3,274,216
edits
παρακαλέω: Difference between revisions
From LSJ
Bailly1_4
(6_5) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''παρακᾰλέω''': Ἀττ. μέλλ. -καλῶ, [[προσέτι]] -καλέσω (Cobet N. L. L. σ. 65)· - προσκαλῶ τινα, π. τινα [[εἴσω]] Ξεν. Ἀν. 1. 6, 5, πρβλ. 3. 1, 32. ΙΙ. καλῶ τινα εἰς βοήθειαν, Λατ. arcessere, Ἡρόδ. 1. 77, Ἀριστοφ. Σφ. 215, κτλ.· σύμμαχον π. τινα Ἡρόδ. 7. 158, πρβλ. Θουκ. 1. 119· π. ἑταίρους Ἀνδοκ. 30. 45· π. τινα ἐς πόλεμον Ἡρόδ. 7. 205, πρβλ. Δημ. 233. 7· ἐς ξυμμαχίν Θουκ. 5. 31· π. τινα σύμβουλον Ξενοφ. Ἀν. 1. 6, 5· συνήγορον Αἰσχίν. 52. 39· - ἐπικαλοῦμαι, τοὺς θεοὺς Δημ. 227 ἐν τέλ.· τὸν Ἐνυάλιον Ξενοφ. Ἑλλ. 2. 4, 17· Διόνυσον εἰς τὴν τελετὴν Πλάτ. Νόμ. 666Β· [τοὺς θεοὺς] π. βοηθοὺς Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 21, 12· - Παθ., παρακαλούμενος καὶ [[ἄκλητος]], vocatus atque non vocatus, Θουκ. 1. 118. 2) προσκαλῶ τοὺς φίλους μου νὰ παρευρεθῶσι (καί με βοηθήσωσιν) ἔν τινι δίκῃ (πρβλ. [[παράκλησις]] Ι. 1), π. τοὺς φίλους Ἰσαῖ. 36. 1 κλ.· π. τινα, παρακαλῶ τινα ὡς μάρτυρα, Λυσ. 142, 19, Δημ. 915. 25· - [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, Λυκοῦργ. 151. 32. - Παθ., παρακεκλημένοι, προσκεκλημένοι νὰ παρευρεθῶσιν εἰς δίκην, Αἰσχίν. 24. 36 παρακαλουμένη ἀμύνειν, ἐπικαλουμένη νὰ ἀποτρέψῃ ἢ ἀπώσῃ, Πλάτ. Νόμ. 692Α, πρβλ. Πολ. 498Ε. 3) προσκαλῶ, καλῶ, ἐπὶ δαῖτα Εὐρ. Βάκχ. 1247· ἐπὶ θήραν, εἰς ἔρανον Ξεν. Κύρ. 4. 6, 3, κτλ.· π. ἐπὶ τὸ βῆμα, παρακαλῶ τινα νὰ ἀναβῇ τὸ βῆμα, Αίσχίν. 64. 5. 4) ἐπικαλοῦμαι, τινα [[περί]] τινος Ἀππ. Καρχηδ. 136. ΙΙΙ. καλῶ τινα εἴς τι, παρακινῶ, [[προτρέπω]], παραθαρρύνω, τινα Αἰσχύλ. Πέρσ. 380, πρβλ. Πολύβ. 1. 60, 5· π. τινα εἰς μάχην Εὐρ. Φοίν. 1254· τινα ἐπὶ τὰ κάλλιστα ἔργα Ξεν. Ἀν. 3. 1, 24· π. τὴν νόησιν εἰς ἐπίσκεψιν Πλάτ. Πολ. 523Α· τινα εἰς ξυμβουλὴν ὁ αὐτ. ἐν Λάχ. 186Α· πρὸς τὸ μνημονεύειν Ἰσοκρ. 29Α. - Παθ., παρακέκληται ἡ [[διάνοια]] Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 4, 9. 