3,274,159
edits
ὄναρ: Difference between revisions
From LSJ
6_21
(13_7_2) |
(6_21) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0344.png Seite 344]] τό, der <b class="b2">Traum</b>, nur im nom. u. acc. (vgl. [[ὄνειρος]]); καὶ γάρ τ' [[ὄναρ]] ἐκ [[Διός]] ἐστιν, Il. 1, 63, vgl. 10, 496; οὐκ [[ὄναρ]], ἀλλ' [[ὕπαρ]] ἐσθλον, Od. 19, 547, vgl. 20, 90; σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]], Pind. P. 8, 99, wie [[ὄνειρος]] das Nichtige, schnell Vorübergehende bezeichnend; Aesch. Ch. 519 Ag. 82; ἡνίχ' ἡλίῳ δείκνυσι τοὔναρ, Soph. El. 417; τοὔ. ναρ ὧδε ξυμβάλλω [[τόδε]], Eur. I. T. 55, öfter; [[εἶδον]] [[ὄναρ]], Ar. Equ. 1086; Vesp. 13; Plat. Conv. 75 e u. öfter, u. einzeln bei den Folgdn; auch, wie [[ὄνειρος]], für alles Nichtige, trugvoller Schein, Schatten, ἐλευθερίας, Plut. Thes. 32. – Bei den Att. adverbial gebraucht, im <b class="b2">Traume</b>, im Schlafe, [[ὄναρ]] γὰρ ὑμᾶς νῦν Κλυταιμνήστρα καλῶ Aesch. Eum. 116, [[ὄναρ]] διώκεις θῆρα 126; u. so oft Plat., Ggstz von [[ὕπαρ]], τὸ ἀγνοεῖν [[ὕπαρ]] τε καὶ [[ὄναρ]] δικαίων τε καὶ ἀδίκων πέρι, Phaedr. 277 e; Theaet. 158 b; [[οὔτε]] δὴ [[ὄναρ]], οὔθ' [[ὕπαρ]] οὐδεὶς δοκεῖ χαίρειν, d. i. ganz u. gar nicht, Phil. 36 e, vgl. 65 e; καὶ [[οὕτως]] [[ὕπαρ]] ἡμῖν ἡ [[πόλις]] οἰκήσεται, ἀλλ' οὐκ [[ὄναρ]], Rep. VII, 520 c (vgl. [[ὕπαρ]]); οὐδ' [[ὄναρ]] πράττειν προσίσταται αὐτοῖς, nicht einmal im Traume, Theaet. 173 d; [[ὄναρ]] δὴ ἐπλουτήσαμεν, 208 b; Sp., τὰ δ' οὐδ' [[ὄναρ]] ἤλυθεν ἄλλῳ, Mosch. 4, 18; οὐδ' [[ὄναρ]] [[οἶδα]] φόβον, Philodem. 16 (V, 25); vgl. Callimach. 15 (V, 23); u. in Prosa, οὐδὲ [[ὄναρ]] ποτὲ ἀνιέναι ἑαυτόν, Luc. Hermot. 2; auch [[ὄναρ]] πλουτεῖν, im Traume reich sein, Tim. 20; – Phot. verwirft κατ' [[ὄναρ]] dafür als ganz barbarisch, D. L. 10, 32. – Nach Hermann's Conj. steht es H. h. Cer. 269 für [[ὄνειαρ]]. – Die Casus ὀνείρατος u. s. w. s. unter [[ὄνειραρ]]. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0344.png Seite 344]] τό, der <b class="b2">Traum</b>, nur im nom. u. acc. (vgl. [[ὄνειρος]]); καὶ γάρ τ' [[ὄναρ]] ἐκ [[Διός]] ἐστιν, Il. 1, 63, vgl. 10, 496; οὐκ [[ὄναρ]], ἀλλ' [[ὕπαρ]] ἐσθλον, Od. 19, 547, vgl. 20, 90; σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]], Pind. P. 8, 99, wie [[ὄνειρος]] das Nichtige, schnell Vorübergehende bezeichnend; Aesch. Ch. 519 Ag. 82; ἡνίχ' ἡλίῳ δείκνυσι τοὔναρ, Soph. El. 417; τοὔ. ναρ ὧδε ξυμβάλλω [[τόδε]], Eur. I. T. 55, öfter; [[εἶδον]] [[ὄναρ]], Ar. Equ. 1086; Vesp. 13; Plat. Conv. 75 e u. öfter, u. einzeln bei den Folgdn; auch, wie [[ὄνειρος]], für alles Nichtige, trugvoller Schein, Schatten, ἐλευθερίας, Plut. Thes. 32. – Bei den Att. adverbial gebraucht, im <b class="b2">Traume</b>, im Schlafe, [[ὄναρ]] γὰρ ὑμᾶς νῦν Κλυταιμνήστρα καλῶ Aesch. Eum. 116, [[ὄναρ]] διώκεις θῆρα 126; u. so oft Plat., Ggstz von [[ὕπαρ]], τὸ ἀγνοεῖν [[ὕπαρ]] τε καὶ [[ὄναρ]] δικαίων τε καὶ ἀδίκων πέρι, Phaedr. 