παρέχω: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''παρέχω''': μέλλ. παρέξω, ἢ παρασχήσω Θουκ. 6. 86, Ἰσοκρ. 130Ε, ὁ αὐτ. περὶ Ἀντιδ. § 248· πρκμ. παρέσχηκα, ἀόρ. παρέσχον, Ἐπικ. ἀπαρ. παρασχέμεν Ἰλ. Τ. 147· προστ. παράσχες ([[οὐδαμοῦ]] παράσχε Δινδ. εἰς Εὐρ. Ἑκάβ. 842)· ποιητ. παρέσχεθον Ἡσ. Θεογ. 639, ἀπαρ. παρασχεθεῖν Ἀριστοφ. Ἱππ. 325· παρεχέσκετο [[εἶναι]] ἡμαρτημ. γραφ. ἀντὶ [[παρεκέσκετο]] ἐν Ὀδ. Ξ. 521. [Ἐν Ὀδ. Τ. 113, πᾱρέχῃ ἐν ἄρσει.] Α. Ἐνεργ., ἔχω πλησίον, ἔχω ἕτοιμον, ἀσπερχὲς πάρεχον Ἰλ. Σ. 317· [[φάος]] πάντεσσι παρέξω, «ἀντὶ τοῦ [[ἐγγὺς]] ἔξω, οὗ ἐναντὶον ἐδηλώθη τὸ ἀφέξω, ἀντὶ τοῦ παρεκτὸς σχήσω» (Εὐστ.), Ὀδ. Σ. 317· - ὡς καὶ νῦν, δίδω, χορηγῶ, «προμηθεύω», ἱερήια, δῶρα, σῖτον, βρῶσίν τε πόσιν τε κτλ., Ὅμ. ([[μάλιστα]] ἐν Ὀδ.), κλ.· - ἀπολ., ἐγὼ δ’ εὖ πᾶσι παρέξω, θὰ προνοήσω περὶ πάντων, Ὀδ. Θ. 39· - οὕτω μεθ’ Ὅμηρον, π. [[νέας]] Ἡρόδ. 4. 83., 7. 21· [[τεταρτημόριον]] τοῦ μισθώματος ὁ αὐτ. 1. 180· χρήματα Θουκ. 8. 48· αἱ δὲ [[Συράκουσαι]] σῦς καὶ τυρὸν παρέχουσιν Ἔρμιππος ἐν «Φορμοφόροις» 1, 9· πληρώματα ἡ [[πόλις]] παρέχει, εὑρίσκει ἀνθρώπους ἵνα σχηματίσῃ τὰ πληρώματα τῶν πλοίων, Δημ. 565. 1. 2) ἐπὶ φυσικῶν πραγμάτων, δίδω, [[παράγω]], [[θάλασσα]] παρ. ἰχθῦς, Ὀδ. Τ. 113· οὐ γὰρ ἀτεμβόμενός γε σιδήρου ποιμὴν οὐδ’ ἁροτὴρ εἶσ’ ἐς πόλιν, ἀλλὰ παρέξει (ἐξυπακουομ. [[σόλος]], δηλ. ὁ ἐκ σιδήρου [[δίσκος]]), Ἰλ. Ψ. 835. 3) ἐπὶ ἀΰλων πραγμάτων, δίδω, γεννῶ, προξενῶ, ἐμποιῶ, δωροῦμαι, φιλότητα, ἀρετήν, γέλω τε καὶ εὐφροσύνην Ἰλ. Γ. 354, Ὀδ. Σ. 133, Υ. 8· οὕτω, π. εἰράναν τινὶ Πινδ. Π. 9. 41· ὕμνον ὁ αὐτ. ἐν Ν. 6. 57· αἶσαν, τύχην, [[πένθος]], φόβον, κτλ., ὁ αὐτ. ἐν Ο. 6. 175, Σοφ., κτλ.· [[χάριν]], εὔνοιαν Σοφ. Ο. Κ. 1498, Τρ. 708· ὄχλον, πρήγματα π. Ἡρόδ. 1. 86, κ. ἀλλ. (ἴδε ἐν λ. [[πρᾶγμα]] ΙΙ. 5)· πόνον ὁ αὐτ. 177· [[ἔργον]] Ἀριστοφ. Νεφ. 523. π. εὔνοιαν εἴς τινα Ἀντιφῶν 138. 