. 190; vom Orakel, Ar. Equ. 1037 Plut. 46. – Häufig bei Dichtern und Her. im med. φράζομαι, φραζέσκετο H. h. Apoll. 19. 485, ἐφρασάμην, ἐφράσθην, πέφρασμαι; [[εὔκηλος]] τὰ φράζεαι ἅσσ' ἐθέλῃσθα Il. 1, 554; οὐ γὰρ ἔτ' ἀμ φὶς ἀθάνατοι φράζονται 2, 14, verschiedener Meinung sein; ἐπίφρονι βουλῇ φραζόμεθ' Ἀργείοισιν [[ὅπως]] ὄχ' ἄριστα γένοιτο Od. 3, 129; 17, 279. 20, 43. 23, 122; Aesch. Ch. 111. 585; Soph. Ant. 1035; Eur. u. Ar.; φράζεσθαι βουλάς, Od. 11, 510; θυμῷ Il. 16, 646; ὄφρ' [[ἄλλην]] φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν 9, 423; μετὰ φρεσίν Hes. Op. 688; σοὶ κακὰ φράζονται, sie ersinnen dir Übles, Od. 2, 367; φραζέσθην μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὄλεθρον 13, 373; ἡμῖν φραζομένη θάνατον 24, 127; [[ὄνειαρ]] 4, 444; τινὶ [[ἠρίον]], Einem ein Grabmahl zu setzen beschließen, Il. 23, 126; αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι [[ἔργον]] τε [[ἔπος]] τε 15, 234; τὰ μὲν [[νοέω]] καὶ φράσσομαι, ἅσσ' ἂν [[ἐμοί]] περ αὐτῇ μηδοίμην Od. 5, 188; [[φράσσεται]], ὥς κε νέηται 1, 205; <b class="b2">meinen, sich einbilden</b>, οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλον φράζετο τοῦδέ τί μοι χαλεπώτερον εἶναι [[ἄεθλον]] 11, 624; <b class="b2">bemerken</b>, wahrnehmen, τὸν δὲ φράσατο προσιόντα, Il. 10, 339; 15, 671. 23, 450. 453. 24, 352 Od. 17, 161; ἐφράσθη καὶ εἰς θυμὸν ἐβάλετο Her. 1, 84, vgl. 5, 92. 7, 46. 9, 19; – <b class="b2">erkennen</b>, einsehen, begreifen, οἱ δ' ἐπεὶ ἀλλήλους [[εἶδον]], φράσσαντό τε πάντα Od. 10, 453; εὖ νυ καὶ αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι καὶ εἴσομ' ἑκάστην 19, 501; vgl. 21, 222. 12, 75. 114; τὶ ὀφθαλμοῖς, 24, 217; τὶ θυμῷ, 24, 391; <b class="b2">beobachten</b>, im Auge behalten, 22, 129; <b class="b2">sich wovor hüten</b>, φράσσασθαι ξύλινον λόχον Orac. bei Her. 3, 57; Pind. I. 1, 68; ἐφράσθη N. 5, 34; λάβε, φράζου Aesch. Eum. 125; c. gen., <b class="b2">voraussehen</b>, ahnen, Arat. 744 χειμῶνος ἐφράσσατο. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1302.png Seite 1302]] <b class="b2">zeigen, anzeigen, darlegen, angeben</b>, von Hom. an häufige Homerische Formen: activ. aor. 1. φράσε Odyss. 