ἐγώ: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ἐγώ''': προσωπ. ἀντων. τοῦ α΄ προσ. - Ἐπ. ἐγὼν πρὸ φωνηέντων (παρὰ δὲ Δωριεῦσι καὶ πρὸ συμφώνων, Ἐπίχ. 64 Ahr., Σώφρων 39, Ἀριστοφ. Ἀχ. 748, 754, ἀλλ’ ἐν τῇ Αἰολ. διαλέκτῳ παροξυτόνως ἔγων Ἀπολλ. περὶ Ἀντων. σ. 64), σπανιώτατα παρ’ Ἀττ., ὅδ’ [[ἐγών]], οἰοῖ Αἰσχύλ. Πέρσ. 931· μετ’ ἐπιτάσεως ἔγωγε, Λατ. equidem, ἐγὼ βεβαίως, ἐγὼ [[τοὐλάχιστον]], ὅσον δι’ ἐμέ, βεβαίως, τῷ ὄντι· ἀλλὰ πολλῷ συνηθέστερον τοῦτο παρ’ Ἀττ. ἢ παρ’ Ὁμήρ.· Δωρ. ἐγώγα, ἐγώνγα, Ἀλκμὰν 65, Ἀριστοφ. Ἀχ. 736, Λυσ. 986· Βοιωτ. ἰώνγα, [[ἰώγα]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 898· Λακων. καὶ Ταραντ. ἐγώνη Ἡσύχ., Ἀπολλ. ἐν Α. Β. 524. ΙΙ. [[διάφορος]] [[ῥίζα]] ΜΕ ἀναφαίνεται ἐν ταῖς πλαγίαις πτώσεσι, δηλ. γεν. ἐμοῦ καὶ ἐγκλιτ. μου· Ἰων. καὶ Ἐπ. [[ἐμέο]], [[ἐμεῦ]], μευ, [[ὡσαύτως]] [[ἐμέθεν]] Ἰλ. Α. 525, Εὐρ. Ἑλ. 177 (λυρικ.)· ἐμεῖο Ἐπιτύμβ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 956, 1027, κ. ἀλλ.· [[μέθεν]] Σώφρων 46 Ahr.· Δωρ. ἐμέος, ἐμεῦς Ἐπίχ. παρ’ Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. σ. 365· Βοιωτ. [[ἐμοῦς]] Κόρινν. 33· [[ὡσαύτως]] ἐμείω, ἐμείως, ἐμῶς Ἀπολλ. ἔνθ’ ἀνωτ.· - δοτ. ἐμοὶ καὶ ἐγκλιτ. μοι· Δωρ. ἐμὶν Ἐπιχ. 94. 9 Ahr., Ἀριστοφ. Ἀχ. 733, Θεόκρ. 4. 30· ἐμίνη, «[[συνήθης]] Ταραντίνοις· ἡ δὲ [[χρῆσις]] παρὰ Ρίνθωνι» Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. 104Β· - αἰτ. ἐμὲ καὶ ἐγκλιτ. με. ΙΙΙ. Δυϊκ. ὀνομ. καὶ αἰτ. νῶϊ (πρβλ. τὸ Λατ. nos), [[ἡμεῖς]] οἱ δύο, ἡμᾶς τοὺς δύο, Ὁμ. καὶ Ἰων.· Ἀττ. νώ, [[ὅπερ]] [[ὅμως]] εὕρηται καὶ ἐν Ὀδ. Ο. 475., ΙΙ. 306· νῶε Ἀντίμαχ.· γεν. καὶ δοτ. νῶιν, Ἀττ. νῷν· νῶϊν = ἡμῖν Κόϊντ. Σμ. 1. 