Anonymous

Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

appello: Difference between revisions

From LSJ
1 byte removed ,  13 August 2017
m
Text replacement - "]]>" to "]]"
(6_2)
 
m (Text replacement - "]]>" to "]]")
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>ap-pello</b>: (adp-, Fleck., Halm (in Tac.); app-, Merk., B. and K., Rib., Weissenb., Halm (in Nep.), pŭli, pulsum, 3, v. a. and n.,<br /><b>I</b> to [[drive]], [[move]] or [[bring]] a [[person]] or [[thing]] to or toward.<br /><b>I</b> In gen.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit., constr. [[with]] ad, or in, [[with]] the dat., [[with]] quo, or absol.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> With ad: ad ignotum arbitrum me adpellis, Plaut. Rud. 4, 3, 104: [[armentum]] ad aquam, Varr. R. R. 2, 5, 15; cf. id. ib. 2, 2, 11: ad litora juvencos, Ov. M. 11, 353: [[visum]] in somnis pastorem ad me appellere, to [[drive]] toward me, i. e. the [[herd]], the [[flock]], Att. ap. Cic. Div. 1, 22: turres ad [[opera]] appellebat, Caes. B. C. 1, 26.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> With in: in [[flumen]], Dig. 43, 13, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> With dat.: Hinc me digressum vestris [[deus]] appulit oris, Verg. A. 3, 715.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> With quo: quo [[numquam]] pennis appellunt Corpora saucae Cornices, * Lucr. 6, 752.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> Absol.: dant operam, ut [[quam]] [[primum]] appellant, Lucil. ap. Non. p. 238, 28: [[postquam]] [[paulo]] appulit [[unda]] ([[corpus]]), [[drove]] a [[little]] toward me, brought [[near]], Ov. M. 11, 717 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop.: animum ad aliquid, to [[turn]], [[direct]], [[apply]]: animum ad scribendum adpulit, Ter. And. prol. 1; so id. ib. 2, 6, 15.—Also to [[bring]] [[into]] [[any]] [[condition]]: argenti [[viginti]] [[minae]] me ad mortem adpulerunt, [[drove]] me to [[destruction]], Plaut. As. 3, 3, 43; id. Bacch. 3, 1, 11.—<br /> Esp. freq. as a [[nautical]] t. t., to [[bring]] or [[conduct]] a [[ship]] [[somewhere]], to [[land]] (in Cic. [[only]] in this signif.); constr.: appellere navem, [[nave]], or absol. in [[act]]. and [[pass]].; also [[navis]] appellit, or appellitur (cf. [[applico]], II.).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> With navem. abitu appellant huc ad molem nostram naviculam, Afran. ap. Non. p. 238, 24: cum [[Persae]] classem ad Delum appulissent, Cic. Verr. 2, 1, 18: si [[ille]] ad eam ripam naves appulisset, id. Phil. 2, 11, 26 Wernsd.: cum ad villam nostram [[navis]] appelleretur, id. Att. 13, 21: Alexandrum in Italiam classem appulisse [[constat]], Liv. 8, 3; so id. 28, 42: naves appulsae ad muros, id. 30, 10; 44, 44; 45, 5 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> With [[nave]]: cum [[Rhegium]] onerariā [[nave]] appulisset, Suet. Tit. 5; cf. Gron. ad Liv. 30, 10.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> Act. absol.: huc appelle, * Hor. S. 1, 5, 12: ad insulam appulerunt, Liv. 37, 21: cum ad [[litus]] appulisset, Quint. 7, 3, 31: cum ad Rhodum appulisset, Suet. Tib. 11; so id. Ner. 27.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> Pass. absol.: alios ad Siciliam appulsos esse, Cic. Verr. 2, 5, 28: ripae suorum [[appulsus]] est, Vell. 2, 107.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> Seldom in a neutr. [[sense]]: [[navis]] adpellit, [[comes]] to [[land]], arrives at, Tac. A. 4, 27: Germanici [[triremis]] Chaucorum terram adpulit, id. ib. 2, 24; Suet. Aug. 98: Alexandrina [[navis]] Dertosam appulit, id. Galb. 10. —Poet.: appellere aliquem: me vestris [[deus]] appulit oris, Verg. A. 3, 715; so id. ib. 1, 377 (cf. id. ib. 1, 616: quae vis te immanibus applicat oris).