3,277,301
edits
εἶα: Difference between revisions
From LSJ
6_20
(13_6b) |
(6_20) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0722.png Seite 722]] auch, vielleicht der Etymologie wegen, εἴα geschrieben, da aber α immer kurz, ist εἶα vorzuziehen; ein Ermunterungsruf, hei! he! zu! wohlan! bes. beim gemeinschaftlichen Arbeiten, vgl. Ar. Pax 451 ff., wo einer dem Chor zuruft ὦ εἶα, der Chor antwortet εἶα [[μάλα]], εἶα ἔτι [[μάλα]]. – Beim imperat.; sing., εἶα χώρει, Eur. Med. 820 u. öfter; εἶα λέγε, Theocr. 5, 78 u. a. sp. D.; plur., ἀλλ' εἶ' ὁμαρτεῖτε Eur. Herc. Fur. 622; ἀλλ' εἶ' ἁπαξάπαντες ὀρχεῖσθε Ar. Plut. 760; ἀλλ' εἶα δὴ σκεψώμεθα Plat. Soph. 239 b. – Häufig mit δή, wohlan denn! εἶα δή, [[ξίφος]] πᾶς τις εὐτρεπιζέτω Aesch. Ag. 1636; Ar. Th. 659; – ἄγ' εἶα – παρακαλεῖτε Ar. Ran. 394; auch mit einem Fragesatze statt des Imperativs; ο ὐκ εἶα – δραμεῖσθε; οὐκ εἶ' ὁ μέν τις ἀρεῖται [[δόρυ]]; Eur. I. T 1423 Hel. 1597. Vgl. ἔα, εὖα. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0722.png Seite 722]] auch, vielleicht der Etymologie wegen, εἴα geschrieben, da aber α immer kurz, ist εἶα vorzuziehen; ein Ermunterungsruf, hei! he! zu! wohlan! bes. beim gemeinschaftlichen Arbeiten, vgl. Ar. Pax 451 ff., wo einer dem Chor zuruft ὦ εἶα, der Chor antwortet εἶα [[μάλα]], εἶα ἔτι [[μάλα]]. – Beim imperat.; sing., εἶα χώρει, Eur. Med. 820 u. öfter; εἶα λέγε, Theocr. 5, 78 u. a. sp. D.; plur., ἀλλ' εἶ' ὁμαρτεῖτε Eur. Herc. Fur. 622; ἀλλ' εἶ' ἁπαξάπαντες ὀρχεῖσθε Ar. Plut. 760; ἀλλ' εἶα δὴ σκεψώμεθα Plat. Soph. 239 b. – Häufig mit δή, wohlan denn! εἶα δή, [[ξίφος]] πᾶς τις εὐτρεπιζέτω Aesch. Ag. 1636; Ar. Th. 659; – ἄγ' εἶα – παρακαλεῖτε Ar. Ran. 394; auch mit einem Fragesatze statt des Imperativs; ο ὐκ εἶα – δραμεῖσθε; οὐκ εἶ' ὁ μέν τις ἀρεῖται [[δόρυ]]; Eur. I. T 1423 Hel. 1597. Vgl. ἔα, εὖα. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''εἶα''': ποιητ. τρισύλλ. ἐΐα, Λατ. eia, [[ἐπιφώνημα]] παρακελευσματικόν, ἔα δή, ἄγε δή, ἔλα λοιπόν, ἐμπρός, (πρβλ. τὸ [[παρακέλευσμα]] τῶν νῦν ναυτῶν «ἔγια μόλα, ἔγια λέσα»)· τίθεται δὲ [[μετὰ]] προστακτ. ἑν. ἢ πληθ., ἀλλ’ εἶα χώρει καὶ κόμιζ’ Ἰάσονα, ἐμπρός, προχώρει καὶ... Εὐρ. Μήδ. 820· ἀλλ’ εἶ’ ἁμαρτεῖτ’, ὦ τέκν’, ἐς δόμους πατρὶ Ἡρ. Μαιν. 622, κτλ.· εἶα δή, ἐμπρὸς λοιπόν, ἔλα λοιπόν! Αἰσχύλ. Ἀγ. 1650, Ἀριστοφ. Θεσμ. 659· εἶα νῦν ὁ αὐτ. Εἰρ. 459· ἄγ’ εἶα ὁ αὐτ. Βάτρ. 394· ἀλλ’ εἶα Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 622, Ἀριστοφ. Πλ. 760· ὦ εἶα ὁ αὐτ. Εἰρ. 459· εἶα ὦ [[αὐτόθι]] 468· ἀλλ’ εἶα δὴ... σκεψώμεθα Πλάτ. Σοφ. 239Β· - μετ’ ἐρωτ. οὐ, [[ἔνθα]] ἡ [[ἐρώτησις]] [[εἶναι]] [[ἰσοδύναμος]] προσταγῇ, οὐκ εἶα δραμεῖσθε; Εὐρ. Ι. Τ. 1423, πρβλ. Ἑλ. 1597. | |||
}} | }} | ||