11, 22, oft redupl. aor. 2., [[ἐπέφραδον]] Iliad. 10, 127, ἐπέφραδεν, [[πέφραδε]], πεφράδοι Iliad. 14, 335, imperat. [[πέφραδε]], πεφραδέμεν Odyss. 7, 49, πεφραδέειν Odyss. 19, 477; medium praes., φράζεαι, φραζώμεθα, imperat. φράζεο, φράζεσθαι u. s. w., imperf., φραζέσθην Odyss. 13, 373, φράζετο Iliad. 16, 646, φραζόμεθα Odyss. 3, 129, aor. 1. ἐφρασάμην, fut., [[φράσσεται]], φράσομαι; pass. aor. in medialer Bedeutung, ἐφράσθης Odyss. 19, 485. 23, 260. Nach Homer aor. 1. activ. häufiger, Hymn. Hom. Ven. 128 Merc. 442 Hesiod. frgm. 29 Pind. I. 4, 38 Herodot. 7, 213; dazu praes. activ., φράζει Herodot. 6, 100, imperf. ἔφραζε 4, 113; perf. πέφρακα Isocrat. Philipp. p. 101; fut. φράσεις Aristoph. Vesp. 335, φράσων Soph. Tr. 1122; perf. med. πέφρασμαι Aeschyl. Suppl. 438; perf. pass. πέφρασται Isocrat. Ἀντιδ. §. 195, τὸ [[μήπω]] πεφρασμένον Isocrat. Περὶ τοῦ ζεύγ. p. 355; praes. pass. μαθεῖν τὰ φραζόμενα καὶ δεικνύμενα Xen. Cyrop. 4, 3,11. Das med. ist in Att. Prosa nicht gebräuchlich. – Das activ. hat bei Hom. nach Aristarchs Ansicht überall die Bedeutung »<b class="b2">anzeigen</b>«, διασημαίνειν, indicare, niemals die Bedeutung »<b class="b2">sagen</b>«, εἰπεῖν, und eben so wenig die Bedeutung des physischen »<b class="b2">Zeigens</b>«. welche denn doch wohl die ursprüngliche gewesen sein wird, und welche man versucht sein könnte in mehreren Homerischen Stellen anzunehmen, z. B. in der berühmten Stelle Iliad. 14, 500 ὁ δὲ φὴ κώδειαν ἀνασχών πέφραδέ τε Τρώεσσι καὶ εὐχόμενος [[ἔπος]] ηὔδα, er hob den Kopf wie eine [[κώδεια]] in die Höhe, <b class="b2">zeigte</b> ihn den Troern und sprach. Man vgl. z. B. Odyss. 7, 22. 29. 49, ὦ [[τέκος]], οὐκ ἄν μοι δόμον ἀνέρος ἡγήσαιο Ἀλκινόου, τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε πάτερ, δόμον ὅν με κελεύεις δείξω, [[οὗτος]] δή τοι, ξεῖνε πάτερ, [[δόμος]], ὅν με κελεύεις πεφραδέμεν; warum könnte hier πεφραδέμεν nicht das physische »<b class="b2">zeigen</b>« sein? – Daß [[φράζω]] bei Hom. niemals »<b class="b2">sagen</b>« heißt, ist unzweifelhaft. Odyss. 1, 273 heißt μῦθον [[πέφραδε]] πᾶσι »lege Allen den Sachverhalt dar«, »zeige an«, nicht »sprich das Wort«. Aehnlich [[πέφραδε]] μῦθον oder μύθῳ Odyss. 