20· αἴσθησιν παρέχει τινός, καθιστᾷ ἱκανὸν νὰ παρατηρήσῃ τι, Θουκ. 2. 50· [[ἀλλά]], αἴσθησιν παρέχει, ἀπολ., προξενεῖ αἴσθησιν, ὁ αὐτ. 3. 22, Ξεν. Ἀν. 4 6, 13· ἀνάγκῃ τὴν τόλμαν π. Θουκ. 3. 45· ὑφειμένου δόξαν π. = ὑφειμένῳ ἐοικέναι Πλούτ. 2. 131Α· - οὕτω Λατ. praebeo (ἐν λ. praehibeo) = exhibeo. ΙΙ. μετ’ ἀπαρ., [ὄιες] παρέχουσι .. [[γάλα]] [[θῆσθαι]] Ὀδ. Δ. 89· π. τὸ [[σῶμα]] τύπτειν Ἀριστοφ. Νεφ. 441· τὸ [[στράτευμα]] π. τινὶ διαφθεῖραι Θουκ. 8. 50· (καὶ [[ἄνευ]] ἀπαρ., πτήξας [[δέμας]] παρεῖχε Αἰσχύλ. Πέρσ. 210)· μετ’ αὐτοπαθ. ἀντωνυμ., π. ἑαυτόν τινι ἐμμελετᾶν Πλάτ. Φαῖδρ. 228Ε· π. ἑαυτόν τινι ἐρωτᾶν ὁ αὐτ. ἐν Ἀπολ. 33Β, Πρωτ. 312C· π. ἑαυτοὺς χρῆσθαι Κύρῳ, ὅ τι ἂν δέῃ Ξεν. Κύρ. 1. 2, 9· σπανίως [[μετὰ]] μετοχ., π. ἑαυτὸν δεηθησόμενον Λουκ. Τόξ. 35. 2) παραδίδομαι, ὑποτάσσομαι, παραλειπομένου τοῦ ἑαυτόν, [[οἷον]], π. [ἑαυτοὺς] διαφθαρῆναι Ἡρόδ. 9. 17· πατεῖν παρεῖχε τῷ θέλοντι [ἑαυτὸν] Σοφ. Αἴ. 1145· τοῖς ἰατροῖς παρέχουσι ... ἀποτέμνειν καὶ ἀποκάειν Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 54, πρβλ. Πλάτ. Γοργ. 456Β· τῷ λόγῳ [[ὥσπερ]] ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου [[αὐτόθι]] 475D, πρβλ. Θεαίτ. 191Α· - ἕτοιμός εἰμί σοι παρέχειν ἀποκρινόμενος [[αὐτόθι]] Πρωτ. 348Α· - [[μάλιστα]] ἐπὶ γυναικῶν, ἐπὶ αἰσχρᾶς σημασίας, Ἀριστοφ. Λυσ. 162, 227, Λουκ. Ἑταιρ. Διάλ. 5 ἐν τέλ., κτλ.· (πλῆρες: π. ἑαυτὴν Λουκιαν. Ἐνάλιοι Διάλ. 13, Ἀρτεμ. 1. 78)· - [[ἀλλά]], πάρεχε [[ἐκποδών]]· ἐγὼ γὰρ ἀπολογήσομαι, «πήγαινε ἀπ’ ἐδῶ, τραβήξου», [[διότι]] ἐγὼ θὰ ἀπολογηθῶ, Ἀριστοφ. Σφ. 949· πρβλ. [[ἀνέχω]] Ι. 3. 3) μετ’ αὐτοπαθ. ἀντων. καὶ κατηγορουμένου, δεικνύω ἐμαυτόν, φαίνομαι.., φέρομαι ὡς, π. ἑαυτὸν ὅσιον καὶ δίκαιον Ἀντιφῶν 116. 30· σπάνιον Πλάτ. Εὐθύφρων 3D· σοφιστὴν ὁ αὐτ. ἐν Πρωτ. 312Α· εὐπειθῆ Ξεν. Κύρ. 2. 