3,274,873
edits
ἐνίπτω: Difference between revisions
From LSJ
6_23
(13_7_2) |
(6_23) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0845.png Seite 845]] (nach Ruhnken ep. cr. p. 40 von [[ἴπτω]], vgl. [[ἶπος]], [[ἰπόω]], nach Buttm. Lexil. I p. 286 vom Stamme νίπ, auf den er auch [[νεικέω]] bezieht, vgl. [[ἐνίσσω]]; verschieden in Stamm u. Bdtg ist [[ἐνίσπω]]), außer praes. nur aor. [[ἐνένιπε]], Il. 15, 546. 552. 16, 626 Od. 16, 417. 18, 78. 19, 65 u. öfter (bei Wolf ἐνένιπτε), u. [[ἠνίπαπε]], Il. 16, 628 Od. 20, 303 u. oft; sp. D. ἐνῖψαι, Nonn. D. 8, 85 u. öfter; ἐνιπῆσαι nur Hesych.; – hart anreden, <b class="b2">schelten</b>, tadeln, τινά, Il. 24, 768; gew. mit näherer Bestimmung, μή με, γύναι, χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε 3, 438; [[καί]] μιν [[ὑπόδρα]] ἰδὼν χαλεπῷ [[ἠνίπαπε]] μύθῳ 2, 245; einfach μ ύθῳ ἐνίπτειν τινά, Einen mit Worten anfahren, mit der Rede kränken, 3, 427 Od. 20, 303; milder, κραδίην [[ἠνίπαπε]] μύθῳ, er ermahnte mit ernstem Zureden sein Herz, 20, 17; αἰσχρῶς ἐν. τινά, Einen schmählich anlassen, 18, 321; ohne den acc. Il. 16, 198, worüber Buttm. a. a. O. p. 285 zu vergl. – Von andren Dichtern Aesch. Suppl. 598, [[καί]] [[τίς]] μ' ἐνίπτων εἶπε, Nic. Th. 347, wo es der Schol. [[λοιδορέω]] erkl., wie Nonn. 42, 223 u. öfter; Ἥρης [[ἠνίπαπε]] βουλάς Ap. Rh. 3, 931. – Bei Pind. P. 4, 201, κάρυξε δ' αὐτοῖς ἐμβαλεῖν κώπαισι τερασκόπ ος, ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας, ist es = [[ἐνέπω]], Hoffnungen verkündigend, wie Nonn. D. 27, 59. – Vgl. noch [[ἐνίσσω]]. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0845.png Seite 845]] (nach Ruhnken ep. cr. p. 40 von [[ἴπτω]], vgl. [[ἶπος]], [[ἰπόω]], nach Buttm. Lexil. I p. 286 vom Stamme νίπ, auf den er auch [[νεικέω]] bezieht, vgl. [[ἐνίσσω]]; verschieden in Stamm u. Bdtg ist [[ἐνίσπω]]), außer praes. nur aor. [[ἐνένιπε]], Il. 15, 546. 552. 16, 626 Od. 16, 417. 18, 78. 19, 65 u. öfter (bei Wolf ἐνένιπτε), u. [[ἠνίπαπε]], Il. 16, 628 Od. 20, 303 u. oft; sp. D. ἐνῖψαι, Nonn. D. 8, 85 u. öfter; ἐνιπῆσαι nur Hesych.; – hart anreden, <b class="b2">schelten</b>, tadeln, τινά, Il. 24, 768; gew. mit näherer Bestimmung, μή με, γύναι, χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε 3, 438; [[καί]] μιν [[ὑπόδρα]] ἰδὼν χαλεπῷ [[ἠνίπαπε]] μύθῳ 2, 245; einfach μ ύθῳ ἐνίπτειν τινά, Einen mit Worten anfahren, mit der Rede kränken, 3, 427 Od. 20, 303; milder, κραδίην [[ἠνίπαπε]] μύθῳ, er ermahnte mit ernstem Zureden sein Herz, 20, 17; αἰσχρῶς ἐν. τινά, Einen schmählich anlassen, 18, 321; ohne den acc. Il. 16, 198, worüber Buttm. a. a. O. p. 285 zu vergl. – Von andren Dichtern Aesch. Suppl. 