3,258,350
edits
νοσέω: Difference between revisions
From LSJ
Bailly1_3
(6_3) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''νοσέω''': [[τύπος]] Ἰων. νουσέω φαίνεται ὅτι [[οὐδαμοῦ]] ἦτο ἐν χρήσει, ἴδε Δινδ. π. Διαλ. Ἡροδ. σ. xl· ([[νόσος]]). Νοσῶ, εἶμαι [[ἀσθενής]], [[πάσχω]] [[εἴτε]] κατὰ τὸ [[σῶμα]] [[εἴτε]] κατὰ τὴν ψυχήν, Ἡρόδ. 1. 19, 105, κ. ἀλλ.· τῆς πόλεως ... [[οὔπω]] νενοσηκυίας, [[οὔπω]] παθούσης ὑπὸ νόσου, Θουκ. 2. 31· νενοσηκὸς [[αἷμα]], νοσηρόν, ἀσθενές, διεφθαρμένον, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 19, 11· νόσῳ ν. Αἰσχύλ. Πρ. 384· ἀπαιδίᾳ Εὐρ. Ἴων 620, κτλ.· οὕτω [[μετὰ]] συστοίχ. αἰτ., νοῦσον νοσεῖν Ἡρόδ. 3. 33, Τραγ., Ἀντιφῶν 114· 32, κτλ., πρβλ. Λοβεκ. Παραλ. 510· (οὕτω, νόσον μαίνεσθαι Αἰσχύλ. Πρ. 977· νόσον ἀλγεῖν Σοφ. Φιλ. 1326)· [[ὡσαύτως]] μετ’ αἰτ. τοῦ μέρους, νοσεῖν [[κῶλον]] [[αὐτόθι]] 41· ν. ὀφθαλμούς, κατὰ τοὺς ὀφθαλμούς, Πλάτ. Γοργ. 495Ε· τοὺς νεφροὺς Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 9, 4, κτλ.· τὸ νοσοῦν, = [[νόσος]], Σοφ. Φιλ. 675, Πλάτ. Συμπ. 186Β· ― [[οὕτως]] ἐπὶ πραγμάτων, γῆ νοσεῖ Ξεν. Ἀθην. 2, 6· ἐπὶ ὕδατος, καθίσταμαι νοσηρόν, ἀκάθαρτον, μεμιασμένον, ὡς δὲ ἐνόσησε τὸ [[ὕδωρ]] ... οἱ κώνωπες ἄπειρον [[πλῆθος]] ἐγίνοντο ἐκ τῆς λίμνης Παυσαν. 7. 2, 11, διάφ. γραφ. ἐνόστησε· ― Παθητ., ἡμέραι αἱ νοσούμεναι, καθ’ ἃς εἶναί τις [[ἀσθενής]], Ἱππ. 256. 54. 2) ἐπὶ ὀργῆς ἢ πάθους, νοσῶν [[μάταν]], νοσῶν ἀνιάτως, ἢ κατ’ ἄλλους, νοσῶν ἐκ ματαίων φαντασιῶν, Σοφ. Αἴ. 635· θολερῷ χειμῶνι νοσήσας [[αὐτόθι]] 207· ἐξ ἀλαστόρων ν. ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 1235· καὶ [[ἁπλῶς]], νοσεῖν [[αὐτόθι]] 435· [[ὡσαύτως]], φρένες νοσοῦσι Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 1· ψυχῆς νοσούσης ἐστὶ [[φάρμακον]] [[λόγος]] Μένανδρ. ἐν Μονοστ. 550· πρβλ. [[νόσημα]] 2, [[νόσος]] ΙΙ. 2. 3) [[καθόλου]], εἶμαι ἐν κακῇ καταστάσει, [[πάσχω]], [[ὑποφέρω]], νοσεῖ τὰ τῶν θεῶν Εὐρ. Τρῳ. 27· τοῖσιν οἰκείοις κακοῖς Σοφ. Ο. Κ. 766· πονηρίᾳ Ξεν. Ἀπομν. 3. 5. 48· τόδ’ [[ἄλγος]] Σοφ. Φιλ. 1326· τι τῶν ἀπορρήτων κακῶν Εὐρ. Ἱππ. 293· ― ἐπὶ [[πόλεων]] ἢ κρατῶν, [[πάσχω]] ἐκ στάσεως καὶ τῶν τοιούτων, ἡ [[Μίλητος]] νοσήσασα στάσι Ἡρόδ. 5. 28· νοσεῖ [[πόλις]] Σοφ. Ἀντ. 1015· [[ἐκεῖ]] νοσοῦμεν Εὐρ. Ἑλ. 581· νοσοῦσι καὶ στασιάζουσι Δημ. 22. 7, πρβλ. 123 ἐν τέλ.· ἀπόλωλεν καὶ νενόσηκεν ἡ Ἑλλὰς ὁ αὐτ. 121. 7· αἱ δὲ πόλεις ἐνόσουν ὁ αὐτ. 240. 27· πρβλ. [[νόσημα]] 3· ― παρ’ Ἡσύχ.: «νοσοῦν· στασίαζον». | |lstext='''νοσέω''': [[τύπος]] Ἰων. νουσέω φαίνεται ὅτι [[οὐδαμοῦ]] ἦτο ἐν χρήσει, ἴδε Δινδ. π. Διαλ. Ἡροδ. σ. xl· ([[νόσος]]). Νοσῶ, εἶμαι [[ἀσθενής]], [[πάσχω]] [[εἴτε]] κατὰ τὸ [[σῶμα]] [[εἴτε]] κατὰ τὴν ψυχήν, Ἡρόδ. 1. 19, 105, κ. ἀλλ.· τῆς πόλεως ... [[οὔπω]] νενοσηκυίας, [[οὔπω]] παθούσης ὑπὸ νόσου, Θουκ. 2. 