2) παρηγορῶν, παραμυθοῦμαι, τοὺς πενθοῦντας Ἑβδ. (Σειρὰχ ΜΗ΄, 24)· ἐν τῷ παθη., Εὐαγγ. κ. Ματθ. β΄, 18, κ. Λουκ. Ϛ΄, 25)· ἴδε [[παράκλησις]] ΙΙ. 3) παρακινῶ, [[διεγείρω]], τινα ἐς φόβον Εὐρ. Ὀρ. 1583· ἐς δάκρυα ὁ αὐτ. ἐν Ι. Α. 497· π. ὅτι …, Ψήφισμα παρὰ Δημ. 290. 10· - ἐπὶ πραγμάτων, [[ἀνακαίω]], [[ὑποθάλπω]], φλόγα Ξεν. Κύρ. 7. 5, 23. 4) π. τινα, μετ’ ἀπαρ., παραινῶ, [[προτρέπω]] τινὰ νὰ πράξῃ τι, Εὐρ. Κύκλ. 156, Ξεν. Ἀν. 5. 6, 19, κτλ. IV. ἀπαιτῶ, ὁ [[θάλαμος]] σκεύη π. ὁ αὐτ. π. Οἰκ. 9. 3· - Παθ., τὰ παρακαλούμενα, προτάσεις, ἀπαιτήσεις, Φίλιππ. παρὰ Δημ. 283. 22 κἑξ., Πολύβ. 4. 29. 1 | |lstext='''παρακᾰλέω''': Ἀττ. μέλλ. -καλῶ, [[προσέτι]] -καλέσω (Cobet N. L. L. σ. 65)· - προσκαλῶ τινα, π. τινα [[εἴσω]] Ξεν. Ἀν. 1. 6, 5, πρβλ. 3. 1, 32. ΙΙ. καλῶ τινα εἰς βοήθειαν, Λατ. arcessere, Ἡρόδ. 1. 77, Ἀριστοφ. Σφ. 215, κτλ.· σύμμαχον π. τινα Ἡρόδ. 7. 158, πρβλ. Θουκ. 1. 119· π. ἑταίρους Ἀνδοκ. 30. 45· π. τινα ἐς πόλεμον Ἡρόδ. 7. 205, πρβλ. Δημ. 233. 7· ἐς ξυμμαχίν Θουκ. 5. 31· π. τινα σύμβουλον Ξενοφ. Ἀν. 1. 6, 5· συνήγορον Αἰσχίν. 52. 39· - ἐπικαλοῦμαι, τοὺς θεοὺς Δημ. 227 ἐν τέλ.· τὸν Ἐνυάλιον Ξενοφ. Ἑλλ. 2. 4, 17· Διόνυσον εἰς τὴν τελετὴν Πλάτ. Νόμ. 666Β· [τοὺς θεοὺς] π. βοηθοὺς Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 21, 12· - Παθ., παρακαλούμενος καὶ [[ἄκλητος]], vocatus atque non vocatus, Θουκ. 1. 118. 2) προσκαλῶ τοὺς φίλους μου νὰ παρευρεθῶσι (καί με βοηθήσωσιν) ἔν τινι δίκῃ (πρβλ. [[παράκλησις]] Ι. 1), π. τοὺς φίλους Ἰσαῖ. 36. 1 κλ.· π. τινα, παρακαλῶ τινα ὡς μάρτυρα, Λυσ. 142, 19, Δημ. 915. 25· - [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, Λυκοῦργ. 151. 32. - Παθ., παρακεκλημένοι, προσκεκλημένοι νὰ παρευρεθῶσιν εἰς δίκην, Αἰσχίν. 24. 36 παρακαλουμένη ἀμύνειν, ἐπικαλουμένη νὰ ἀποτρέψῃ ἢ ἀπώσῃ, Πλάτ. Νόμ. 692Α, πρβλ. Πολ. 498Ε. 3) προσκαλῶ, καλῶ, ἐπὶ δαῖτα Εὐρ. Βάκχ. 1247· ἐπὶ θήραν, εἰς ἔρανον Ξεν. Κύρ. 4. 6, 3, κτλ.· π. ἐπὶ τὸ βῆμα, παρακαλῶ τινα νὰ ἀναβῇ τὸ βῆμα, Αίσχίν. 