277 e; Theaet. 158 b; [[οὔτε]] δὴ [[ὄναρ]], οὔθ' [[ὕπαρ]] οὐδεὶς δοκεῖ χαίρειν, d. i. ganz u. gar nicht, Phil. 36 e, vgl. 65 e; καὶ [[οὕτως]] [[ὕπαρ]] ἡμῖν ἡ [[πόλις]] οἰκήσεται, ἀλλ' οὐκ [[ὄναρ]], Rep. VII, 520 c (vgl. [[ὕπαρ]]); οὐδ' [[ὄναρ]] πράττειν προσίσταται αὐτοῖς, nicht einmal im Traume, Theaet. 173 d; [[ὄναρ]] δὴ ἐπλουτήσαμεν, 208 b; Sp., τὰ δ' οὐδ' [[ὄναρ]] ἤλυθεν ἄλλῳ, Mosch. 4, 18; οὐδ' [[ὄναρ]] [[οἶδα]] φόβον, Philodem. 16 (V, 25); vgl. Callimach. 15 (V, 23); u. in Prosa, οὐδὲ [[ὄναρ]] ποτὲ ἀνιέναι ἑαυτόν, Luc. Hermot. 2; auch [[ὄναρ]] πλουτεῖν, im Traume reich sein, Tim. 20; – Phot. verwirft κατ' [[ὄναρ]] dafür als ganz barbarisch, D. L. 10, 32. – Nach Hermann's Conj. steht es H. h. Cer. 269 für [[ὄνειαρ]]. – Die Casus ὀνείρατος u. s. w. s. unter [[ὄνειραρ]]. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὄναρ''': τό, ἐν χρήσει μόνον κατ’ ὀνομ. καὶ αἰτ. τοῦ ἑνικ., αἱ δὲ ἄλλαι πτώσεις παραλαμβάνονται ἐκ τοῦ [[ὄνειρος]] (ὃ ἴδε)˙ ― [[ὄνειρον]] ὃ βλέπει τις καθ’ ὕπνους, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ [[ὅραμα]] ὃ βλέπει τις ἐγρηγορὼς ([[ὕπαρ]], ὃ ἴδε), Ὀδ. Τ. 547, Υ. 90 ἡλίῳ δείκνυσι τοὔναρ Σοφ. Ἠλ. 425˙ εἶδον [[ὄναρ]] Ἀριστοφ. Ἱππ. 1090˙ ἄκουε δὴ [[ὄναρ]] ἀντ’ ὀνείρατος Πλάτ. Θεαίτ. 201D˙ [[ὥστε]] μηδ’ [[ὄναρ]] [[ἰδεῖν]], ἐπὶ βαθέος ὕπνου, ὁ αὐτ. ἐν Ἀπολ. 40D˙ 2) παροιμ., ἐπὶ παντὸς παρερχομένου, ἀβεβαίου, καὶ οὐχὶ πραγματικοῦ πράγματος, ὀλιγοχρόνιον... [[ὥσπερ]] [[ὄναρ]] Θέογν. 1014˙ παρέρχεται ὡς [[ὄναρ]] ἥβη Θεόκρ. 27. 8˙ [[πόθος]] δή μοι ὡς [[ὄναρ]] ἔπτη Βίων 1. 58˙ οὕτω καὶ ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ, ἡ ἐμὴ [[[σοφία]]]..., [[ὥσπερ]] [[ὄναρ]] οὖσα Πλάτ. Συμπ. 175Ε, πρβλ. Μένωνα 85C˙ ὡς [[ὄναρ]] ἐλευθερίας ὁρῶντας Πλάτ. Θησ. 32˙ ― καὶ [[ἄνευ]] τοῦ ὡς, σκιᾶς [[ὄναρ]] ἄνθρωποι Πινδ. Π. 8. 136˙ [[ὄναρ]] ἡμερόφαντον ἀλαίνει, ἐπὶ γέροντος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 82. ΙΙ. παρ’ Ἀττ. [[ὄναρ]] ἦν ἐν χρήσει κατὰ τὸ πλεῖστον ὡς ἐπίρρ., ἐν ὀνείρῳ, καθ’ ὕπνους, κατ’ [[ὄναρ]], [[ὄναρ]] γὰρ ὑμᾶς νῦν [[Κλυταιμνήστρα]] καλῶ Αἰσχύλ. Εὐμ. 116˙ [[ὄναρ]] διώκεις θῆρα [[αὐτόθι]] 131˙ [[ὄναρ]] πνεύσαντα νυκτὸς Σοφ. Ἀποσπ. 63 [[συχν]]. παρὰ Πλάτ., [[ὄναρ]] ἐπλουτήσαμεν Θεαίτ. 208Β˙ [[ὄναρ]] ὀνείρατα διηγεῖσθαι [[αὐτόθι]] 158C, [[ὡσαύτως]] οὐδὲ [[ὄναρ]], οὐδὲ καθ’ ὕπνους, Εὐρ. Ἀποσπ. 108 μηδ’ ἰδὼν [[ὄναρ]], [[μηδὲ]] εἰς τὸ ὄνειρόν μου, ὁ αὐτ. ἐν Ι. Τ. 518, πρβλ. Πλάτ. Θεαίτ. 173D, Μοσχ. 4. 18˙ ἃ μηδ’ [[ὄναρ]] ἤλπισαν Δημ. 429˙ 19˙ ― [[ἐντεῦθεν]] [[συχνάκις]] ἀντίθετον τῷ [[ὕπαρ]], ἴδε ἐν λ. [[ὕπαρ]] ΙΙ. ΙΙΙ. ἀντὶ [[ὄνειαρ]], Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δημ. 270, ἀθανάτοις θνητοῖσί τ’ [[ὄναρ]] καὶ [[χάρμα]] τέτυκται, ὡς ἀναγινώσκει ὁ Ἕρμανν. ἀντὶ [[ὄνειαρ]], ἐν ᾧ ὁ Voss καὶ ὁ Ιl\@en προτείνουσιν ὄνεαρ. | |||
}} | }} | ||