31· νενοσηκὸς [[αἷμα]], νοσηρόν, ἀσθενές, διεφθαρμένον, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 19, 11· νόσῳ ν. Αἰσχύλ. Πρ. 384· ἀπαιδίᾳ Εὐρ. Ἴων 620, κτλ.· οὕτω [[μετὰ]] συστοίχ. αἰτ., νοῦσον νοσεῖν Ἡρόδ. 3. 33, Τραγ., Ἀντιφῶν 114· 32, κτλ., πρβλ. Λοβεκ. Παραλ. 510· (οὕτω, νόσον μαίνεσθαι Αἰσχύλ. Πρ. 977· νόσον ἀλγεῖν Σοφ. Φιλ. 1326)· [[ὡσαύτως]] μετ’ αἰτ. τοῦ μέρους, νοσεῖν [[κῶλον]] [[αὐτόθι]] 41· ν. ὀφθαλμούς, κατὰ τοὺς ὀφθαλμούς, Πλάτ. Γοργ. 495Ε· τοὺς νεφροὺς Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 9, 4, κτλ.· τὸ νοσοῦν, = [[νόσος]], Σοφ. Φιλ. 675, Πλάτ. Συμπ. 186Β· ― [[οὕτως]] ἐπὶ πραγμάτων, γῆ νοσεῖ Ξεν. Ἀθην. 2, 6· ἐπὶ ὕδατος, καθίσταμαι νοσηρόν, ἀκάθαρτον, μεμιασμένον, ὡς δὲ ἐνόσησε τὸ [[ὕδωρ]] ... οἱ κώνωπες ἄπειρον [[πλῆθος]] ἐγίνοντο ἐκ τῆς λίμνης Παυσαν. 7. 2, 11, διάφ. γραφ. ἐνόστησε· ― Παθητ., ἡμέραι αἱ νοσούμεναι, καθ’ ἃς εἶναί τις [[ἀσθενής]], Ἱππ. 256. 54. 2) ἐπὶ ὀργῆς ἢ πάθους, νοσῶν [[μάταν]], νοσῶν ἀνιάτως, ἢ κατ’ ἄλλους, νοσῶν ἐκ ματαίων φαντασιῶν, Σοφ. Αἴ. 635· θολερῷ χειμῶνι νοσήσας [[αὐτόθι]] 207· ἐξ ἀλαστόρων ν. ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 1235· καὶ [[ἁπλῶς]], νοσεῖν [[αὐτόθι]] 435· [[ὡσαύτως]], φρένες νοσοῦσι Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 1· ψυχῆς νοσούσης ἐστὶ [[φάρμακον]] [[λόγος]] Μένανδρ. ἐν Μονοστ. 550· πρβλ. [[νόσημα]] 2, [[νόσος]] ΙΙ. 2. 3) [[καθόλου]], εἶμαι ἐν κακῇ καταστάσει, [[πάσχω]], [[ὑποφέρω]], νοσεῖ τὰ τῶν θεῶν Εὐρ. Τρῳ. 27· τοῖσιν οἰκείοις κακοῖς Σοφ. Ο. Κ. 766· πονηρίᾳ Ξεν. Ἀπομν. 3. 5. 48· τόδ’ [[ἄλγος]] Σοφ. Φιλ. 1326· τι τῶν ἀπορρήτων κακῶν Εὐρ. Ἱππ. 293· ― ἐπὶ [[πόλεων]] ἢ κρατῶν, [[πάσχω]] ἐκ στάσεως καὶ τῶν τοιούτων, ἡ [[Μίλητος]] νοσήσασα στάσι Ἡρόδ. 5. 28· νοσεῖ [[πόλις]] Σοφ. Ἀντ. 1015· [[ἐκεῖ]] νοσοῦμεν Εὐρ. Ἑλ. 581· νοσοῦσι καὶ στασιάζουσι Δημ. 22. 7, πρβλ. 123 ἐν τέλ.· ἀπόλωλεν καὶ νενόσηκεν ἡ Ἑλλὰς ὁ αὐτ. 121. 7· αἱ δὲ πόλεις ἐνόσουν ὁ αὐτ. 240. 27· πρβλ. [[νόσημα]] 3· ― παρ’ Ἡσύχ.: «νοσοῦν· στασίαζον». | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=-ῶ :<br /><i>ao.</i> ἐνόσησα, <i>pf.</i> νενόσηκα;<br />être malade :<br /><b>1</b> <i>au sens phys. (avec l’acc. de la partie malade)</i> : ν. [[ὦτα]] καὶ τὰ ὄμματα PLUT avoir mal aux oreilles et aux yeux ; ν. νόσον ESCHL être atteint d’une maladie ; τὸ νοσοῦν SOPH accès d’un mal, maladie;<br /><b>2</b> <i>en parl. de l’intelligence</i> avoir l’esprit malade, être atteint de folie;<br /><b>3</b> <i>au mor.</i> être atteint d’une passion, d’une manie, <i>etc.</i> ; ν. περὶ [[δόξαν]] PLUT avoir la passion de la gloire;<br /><b>4</b> <i>fig. en parl. d’un État</i> être en mauvaise situation.<br />'''Étymologie:''' [[νόσος]]. | |||
}} | }} | ||