8, 142, welchen Vers übrigens nach Schol l. Didym. Zenodot, Aristophanes Byz. und Aristarch nicht kannten. – Das medium heißt »<b class="b2">sich Etwas zeigen«, »sich Etwas anzeigen«, d. h. wahrnehmen, finden, erfinden, entdecken, ersinnen, überlegen, denken</b>. Man kann dies »wahrnehmen« bei Hom. wohl überall vom rein Geistigen verstehn; doch sind auch hier wieder einige Stellen, wo es vielleicht eben so gut vom Physischen verstanden werden kann, z. B. Iliad. 10, 339 τὸν δὲ φράσατο προσιόντα Ὀδυσεύς. – Iliad. 1, 83 schrieb Zenodot σὺ δὲ φράσον εἴ με σαώσεις, »zeige mir an, ob du mich schützen wirst«, Aristarch dagegen σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις, »überlege es dir, ob du mich schützen wirst«, s. Scholl. Aristonic. Ueber die ganze Aristarchische Lehre von der Bedeutung des Wortes s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 84. – Neben δεικνύναι H. h. Ven. 128; ἐς χῶρον, ὃν φράσε [[Κίρκη]] Od. 11, 22; vgl. Il. 23, 138; ᾑ οἱ [[Ἀθήνη]] [[πέφραδε]] [[δῖον]] ὑφορβόν Od. 14, 3; σήματα [[πέφραδε]], 19, 250. 23, 206. 24, 346; τῇ χειρὶ φράζειν, mit der Hand andeuten, ein Zeichen geben, Her. 4, 113; φράσσατέ μοι δόμους, zeiget sie mir, Pind. P. 4, 117; kundmachen, θεοῖσι δὲ πᾶσι μετελθὼν πεφράδοι Il. 14, 335; λόγον τινί, Pind. Ol. 2, 66; εἰ ῥητὸν φράσον Aesch. Prom. 767; σοὶ πρῶτον, Ἰοῖ, πολύδονον πλάνην φράσω 790; Soph. Phil. 49 u. sonst, wie Eur.; in Prosa, ἔφρασαν οὐδὲν τοῖσι ἀγγέλοις Her. 9, 10; ἔφρασέ οἱ τὴν ἀτραπόν 7, 213; φράζει αὐτοῖς πάντα τὰ παρεόντα πρήγματα 6, 100; φράσαι κάλλιστα [[περί]] τινος, Isocr. 2, 41; Plat. Polit. 262 c; τὰ τοιαῦτα τοῖς μαθηταῖς ἐπὶ σχολῆς φράζουσιν Theaet. 180 b; φράζε Λυσίᾳ ὅτι Phaedr. 278 b; [[τόδε]] δέ μοι φράζε ἔτι σαφέστερον Legg. I, 626 b; ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική Gorg. 463 e; Xen. u. A.; ἔπεμψεν ἐπιστολὴν φράζο υσαν ὡς μὴ δέοι Plut. Timol. 7; – c. inf., <b class="b2">befehlen, hei </b><b class="b2">ßen</b>, ἵνα γάρ [[σφιν]] [[ἐπέφραδον]] [[ἠγερέεσθαι]] Il. 10, 127; Od. 8, 68; absolut, c. dat. der Person, δὴ γάρ μοι ἐπέφραδε [[πότνια]] [[Κίρκη]] 10, 549; vgl. Aesch. Eum. 593; <b class="b2">einen Rath geben</b>, eingeben, Soph. El. 190; vom Orakel, Ar. Equ. 1037 Plut. 46. – Häufig bei Dichtern und Her. im med. φράζομαι, φραζέσκετο H. h. Apoll. 