64. 5. 4) ἐπικαλοῦμαι, τινα [[περί]] τινος Ἀππ. Καρχηδ. 136. ΙΙΙ. καλῶ τινα εἴς τι, παρακινῶ, [[προτρέπω]], παραθαρρύνω, τινα Αἰσχύλ. Πέρσ. 380, πρβλ. Πολύβ. 1. 60, 5· π. τινα εἰς μάχην Εὐρ. Φοίν. 1254· τινα ἐπὶ τὰ κάλλιστα ἔργα Ξεν. Ἀν. 3. 1, 24· π. τὴν νόησιν εἰς ἐπίσκεψιν Πλάτ. Πολ. 523Α· τινα εἰς ξυμβουλὴν ὁ αὐτ. ἐν Λάχ. 186Α· πρὸς τὸ μνημονεύειν Ἰσοκρ. 29Α. - Παθ., παρακέκληται ἡ [[διάνοια]] Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 4, 9. 2) παρηγορῶν, παραμυθοῦμαι, τοὺς πενθοῦντας Ἑβδ. (Σειρὰχ ΜΗ΄, 24)· ἐν τῷ παθη., Εὐαγγ. κ. Ματθ. β΄, 18, κ. Λουκ. Ϛ΄, 25)· ἴδε [[παράκλησις]] ΙΙ. 3) παρακινῶ, [[διεγείρω]], τινα ἐς φόβον Εὐρ. Ὀρ. 1583· ἐς δάκρυα ὁ αὐτ. ἐν Ι. Α. 497· π. ὅτι …, Ψήφισμα παρὰ Δημ. 290. 10· - ἐπὶ πραγμάτων, [[ἀνακαίω]], [[ὑποθάλπω]], φλόγα Ξεν. Κύρ. 7. 5, 23. 4) π. τινα, μετ’ ἀπαρ., παραινῶ, [[προτρέπω]] τινὰ νὰ πράξῃ τι, Εὐρ. Κύκλ. 156, Ξεν. Ἀν. 5. 6, 19, κτλ. IV. ἀπαιτῶ, ὁ [[θάλαμος]] σκεύη π. ὁ αὐτ. π. Οἰκ. 9. 3· - Παθ., τὰ παρακαλούμενα, προτάσεις, ἀπαιτήσεις, Φίλιππ. παρὰ Δημ. 283. 22 κἑξ., Πολύβ. 4. 29. 1 | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=-ῶ :<br /><b>I.</b> appeler auprès de soi :<br /><b>1</b> mander : τινα qqn ; τινα σύμβουλον XÉN appeler qqn pour lui demander conseil;<br /><b>2</b> appeler à son secours : τινα qqn ; <i>Pass.</i> τὰ παρακαλούμενα DÉM les propositions, les demandes;<br /><b>3</b> prier, invoquer, acc.;<br /><b>4</b> inviter, convier : ἐπὶ τὴν ἑστίασιν PLUT inviter à un repas ; avec un inf. : π. δειπνεῖν PLUT <i>m. sign.</i><br /><b>II.</b> exhorter, exciter : ἀλλήλους [[ὀνομαστί]] XÉN s’exhorter les uns les autres en s’appelant par son nom ; τινα [[ἐπί]] [[τι]], [[εἴς]] [[τι]], [[πρός]] [[τι]] qqn à qch ; ἀλλήλους ἕπεσθαι XÉN s’exhorter les uns les autres à suivre;<br /><b>III.</b> provoquer, exciter, faire naître : φλόγα XÉN une flamme.<br />'''Étymologie:''' [[παρά]], [[καλέω]]. | |||
}} | }} | ||