1, 22· μέτριον Αἰσχίν. 1. 3· τοιοῦτον πολίτην Λυσ. 139. 29· π. ἐν τῷ μέσῳ ἑαυτὸν Ξεν. Κύρ. 7, 5. 46· - οὕτω, [[δέμας]] ἀκέντητον παρέχων Πινδ. Ο. 1. 32· - ὡς τὸ [[ἀποδείκνυμι]], καθιστῶ τινα τοιοῦτον ἢ τοιοῦτον, π. τινα βελτίῳ Ἀνδοκ. 17. 44, πρβλ. Πλάτ. Φαῖδρ. 274Ε, 277Α· - οὕτω [[μετὰ]] μετοχ., π. τοὺς ξυμμάχους τὰς σπονδὰς δεχομένους Θουκ. 5. 35, Ξεν. Οἰκ. 21, 4· κοινὴν τὴν πόλιν παρέχειν, κοινὴν εἰς πάντας, κοινὸν συνεντευκτήριον ἢ [[καταφύγιον]] εἰς πάντας, Ἰσοκρ. 51C· γῆν ἄσυλον καὶ δόμους ἐχεγγύους Εὐρ. Μήδ. 387· ἴδε κατωτ. B. V. ΙΙΙ. δίδω, παραχωρῶ, [[ἐπιτρέπω]], σιγὴν παρασχὼν κλῦθί μου Σοφ. Τρ. 1115· - μετ’ ἀπαρ., [[ἐπεὶ]] παρέσχες ἀντιφωνῆσαι, μοὶ ἐπέτρεψας νὰ ..., [[αὐτόθι]] 1114. 2) ἀπροσ., παρέχει τινί, μετ’ ἀπαρ., ([[ἔνθα]] δυνάμεθα νὰ ὑπονοήσωμεν: ὁ [[καιρός]]), ἐπιτρέπεται, [[εἶναι]] εὔκολον, [[εἶναι]] εἰς τὴν ἐξουσίαν τινὸς νὰ πράξῃ τι, παρεῖχε ἄν σφι εὐδαιμονέειν Ἡρόδ. 1. 170, πρβλ. 9., 3. 73, 142., 5. 98., 7. 120., 8. 75, κτλ., Πινδ. Ι. 8. (7). 152· ὑμῖν οὐ παρασχήσει ἀμύνασθαι Θουκ. 6. 86· σωφρονεῖν παρεῖχέ σοι Εὐρ. Ἠλ. 1080, πρβλ. Θουκ. 8. 50· ― [[οὕτως]] οὐδέτ. μετοχ. ἐν χρήσ. ἀπολ., παρέχον, ὡς τὸ ἐξόν, παρόν, παρέχον [ὑμῖν] ἄρχειν Ἡρόδ. 5. 49· [[οὕτως]], εὖ παρασχὸν Θουκ. 1. 120., 5. 14· [[κάλλιον]] π. 5. 60. IV. παρ’ Ἀττ., παρουσιάζω τινὰ προσκαλούμενον, ἐς τὸ κοινὸν Ξεν. Ἑλλ. 7. 4, 38· εἰς τὴν βουλήν, εἰς ἀγοράν, εἰς κρίσιν Λυσ. 132. 1., 167, 21, Αἰσχίν. 43. 31. V. [[μετὰ]] κατηγορ., τὴν διέξοδόν οἱ ἀσφαλέα π. Ἡρόδ. 3. 4· π. αὐτοὺς δικαστὰς ὧν βλάπτουσι Θουκ. 1. 37. Β. Μέσ., παρέχομαι, μέλλ. -έξομαι Λυσ. 167. 15, κτλ.· [[ὡσαύτως]] παρασχήσομαι Ἀντιφῶν 132. 20, Λυσ. 115. 5· ἐν τῷ παθ., (ἐπὶ μέσ. σημασίας) παρέσχημαι Ξεν. Ἀν. 7. 6, 11, Ἰσαῖ. 39. 43, Δημ. 829. 2., 955. 16, κτλ.