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop.: [[timide]], [[tamquam]] ad aliquem libidinis scopulum, sic tuam mentem ad philosophiam appulisti, Cic. de Or. 2, 37: nec tuas [[umquam]] rationes ad eos scopulos appulisses, id. Rab. Perd. 9, 25.<br /><b>appello</b>: (adp-, Ritschl), āvi, ātum, 1 (<br /><b>I</b> subj. perf. appellāssis = appellaveris, Ter. Phorm. 5, 1, 15), orig. v. n., as a [[secondary]] form of the preced. (cf.: jungere, jugare), to [[drive]] to or toward, to go to in [[order]] to [[accost]], [[make]] a [[request]], [[admonish]], etc.; [[like]] adire, aggredi; [[hence]] [[like]] these constr. as v. a. [[with]] acc., to [[accost]], [[address]], to [[speak]] to, [[call]] [[upon]] ([[very]] freq. and [[class]].).<br /><b>I</b> In gen. adgrediar hominem, adpellabo, Plaut. Most. 5, 1, 26: accedam [[atque]] adpellabo, id. Am. 1, 3, 17: adeamus, adpellemus, id. Mil. 2, 5, 10; cf. id. Poen. 5, 2, 22, 5, 2, 30; 5, 2, 32: te [[volo]] adpellare, id. Aul. 2, 2, 23; id. Bacch. 5, 2, 50: quo [[ore]] appellabo patrem? Ter. Heaut. 4, 3, 22; id. Phorm. 5, 8 (9), 22: Lucil. ap. Non. p. 238, 23 aliquem hilari vultu, Cic. Clu. 26, 72: hominem verbo graviore, id. Verr. 2, 3, 58: legatos superbius, id. Imp. Pomp. 5: homines asperius, id. Agr. 2, 24: ibi a Virdumaro appellatus, accosted, Caes. B. G. 7, 54: Adherbalis appellandi [[copia]] non fuit, Sall. J. 22, 5 milites [[alius]] [[alium]] laeti appellant, id. ib. 53, 8, Tac. Agr. 40: senatu [[coram]] appellato, Suet Ner. 41; id. Tib. 29 al.: nec audet Appellare virum [[virgo]], Ov. M. 4, 682 al.—Also to [[address]] by [[letter]]: crebris nos litteris appellato, Cic. Fam. 15, 20.—<br /><b>II</b> Esp<br /> Freq. [[with]] the [[access]]. [[idea]] of entreating, soliciting, to [[approach]] [[with]] a [[request]], [[entreaty]], etc., to [[apply]] to, to [[entreat]], implore, [[beseech]], [[invoke]], etc.: vos [[etiam]] [[atque]] [[etiam]] [[imploro]] et [[appello]], Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188 quem [[enim]] [[alium]] appellem? quem obtester? quem implorem? id. Fl. 2: quem [[praeter]] te appellet, habebat neminem, id. Quint. 31; id. Fam. 12, 28: quo accedam aut quos appellem? Sall. J. 14, 17: appellatus est a C. Flavio, ut, etc., Nep. Att. 8, 3: appellatis de re publicā Patribus, Suet. Caes. 34.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Aliquem de aliquā re, to [[address]] one in [[order]] to [[incite]] him to [[something]] ([[bad]]): aliquem de proditione, Liv 26, 38, 4: de [[stupro]], Quint. 4, 2, 98.—Also [[without]] de: aliquem, Sen. Contr. 2, 15; Dig. 47, 10, 15, § 15.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; In judic. [[language]], t. t., to [[appeal]] to one, i. e. to [[call]] [[upon]] him for [[assistance]] (in the [[class]]. [[period]] [[always]] [[with]] acc.; also in Pandect. Lat. constr. [[with]] ad): [[procurator]] a praetore tribunos appellare [[ausus]], Cic. Quint. 20, 64: tribuni [[igitur]] appellabantur, id. ib. 20, 63; so, [[praetor]] appellabatur, id. Verr. 2, 4, 65; Liv. 9, 26: Volero appellat tribunos, id. 2, 55; Plin. 1, praef. 10: mox et [[ipse]] appellato [[demum]] collegio ([[after]] he had appealed to the [[college]] of the tribunes), obtinuit, etc., Suet. Caes. 23: adversarii ad imperatorem appellārunt, Dig. 4, 4, 39 et saep.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> To [[address]] in [[order]] to [[demand]] [[something]], esp. the [[payment]] of [[money]], to [[dun]]: [[Tulliola]] tuum [[munusculum]] flagitat et me ut sponsorem appellat, Cic. Att. 1, 8 fin.; id. Quint. 12; [[with]] de pecuniā: appellatus es de pecuniā, id. Phil. 2, 29; and [[without]] de: magnā pecuniā appellabaris a creditoribus, Quint. 5, 13, 12; Alphius ap. Col. 1, 7, 2.—Trop.: [[cupressus]] in Cretā gignitur [[etiam]] non appellato [[solo]], Plin. 16, 33, 60, § 142.—Later also appellare rem, to [[demand]], [[claim]] [[something]]: mercedem appellas? Juv. 7, 158.