19. 485, ἐφρασάμην, ἐφράσθην, πέφρασμαι; [[εὔκηλος]] τὰ φράζεαι ἅσσ' ἐθέλῃσθα Il. 1, 554; οὐ γὰρ ἔτ' ἀμ φὶς ἀθάνατοι φράζονται 2, 14, verschiedener Meinung sein; ἐπίφρονι βουλῇ φραζόμεθ' Ἀργείοισιν [[ὅπως]] ὄχ' ἄριστα γένοιτο Od. 3, 129; 17, 279. 20, 43. 23, 122; Aesch. Ch. 111. 585; Soph. Ant. 1035; Eur. u. Ar.; φράζεσθαι βουλάς, Od. 11, 510; θυμῷ Il. 16, 646; ὄφρ' [[ἄλλην]] φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν 9, 423; μετὰ φρεσίν Hes. Op. 688; σοὶ κακὰ φράζονται, sie ersinnen dir Übles, Od. 2, 367; φραζέσθην μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισιν ὄλεθρον 13, 373; ἡμῖν φραζομένη θάνατον 24, 127; [[ὄνειαρ]] 4, 444; τινὶ [[ἠρίον]], Einem ein Grabmahl zu setzen beschließen, Il. 23, 126; αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι [[ἔργον]] τε [[ἔπος]] τε 15, 234; τὰ μὲν [[νοέω]] καὶ φράσσομαι, ἅσσ' ἂν [[ἐμοί]] περ αὐτῇ μηδοίμην Od. 5, 188; [[φράσσεται]], ὥς κε νέηται 1, 205; <b class="b2">meinen, sich einbilden</b>, οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλον φράζετο τοῦδέ τί μοι χαλεπώτερον εἶναι [[ἄεθλον]] 11, 624; <b class="b2">bemerken</b>, wahrnehmen, τὸν δὲ φράσατο προσιόντα, Il. 10, 339; 15, 671. 23, 450. 453. 24, 352 Od. 17, 161; ἐφράσθη καὶ εἰς θυμὸν ἐβάλετο Her. 1, 84, vgl. 5, 92. 7, 46. 9, 19; – <b class="b2">erkennen</b>, einsehen, begreifen, οἱ δ' ἐπεὶ ἀλλήλους [[εἶδον]], φράσσαντό τε πάντα Od. 10, 453; εὖ νυ καὶ αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι καὶ εἴσομ' ἑκάστην 19, 501; vgl. 21, 222. 12, 75. 114; τὶ ὀφθαλμοῖς, 24, 217; τὶ θυμῷ, 24, 391; <b class="b2">beobachten</b>, im Auge behalten, 22, 129; <b class="b2">sich wovor hüten</b>, φράσσασθαι ξύλινον λόχον Orac. bei Her. 3, 57; Pind. I. 1, 68; ἐφράσθη N. 5, 34; λάβε, φράζου Aesch. Eum. 125; c. gen., <b class="b2">voraussehen</b>, ahnen, Arat. 744 χειμῶνος ἐφράσσατο. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''φράζω''': ποιητ. παρατ. φράζον Πινδ. Ν. 1. 93· μέλλ. φράσω Ἀττι.· ― ἀόρ. α΄ ἔφρᾰσα Ὕμν. Ὁμηρ. εἰς Ἀφρ. 128, εἰς Ἑρμ. 442, Ἡρόδ., κλπ.