· ― ἀλλὰ [[συχνάκις]] ἐν χρήσει σχεδὸν ὡς τὸ ἐνεργ., [[ἄνευ]] φανερᾶς τινος σημασίας ἀντανακλάσεως ἢ μεσότητος. 1) δίδω, χορηγῶ ἐξ [[ἐμαυτοῦ]] ἢ ἐκ τῶν ἰδίων, [[νέας]] Ἡρόδ. 6. 8, 15., κτλ.· δαπάνην οἰκηίην ὁ αὐτ. 8. 17· παρέχεσθαι ὅπλα Θουκ. 8. 97· μηδεμίαν δύναμιν π. εἰς τὴν στρατιάν, δηλ. ἐξ ἰδίων..., Ξεν. Ἀν. 2. 6, 10. 2) ἐπὶ φυσικῶν φαινομένων, ἔχω, [[παράγω]], ποταμὸς π. κροκοδείλους Ἡρόδ. 4. 44· π. λίμνην ὁ Πόντος... οὐ πολλῷ τέῳ ἐλάσσω [[ἑωυτοῦ]] ὁ αὐτ. 4. 86, πρβλ. 4. 46. 3) ἐπὶ ἔργων, ἓν [[ἔργον]] πολλὸν μέγιστον π. ὁ αὐτ. 1, 93. 4) ἐπὶ ἀΰλων πραγμάτων ἢ ἀφηρημένων ἐννοιῶν, δεικνύω ἐκ μέρους μου, προθυμίαν ὁ αὐτ. 7. 6, Ξεν. ἔνθ’ ἀνωτ.· τὸ πρόθυμον Θουκ. 4. 85, πρβλ. 61· εὔνοιαν Δημ. 228. 26· χρείας Ψήφισμα παρὰ Δημ. 253. 16. ΙΙ. Ἀττ. δικανικὴ [[φράσις]], παρέχομαί τινα μάρτυρα, π. [[τεκμήριον]], παρουσιάζω ὡς ἀπόδειξιν [[ὑπὲρ]] [[ἐμαυτοῦ]], Πλάτ. Ἀπολ. 99D, Παρμ. 128Β, Ἀντιφῶν 112. 36, πρβλ. 131. 41., 132. 9, Λυσ. 167. 15, κτλ.· π. μαρτυρίας Ἰσαῖ. ἔνθ’ ἀνωτ. ΙΙΙ ἔχω τι ὡς ἴδιόν μου, παρουσιάζω, καὶ ἄρχοντα παρείχοντο Ὀτάνεα, παρουσίαζον, εἶχον, Ἡρόδ. 7. 61, 62, 67· Ἀθηναῖοι [[ἀρχαῖον]] [[ἔθνος]] παρεχόμενοι, παρουσιάζοντες ἑαυτοὺς ὡς..., ὁ αὐτ. 7. 161· πόλιν τε μεγίστην παρεχόμενος, ἀντιπροσωπεύων ἢ κατ’ ἄλλους παρέχων εἰς τὴν συμμαχίαν, ἐπὶ πρέσβεως, Θουκ. 4. 64, πρβλ. 85. IV. [[προσφέρω]] ὑπισχνοῦμαι, ἀψευδέα μαντήια Ἡρόδ. 2. 174· ἔστιν ἃ π. Θουκ. 3. 36, πρβλ. 1. 39, κτλ. V. καθιστῶ τινα τοιοῦτον ἢ τοιοῦτον πρὸς ἐμέ, παρασχέσθαι θεὸν εὐμενῆ Εὐρ. Ἀνδρ. 55· δυσμενεστέρους π. τοὺς ἀνθρώπους Πλάτ. Πρωτ. 317Β, πρβλ. Πολ. 432Α, Νόμ. 809D· ἴδε ἀνωτ. Α. ΙΙ. 3. VI. ἐπὶ ἀριθμῶν, συμποσοῦμαι εἰς..., δίδω, παρέχονται ἡμέρας διηκοσίας, ἀποτελοῦσι, Ἡρόδ. 1, 32, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 6. 1, 28. ― Ἴδε Κόντου Φιλολ. Σύμμικτα ἐν Ἀθηνᾶς τ. Ε΄, σ. 127.

}}