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> To [[sue]], [[inform]] [[against]], [[complain]] of, [[accuse]], to [[summon]] [[before]] a [[court]]: ne alii plectantur, alii ne appellentur [[quidem]], Cic. Off. 1, 25, 89; so, aliquem stupri causā, Val. Max. 6, 1, 11 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>D</b> To [[accost]] by [[any]] [[appellation]] (cf.: centurionibus [[nominatim]] appellatis, Caes. B. G. 2, 25); [[hence]], to [[call]] by [[name]], or to [[call]], to [[term]], [[entitle]], to [[declare]] or [[announce]] as [[something]] (cf. [[προσαγορεύω]]>, and in Heb. , to [[call]], and also to [[name]]; appellare gives a [[new]] [[predicate]] to the [[subject]], [[while]] nominare [[only]] designates it by [[name]], [[without]] a qualifying [[word]]; cf. Hab. Syn. 958; Herz. ad Caes. B. G. 7, 4): vir ego [[tuus]] sim? ne me adpella [[falso]] nomine, Plaut. Am. 2, 2, 181; so id. Mil. 2, 5, 26; Ter. Phorm. 5, 1, 15: aliquem patrem, id. Hec. 4, 4, 30, [[pater]] a gnatis ne dulcibus [[umquam]] Appelletur, Lucr. 4, 1235; 1, 60; 5, 10: O Spartace, quem [[enim]] te [[potius]] appellem? Cic. Phil. 13, 10: unum te sapientem appellant et existimant, id. Am. 2, 6: hos viros bonos, ut habiti sunt, sic appellandos putemus, id. ib. 5, 19: cum [[fruges]] Cererem appellamus, [[vinum]] [[autem]] Bacchum, id. N D 2, 23, 60 suo quamque rem nomine appellare, id. Fam. 9, 22 al.: rex ab suis appellatur, Caes. B. G 7, 4: me subditum et ex pellice genitum appellant, Liv. 40, 9. quem nautae appellant Lichan, Ov. M. 9, 229 victorem appellat Acesten, declares him [[victor]], Verg. A. 5, 540 al.—Hence, to [[call]] by [[name]]: quos non [[appello]] hoc [[loco]], Cic. Sest 50, 108: multi appellandi laedendique sunt, id Verr 2, 1, 60; id. Caecin. 19; so, appellare auctores, to [[declare]], [[name]], Plin. 28, 1, 1, § 2.—Trop.: quos [[saepe]] nutu significationeque [[appello]], [[make]] [[known]], Cic. Fam. 1, 9 fin.—*<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>E</b> Appellare litteras, to [[pronounce]], Cic. Brut. 35, 133 (v. [[appellatio]]).
|lshtext=<b>ap-pello</b>: (adp-, Fleck., Halm (in Tac.); app-, Merk., B. and K., Rib., Weissenb., Halm (in Nep.), pŭli, pulsum, 3, v. a. and n.,<br /><b>I</b> to [[drive]], [[move]] or [[bring]] a [[person]] or [[thing]] to or toward.<br /><b>I</b> In gen.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit., constr. [[with]] ad, or in, [[with]] the dat., [[with]] quo, or absol.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> With ad: ad ignotum arbitrum me adpellis, Plaut. Rud. 4, 3, 104: [[armentum]] ad aquam, Varr. R. R. 2, 5, 15; cf. id. ib. 2, 2, 11: ad litora juvencos, Ov. M. 11, 353: [[visum]] in somnis pastorem ad me appellere, to [[drive]] toward me, i. e. the [[herd]], the [[flock]], Att. ap. Cic. Div. 1, 22: turres ad [[opera]] appellebat, Caes. B. C. 1, 26.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> With in: in [[flumen]], Dig. 43, 13, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> With dat.: Hinc me digressum vestris [[deus]] appulit oris, Verg. A. 3, 715.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> With quo: quo [[numquam]] pennis appellunt Corpora saucae Cornices, * Lucr. 6, 752.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> Absol.: dant operam, ut [[quam]] [[primum]] appellant, Lucil. ap. Non. p. 238, 28: [[postquam]] [[paulo]] appulit [[unda]] ([[corpus]]), [[drove]] a [[little]] toward me, brought [[near]], Ov. M. 11, 717 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop.: animum ad aliquid, to [[turn]], [[direct]], [[apply]]: animum ad scribendum adpulit, Ter. And. prol. 1; so id. ib. 2, 6, 15.—Also to [[bring]] [[into]] [[any]] [[condition]]: argenti [[viginti]] [[minae]] me ad mortem adpulerunt, [[drove]] me to [[destruction]], Plaut. As. 3, 3, 43; id. Bacch. 3, 1, 11.