· Ἐπικ. φράσα Ὀδ Λ. 22· φράσσα Πινδ. Π. 4. 208· ― πρκμ. πέφρᾰκα Ἰσοκρ 101Α· ― Ἐπικ. ἀόρ. β΄ πέφρᾰδον, [[ἐπέφραδον]] ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ., ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ γ΄ προσ. (ἐν Ὀδ. Α. 273., Θ. 142, [[πέφραδε]] [[εἶναι]] προστ.) εὐκτ. πεφράδοι Ἰλ. Ξ 335· ἀπαρ. πεφραδέειν, πεφραδέμεν Ὀδ. Τ 477., Η 49· α΄ πρόσωπ. [[ἐπέφραδον]] μόνον ἐν Ἰλ. Κ. 127· ― Μέσ. καὶ παθ. φράζομαι. Ἐπικ. προστ. φράζεο, φράζευ Ἰλ. Ε. 440., Ι. 251· ἀπαρ. φράζεσθαι (ἐν χρήσει ἀντὶ προστ.) Ὀδ. Α. 294· Ἐπικ. γ΄ ἑνικ. παρατ φράζετο. φραζέσκετο Λ. 624, Ὕμν Ὁμηρ. εἰς Ἀπολλ. 346 ― μέλλ. φράσομαι Ἰλ. Ο. 234, Ἐπικ. φράσσομαι Ὀδ. Π. 238 ― ἀόρ. α΄ ἐφρασάμην Ρ. 161, Ἐπικ. φρασάμην Ψ. 75· γ΄ ἑνικ. καὶ πληθ. ἐφράσσατο, φράσσαντο Δ. 529, Ἰλ. Ο. 671· προστ. φράσαι Ὀδ. Ω. 331. Ἐπικ. γ΄ ἑνικ τῆς ὑποτ. [[φράσσεται]] [[αὐτόθι]] 217· Ἐπικ. ἀπαρ. φράσσασθαι Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 3. 57. ― ἀόρ. παθ. ἐφράσθην Ὀδ. Τ. 485., Ψ. 260, Ἡρόδ. 1. 84. Εὐρ. Ἑκ. 546· ― παθητ. πρκμ. πέφρασμαι Αἰσχύλ. Ἱκ. 437, Ἰσοκρ. περὶ Ἀντιδ. § 209· μετοχ., προπεφραδμένος Ἡσ Ἔργ κ Ἡμ. 653. ― Ὁ μέσ. ἀόρ. [[εἶναι]] [[κυρίως]] Ἑπικ. εἰ καὶ ἀπαντᾷ [[ὡσαύτως]] παρὰ Σόλωνι 4. 4., 31 1, ἐν Ἀρχιλόχῳ 88, ἐν Αἰσχύλ. Χο. 113, ἐν Εὐρ. Μηδ. 653. (Ἐκ τῆς √ΦΡΑΔ, ἥτις φαίνεται ἐν τῷ πέφραδον καὶ ταῖς λέξεσι φραδή, φραδής, φράδμων, φραδμοσύνη). Δεικνύω, ὑποδεικνύω, δηλῶ (ἡ μόνη [[σημασία]] τῆς λέξ. παρ’ Ὁμ. κατὰ τὸν Ἀρίσταρχ.), ἐς χῶρον ὃν φράσε Κίρκη Ὀδ. Λ. 22, πρβλ Ἰλ. Ψ, 138. ᾗ οἱ [[Ἀθήνη]] [[πέφραδε]] [[δῖον]] ὑφορβὸν Ὀδ. Ξ 3· σήματ’…, τά οἱ [[ἔμπεδα]] πέφραδ’ [[Ὀδυσσεύς]], ἔδειξε, Τ. 250, Ψ. 206· μῦθον [[πέφραδε]] πᾶσιν, δεῖξον, [[κάμε]] γνωστὸν τὸ λόγον εἰς πάντας, κατ’ Εὐστάθ. «[[πέφραδε]] ἀντὶ τοῦ εἰπέ», Α. 273, πρβλ. Θ. 142· οὕτω, δεῖξε καὶ ἔφρασε Ὑμν. Ὁμ. εἰς Ἐρμ. 128· φράσσατέ μοι δρόμους, δείξατέ μοι..., Πινδ. Π. 4. 207· ἔφρασε τὴν ἀτραπὸν Ἡρόδ. 7. 213· ἀπολ., φωνῆσαι μὲν οὐκ εἶχε, τῇ δὲ χειρὶ ἔφραζε ὁ αὐτ. 4. 113· ἀντὶ φωνῆς φράζε... χερὶ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1061. 2) [[κυρίως]], δεικνύω, δηλῶ, ἐξηγοῦμαι, φανερώνω, [[λέγω]], [[διακηρύττω]], ἐκφράζομαι, λόγον, [[ἔπος]], [[ὄνομα]] Πίνδ. Ο. 2. 