3,258,463
edits
(13_5) |
(6_10) |
||
Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0891.png Seite 891]] äußerlich, ausländisch, Arist. pol. 2, 10 u. öfter. Bes. τὰ ἐξωτερικά, Ggstz von ἐσωτερικά, die Schriften der Philosophie des Aristoteles, welche auf ein größeres Publikum berechnet waren, nicht das Innerste der Philosophie betrafen, Arist. pol. 3, 6; [[σκέψις]] 1, 3; διάλογοι Plut. adv. Col. 14, vgl. Cic. Fin. 5, 5. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0891.png Seite 891]] äußerlich, ausländisch, Arist. pol. 2, 10 u. öfter. Bes. τὰ ἐξωτερικά, Ggstz von ἐσωτερικά, die Schriften der Philosophie des Aristoteles, welche auf ein größeres Publikum berechnet waren, nicht das Innerste der Philosophie betrafen, Arist. pol. 3, 6; [[σκέψις]] 1, 3; διάλογοι Plut. adv. Col. 14, vgl. Cic. Fin. 5, 5. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐξωτερικός''': -ή, -όν, (ἔξω) ἀντίθ. τῷ [[ἐσωτερικός]], ὁ ἀνήκων εἰς τὰ ἔξω, ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν μελῶν τοῦ σώματος, τὴν γλῶτταν δεῖ ὑπολαβεῖν [[ὥσπερ]] ἓν [[μόριον]] τῶν ἐξωτερικῶν [[εἶναι]]... [[οἷον]] χεῖρα ἢ [[πόδα]] Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 5. 6, 9· ἐξωτ. [[ἀρχή]], ἀρχὴ ἐν τῷ ἐξωτερικῷ ὁ αὐτὸς Πολιτικ. 2. 10, 16, ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ [[οἰκεῖος]], οἷς οὐκ εἰσὶν ἐξωτερικαὶ πράξεις παρὰ τὰς οἰκείας αὐτῶν [[αὐτόθι]] 7. 3, 8· ἀλλὰ [[ταῦτα]] μὲν [[ἴσως]] ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως, ἰδιαιτέρας πραγματείας, [[αὐτόθι]] 1. 5, 4· [[μακάριος]] δι’ οὐθὲν τῶν ἐξωτερικῶν ἀγαθῶν, ἀλλὰ δι’ αὑτὸν αὐτὸς [[αὐτόθι]] 7. 1, 10. ΙΙ. οἱ ἐξωτερικοὶ λόγοι τοῦ Ἀριστ. κατὰ τὸν Γέλλιον (Gellius 20. 5) ἦσαν δημώδεις πραγματεῖαι, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ἀκροατικούς, ἀκροαματικοὺς ἢ ἐσωτερικούς, οἵτινες περιελάμβανον τὴν ὑψηλοτέραν [[αὐτοῦ]] φιλοσοφίαν, πρβλ. Πλούτ. 2. 1115 ([[ἔνθα]] οἱ ἐξωτερικοὶ διάλογοι ἀντιτίθενται πρὸς τὰ ἠθικὰ ὑπομνήματα καὶ τὰ φυσικά), Κλήμ. Ἀλ. 68· ἀλλ’ ὁ Κικέρων Fin. 5. 5, φαίνεται ὅτι ἐθεώρει τὴν διαφορὰν ὡς πρὸς τὸ [[ὕφος]] (unum populariter scriptum, alterum limatius). Παρ’ αὐτῷ τῷ Ἀριστ. [[ὅμως]] [[οὐδαμοῦ]] ἀναφέρονται λόγοι ἀκροατικοὶ ἢ ἐσωτερικοί, καὶ [[πανταχοῦ]] [[ὅπου]] ἀναφέρονται οἱ ἐξωτερικοὶ λόγοι φαίνονται ὅτι σημαίνουσι δημώδη ἐπιχειρήματα ἢ συλλογισμοὺς συνήθεις παρὰ τοῖς ἀνθρώποις, οἵους καὶ αὐτὸς μεταχειρίζεται ἔν τισι τῶν δημωδεστέρων [[αὐτοῦ]] ἔργων, Μετὰ τὰ Φυσ. 12. 1, 4. Φυσ. 4. 10, 1, Ἠθ. Ν. 1. 13, 6, Πολ. 3. 6, 5., 7. 1, 2· [[οὕτως]] ἀκριβῶς καὶ τὸ λόγοι ἐγκύκλιοι (ἴδε ἐγκύκλιοι)· ἐν Ἠθ. Εὐδ. 1. 8, 4, ῥητῶς ἀντιτίθεται πρὸς τὸ κατὰ φιλοσοφίαν, ἴδε Bonitz, Πίνακ. Ἀριστ. (Index Aristotelicus) σ. 104. 44 κἑξ.· πρβλ. [[ἐσωτερικός]]· - οἱ ἐξωτερικοί, οἱ ἀρχάριοι μαθηταὶ τοῦ Πυθαγόρου, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ἀκροαματικούς, Κικ. πρὸς Ἀττ. 4. 16, Fin. 5. 12, Γέλλ. 20. 5, Ἰαμβλ. [[βίος]] Πυθ. 448. | |||
}} | }} |