598, [[καί]] [[τίς]] μ' ἐνίπτων εἶπε, Nic. Th. 347, wo es der Schol. [[λοιδορέω]] erkl., wie Nonn. 42, 223 u. öfter; Ἥρης [[ἠνίπαπε]] βουλάς Ap. Rh. 3, 931. – Bei Pind. P. 4, 201, κάρυξε δ' αὐτοῖς ἐμβαλεῖν κώπαισι τερασκόπ ος, ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας, ist es = [[ἐνέπω]], Hoffnungen verkündigend, wie Nonn. D. 27, 59. – Vgl. noch [[ἐνίσσω]]. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐνίπτω''': μέλλ. [[ἐνίψω]] Ἰλ. Η. 447 (πρβλ. [[ἐνέπω]] ἐν τέλει): ἀόρ. ἠνίπᾰσε ῑ Ὅμ., ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] ἐνένῑπε ([[ὅπερ]] ἀποκατεστάθη ἀντὶ τοῦ ἐνένιπτε ἐν Ἰλ. Ο. 546, 552, Π. 626, Ὀδ. Σ. 321, κτλ., καὶ ἀντὶ τοῦ ἐνένισπεν ἐν Ἰλ. Ψ. 473). Ρῆμα Ἐπικ., ὡς τὸ [[ἐνίσσω]] (ἀπαντῶν [[ἅπαξ]] παρ’ Αἰσχύλ.), ἐπιτιμῶ, ἐπιπλήττω, [[ὀνειδίζω]]· [[συχνάκις]] μετ’ ἄλλων λέξεων ἐνισχυουσῶν τὴν ἔννοιαν, χαλεπῷ [[ἠνίπαπε]] μύθῳ Ἰλ. Β. 245· χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε Γ. 438· ἐνένιπεν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν Ὀδ. Σ. 326· τὸν δ’ αἰσχρῶς [[ἐνένιπε]] Σ. 321, πρβλ. Ἰλ. Ψ. 473· ἢ [[ἁπλῶς]], πόσιν δ’ [[ἠνίπαπε]] μύθῳ Γ. 427· κραδίην [[ἠνίπαπε]] μύθῳ, «ἐνουθέτησεν» (Σχόλ.), Ὀδ. Υ. 17: - [[ἄνευ]] τῆς δοτ., ἀλλ’ εἴ τίς με καὶ [[ἄλλος]] ἐνὶ μεγάροισιν ἐνίπτοι, «ἀλλ’ εἴ τίς με καὶ [[ἄλλος]] ἐν τοῖς οἴκοις ἐλοιδόρει» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Ω. 768· τόν ῥ’ Ἕκτωρ ἐνένιπεν Ο. 552, πρβλ. 546· καὶ τίς μ’ ἐνίπτων εἶπε Αἰσχύλ. Ἀγ. 590· καὶ [[ἄνευ]] αἰτ., Ἀντίνοος δ’ ἐνένιπεν Ὀδ. Σ. 78, Φ. 84: - πρβλ. τὸ ῥημ. οὐσιαστ. [[ἐνιπή]]. ΙΙ. μεθ’ Ὅμ. = [[ἐνέπω]], [[λέγω]], ἀγγέλλω, ἐλπίδας ἐνίπτων Πινδ. Π. 4. 358· πρβλ. Wermn. εἰς Τρυφ. σ. 150, Νόνν. Δ. 27. 59· (πιθαν. ἐκ √ΙΠ, ἴπτω (ἶψαι, ἴψας ἀπαντῶσι παρ’ Ἡσυχ.), συγγεν. ταῖς λέξεσι ἴψ, [[ἴπνη]], [[ἰπόω]]· [[ἐντεῦθεν]] ῑ ἐν ταῖς λέξεσιν [[ἐνιπή]], [[ἠνίπαπε]], ἐνέπιπε. Ἡ [[χρῆσις]] τοῦ [[ἐνίπτω]] ἀντὶ τοῦ [[ἐνέπω]] φαίνεται ἐσφαλμένη, [[τοὐλάχιστον]] εἰς τὰς συνήθεις αὐτῶν σημασίας αἱ δύο λέξεις ἐντελῶς διαφέρουσιν ἀπ’ [[ἀλλήλων]]· ἴδε [[ἐνέπω]] ἐν τέλει). | |||
}} | }} | ||