108, Αἰσχύλ. Πέρσ. 173, Ἱκέτ. 319· φρ. τινί τι Ἡρόδ. 6. 100· ἑλοῦ γάρ, ἢ πόνων τὰ λοιπά σοι φράσω σαφηνῶς, ἢ τὸν ἐκλύσοντ’ ἐμὲ Αἰσχύλ. Πρ. 781· τι [[πρός]] τινα Ἡρόδ. 1. 68, Ἀριστοφ. Νεφ. 359, κλπ.· [[μετὰ]] διπλ. αἰτ., φρ. τινά τι Ἰσοκρ. περὶ Ἀντιδ. § 107· φρ. τι Πλάτ. ἐν Φαίδρῳ 267C· [[ὡσαύτως]], [[περί]] τινος Ἰσοκρ. (ἔνθ’ ἀνωτ.)· ἐπί τινος ὁ αὐτ. 419D· ἔτι καὶ [[μετὰ]] γεν., [[λέγω]] [[περί]] τινος, τῆς μητρὸς ἥκω τῆς ἐμῆς φράσων, ἐν οἷς νῦν ἐστι Σοφ. Τραχ. 1122 (πρβλ. εἰπὲ δέ μοι πατρός... εἰ... Ὀδ. Λ. 174)· [[ὡσαύτως]] ἑπομένης ἐξηρτημένης προτάσεως, φρ. ὅτι... Λυσίας 94. 30, Πλάτ., κλπ.· φρ. ὡς δεῖ Ξεν. Οἰκ. 16. 8· φρ. οἷ ἐπορσύνθη κακὰ Αἰσχύλ. Πέρσ. 267, πρβλ. Πρ. 995, κλπ.· σπανίως [[μετὰ]] μετοχ., φρ. πόσιν [[ἔνδον]] ἐόντα Ὀδ. Τ. 477· ᾖ οἱ [[Ἀθήνη]] [[πέφραδε]] [[δῖον]] ὑφορβὸν (ἐξυπακ. ἐόντα) Ξ. 3, πρβλ. Η. 49· ― ἀλλὰ διαφέρει ἀείποτε τοῦ [[λέγω]], ὡς σημαῖνον πλέον τι ἢ τὸ [[ἁπλῶς]] λέγειν (ἴδε ἐν λ. [[λαλέω]]), φράσον, [[ἅπερ]] γ’ ἔλεξας, ἐξήγησον, διασαφήνισον [[ἅπερ]] ἔλεξας, Σοφ. Φιλ. 559· φράζε δὴ τί φῂς ὁ αὐτ. ἐν Οἰδ. Συρ. 655· φράζουσιν ἃ λέγει Ξεν. Ἀν. 2. 4, 18· φανερώτερον, φ. λόγῳ Σοφ. Φιλ. 49, Πλάτ. Νόμ. 814C· οὐχ [[ἁπλῶς]] εἰπεῖν, ἀλλὰ σαφῶς φράσαι περὶ αὐτῶν Ἰσοκρ. περὶ Ἀντιδ. § 124, πρβλ. τὸν αὐτ. 404 ἐν τέλει· [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ τῶν διδασκόντων, Ἀντιφῶν 143. 3, Πλάτ. Θεαίτ. 180Β· ἐπὶ μαντείων, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1048, Πλοῦτ. 46, Πλάτ. Νόμ. 923Α, κλπ.· ἐπὶ ἐπιστολῶν, Πλουτ. Κικ. 15· ― ἀπολ., τοῦτο φράζει, τοῦτο σημαίνει... Ξεν. Συμπ. 8. 30. 2) [[μετὰ]] δοτ. προσ. καὶ ἀπαρ., [[λέγω]] ἢ ὁδηγῶ τινα νὰ πράξῃ τι, ἵνα γάρ [[σφιν]] [[ἐπέφραδον]] ἠγερέθεσθαι Ἰλ. Κ. 127, πρβλ. Ὀδ. Θ. 68· δὴ γάρ μοι ἐπέφραδε... Κίρκη (ἐξυπακ. ἰέναι) Κ. 549· σιγᾶν φ. τινὶ Ἀριστοφ. Εἰρ. 98· τὰ ὅπλα ὑπολαβεῖν Θουκ. 6. 58, πρβλ. 3. 15· σπανίως μετ’ αἰτιατ. προσ. καὶ ἀπαρ., Θεόκρ. 25. 47. 3) ἀπολ., δίδω γνώμην, [[συμβουλεύω]], Σοφ. Ἠλ. 197, Αἰσχίν. 18. 