213, κτλ. IV. Πλ. ὀνομ. [[ἡμεῖς]] (τὸν Ἰων. [[τύπος]] ἡμέες, ὡς εὕρηται ἐν χειρογρ. τοῦ Ἡροδ., ἀποδοκιμάζει ὁ Δινδ. de Dial. Hdt. σ. 20)· Αἰολ. [[ἄμμες]] Ὀδ. Ι. 303, Ἀλκαῖος 18, Πινδ. ΙΙ. 4. 256· Δωρ. ἀμὲς Ἐπίχ. 94. 6, Ἀριστοφ. Λυσ. 168. - Γεν. ἡμῶν, Ἰων. [[ἡμέων]], ἡμείων (Ὀδ. Ω. 170)· Αἰολ. ἀμμέων Ἀλκαῖος 93· Δωρ. ἁμέων Ἀλκμὰν 50, ἁμῶν Ἐπίχ. 147, Ἀριστοφ. Λυσ. 168, Θεόκρ. 2. 158. - Δοτ. ἡμῖν, παρ’ Ἀττ. ποιηταῖς [[ὡσαύτως]] ἡμὶν ῐ [[χάριν]] τοῦ μέτρου, τοῦτό γ’ ἡμὶν Σοφ. Ο. Κ. 25 (ἤ, ὥς τινες γραμματικοὶ ἔγραφον αὐτήν, ἧμιν), [[οὐδαμοῦ]] παρ’ Εὐριπ., [[συχν]]. παρὰ Σοφ., ἀλλὰ σπανίως παρὰ Κωμ., Δινδ. ἐν Ἀριστοφ. Ὄρν. 386· Αἰολ. καὶ ἄμμῐν, ἄμμῐ, Ἰλ. Α. 384, Ἀλκαῖος 12, 19, 76, Πινδ. ΙΙ. 4. 275, Αἰσχύλ. Θήβ. 156· Δωρ. ἁμὶν Ἀλμὰν 66, Αἰσχύλ. Εὐμ. 347, Ἀριστοφ. Λυσ. 1081· [[μετὰ]] ῑ, Ἀριστοφ. Ἀχ. 821, Θεόκρ., ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ γράφηται ἀμῖν, Αh π. Δωρ. σ. 260. - Αἰτ. ἡμᾶς (καὶ ἧμᾰς Ὀδ. ΙΙ. 372)· Ἰων. ἡμέας· Αἰολ. ἄμμε Ἰλ. Α. 59, Σαπφὼ 115, Θεόκρ. 8. 25· Δωρ. ἁμὲ Ἐπίχ. 97 Ahr., Ἀριστοφ. Ἀχ. 759, Λυσ. 95, 1099. - Περὶ τῶν διαλεκτικῶν τούτων ποικιλιῶν ἴδε Ἀπολλώνιον περὶ Ἀντωνυμ. σ. 324-387, Ahr. π. Αἰολ. σ. 123 κἑξ., π. Δωρ. 247 κἑξ. (Πρβλ. Σανσκρ. aham ([[ἐγών]]), Λατ. ego, Γοτθ. ik, Παλαιο-Σκανδιν. ek, Ἀγγλο-Σαξον. ic, κτλ.· καὶ πρὸς τὰ ἐμέ, με, πρβλ. Σανσκρ. mâm, mâ, Γοτθ. καὶ Παλαιο-Σκανδιν. mik, Ἀγγλο-Σαξον. mec, κτλ.) Χρῆσις: [[συχν]]. ἐν ἀποκρίσεσιν ὡς βεβαιωτ. [[μάλιστα]] ἐν τῷ τύπῳ ἔγωγε, Σοφ. Τρ. 1248, Πλάτ., κλ.· [[οὗτος]] ἐγώ, Λατ. ille ego, ἰδοὺ ἐγώ, Πινδ. Ο. 4. 37· ὅδ’ [[ἐκεῖνος]] ἐγὼ Σοφ. Ο. Κ. 138· σπανίως μετ’ ἄρθρου, τὸν ἐμέ, ἐμαυτόν, ἐμὲ αὐτόν, Πλάτ. Θεαίτ. 166Α, Σοφ. 239Α, Φίληβ. 20Β· τίς ὢν [[οὗτος]] ὁ ἐγὼ [[τυγχάνω]]; Πλούτ. 2. 1119Α· τί τοῦτ’ ἐμοί; ἡμῖν τί τοῦτ’ ἔστ’; Λατ. quid mea hoc refert? Ἀριστοφ. Θεσμ. 498, κτλ.· πρβλ. σύ.

}}