17. ΙΙ. Μέσ. καὶ παθ., δεικνύω ἢ δηλῶ πρὸς ἐμαυτόν, δηλ. [[σκέπτομαι]] [[περί]] τινος, [[κρίνω]], συλλογίζομαι, συζητῶ κατ’ ἐμαυτόν, τι παρ’ Ὁμ., Ἡρόδ. καὶ Ἀττικ. ποιηταῖς· ἀλλ’ οὐχὶ καὶ παρὰ τοῖς Ἀττ. πεζολόγοις. [[εὔκηλος]] τὰ φράζεαι ἅσσ’ ἐθέλησθα Ἰλ. Α. 554· φράζεσθαι βουλήν, βουλὰς Σ. 313, Ὀδ. Λ. 510· ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω Ἰλ. Ι. 423· [[μετὰ]] φρεσὶν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 686· θυμῷ πολλὰ μάλ’ ἀμφὶ φόνῳ Ἰλ. Π. 646· ἐφράσθη καὶ ἐς θυμὸν ἐβάλετο Ἡρόδ. 1. 84· ― ἀμφὶς φράζονται, διάφορα φρονοῦσι, διχογνωμοῦσιν, Ἰλ. Β. 14. συχνάκ. ἕπεται [[πρότασις]] διὰ τοῦ εἰ [[μετὰ]] μέλλ. ὁριστ., σὺ δὲ φράσαι, εἴ με σαώσεις, «λόγισαι, σκέψαι [[ὅπως]] μὲ σώσῃς» (Σχόλ.), Α. 83, Ὀδ. Κ. 192, πρβλ. Ρ. 279. 2) [[σκέπτομαι]], διανοοῦμαι, [[σχεδιάζω]], ἐπινοῶ, μηχανῶμαι, φρ. τινι κακά, θάνατον, ὄλεθρον Β. 367, Γ. 242, Ν. 373· μέγ’ [[ὄνειαρ]] Δ. 444. ἐσθλὰ Ἰλ. Μ. 212· φράσσατο Πατρόκλῳ μέγα ἤριον Ψ. 126 [[φράσσεται]] ὥς κε νέηται, θὰ σκεφθῇ, θὰ ἐπινοήσῃ τρόπον πῶς νά…, Ὀδ. Α. 205· φρ. [[ὅπως]] ὄχ’ ἄριστα γένοιτο Γ. 129, πρβλ. Σοφ. Αἴ. 1041. 3) μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., [[σκέπτομαι]], ὑποθέτω, [[νομίζω]], [[πιστεύω]], φαντάζομαι ὅτι..., Ὀδ. Λ. 624· [[οὕτως]], οὐκ ἐφράζετο δυνατὸς [[εἶναι]] Ἡρόδ. 3. 154· σπανίως [[μετὰ]] μετοχῆς, οὐ φράζεται τελέων, δὲν νομίζει ὅτι θὰ ἀποθάνῃ, Πίνδ. Ι. ἐν τέλει. 4) παρατηρῶ, τοῖον ἐγὼν οἰωνὸν... ἐφρασάμην Ὀδ. Ρ. 161· τὴν (ἐξυπακ. τὴν οὐλὴν) ἀπονίζουσα φρασάμην Ψ. 75· [[μετὰ]] μετοχῆς, τὸν δὲ φράσατο προσιόντα Ἰλ. Κ. 339, πρβλ. Ψ. 453· ἔφραζες σῆς [[προκείμενον]] νέκυν γυναικὸς Εὐρ. Ἄλκ. 1012· ― παρὰ μεταγενεστ. [[μετὰ]] γεν., ὡς τὸ [[αἰσθάνομαι]], χειμῶνος Ἄρατ. 745· πομπᾶς Θεόκρ. 2. 84. 5) φυλάττω, παραφυλάττω, ὀρσοθύρην Ὀδ. Χ. 129· ― [[ὡσαύτως]], φυλάττομαι, προφυλάττομαι, [[προσέχω]], ξύλινον [[λόχον]] Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 3. 57· [[συχν]]. ἐν τῇ προστ., φράζευ κύνα, cave canem, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1030· φράσσαι κυναλώπεκα [[αὐτόθι]] 1067· ― [[μετὰ]] μετοχῆς, φράζου μὴ [[πόρσω]] φωνεῖν Σοφ. Ἠλ. 231, πρβλ. Καλλ. Λουτρ. Παλλ. 52. φράζεο δή, μή... μάρψῃ Ἀριστοφ. Εἰρ. 1065, πρβλ. Ἱππ. 1067. ― ἀπολ., [[προσέχω]], φράζου Αἰσχύλ. Εὐμ. 130, Σοφ. Ἠλ. 383 ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 475. | |||
}} | }} | ||