—<br /> Esp. freq. as a [[nautical]] t. t., to [[bring]] or [[conduct]] a [[ship]] [[somewhere]], to [[land]] (in Cic. [[only]] in this signif.); constr.: appellere navem, [[nave]], or absol. in [[act]]. and [[pass]].; also [[navis]] appellit, or appellitur (cf. [[applico]], II.).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> With navem. abitu appellant huc ad molem nostram naviculam, Afran. ap. Non. p. 238, 24: cum [[Persae]] classem ad Delum appulissent, Cic. Verr. 2, 1, 18: si [[ille]] ad eam ripam naves appulisset, id. Phil. 2, 11, 26 Wernsd.: cum ad villam nostram [[navis]] appelleretur, id. Att. 13, 21: Alexandrum in Italiam classem appulisse [[constat]], Liv. 8, 3; so id. 28, 42: naves appulsae ad muros, id. 30, 10; 44, 44; 45, 5 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> With [[nave]]: cum [[Rhegium]] onerariā [[nave]] appulisset, Suet. Tit. 5; cf. Gron. ad Liv. 30, 10.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> Act. absol.: huc appelle, * Hor. S. 1, 5, 12: ad insulam appulerunt, Liv. 37, 21: cum ad [[litus]] appulisset, Quint. 7, 3, 31: cum ad Rhodum appulisset, Suet. Tib. 11; so id. Ner. 27.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> Pass. absol.: alios ad Siciliam appulsos esse, Cic. Verr. 2, 5, 28: ripae suorum [[appulsus]] est, Vell. 2, 107.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> Seldom in a neutr. [[sense]]: [[navis]] adpellit, [[comes]] to [[land]], arrives at, Tac. A. 4, 27: Germanici [[triremis]] Chaucorum terram adpulit, id. ib. 2, 24; Suet. Aug. 98: Alexandrina [[navis]] Dertosam appulit, id. Galb. 10. —Poet.: appellere aliquem: me vestris [[deus]] appulit oris, Verg. A. 3, 715; so id. ib. 1, 377 (cf. id. ib. 1, 616: quae vis te immanibus applicat oris).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop.: [[timide]], [[tamquam]] ad aliquem libidinis scopulum, sic tuam mentem ad philosophiam appulisti, Cic. de Or. 2, 37: nec tuas [[umquam]] rationes ad eos scopulos appulisses, id. Rab. Perd. 9, 25.<br /><b>appello</b>: (adp-, Ritschl), āvi, ātum, 1 (<br /><b>I</b> subj. perf. appellāssis = appellaveris, Ter. Phorm. 5, 1, 15), orig. v. n., as a [[secondary]] form of the preced. (cf.: jungere, jugare), to [[drive]] to or toward, to go to in [[order]] to [[accost]], [[make]] a [[request]], [[admonish]], etc.; [[like]] adire, aggredi; [[hence]] [[like]] these constr. as v. a. [[with]] acc., to [[accost]], [[address]], to [[speak]] to, [[call]] [[upon]] ([[very]] freq. and [[class]].).<br /><b>I</b> In gen. adgrediar hominem, adpellabo, Plaut. Most. 5, 1, 26: accedam [[atque]] adpellabo, id. Am. 1, 3, 17: adeamus, adpellemus, id. Mil. 2, 5, 10; cf. id. Poen. 5, 2, 22, 5, 2, 30; 5, 2, 32: te [[volo]] adpellare, id. Aul. 2, 2, 23; id. Bacch. 5, 2, 50: quo [[ore]] appellabo patrem? Ter. Heaut. 4, 3, 22; id. Phorm. 5, 8 (9), 22: Lucil. ap. Non. p. 238, 23 aliquem hilari vultu, Cic. Clu. 26, 72: hominem verbo graviore, id. Verr. 2, 3, 58: legatos superbius, id. Imp. Pomp. 5: homines asperius, id. Agr. 2, 24: ibi a Virdumaro appellatus, accosted, Caes. B. G. 7, 54: Adherbalis appellandi [[copia]] non fuit, Sall. J. 22, 5 milites [[alius]] [[alium]] laeti appellant, id. ib. 53, 8, Tac. Agr. 40: senatu [[coram]] appellato, Suet Ner. 41; id. Tib. 29 al.: nec audet Appellare virum [[virgo]], Ov. M. 4, 682 al.—Also to [[address]] by [[letter]]: crebris nos litteris appellato, Cic. Fam. 15, 20.—<br /><b>II</b> Esp<br /> Freq. [[with]] the [[access]]. [[idea]] of entreating, soliciting, to [[approach]] [[with]] a [[request]], [[entreaty]], etc., to [[apply]] to, to [[entreat]], implore, [[beseech]], [[invoke]], etc.: vos [[etiam]] [[atque]] [[etiam]] [[imploro]] et [[appello]], Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188 quem [[enim]] [[alium]] appellem? quem obtester? quem implorem? id. Fl. 2: quem [[praeter]] te appellet, habebat neminem, id. Quint. 31; id. Fam. 12, 28: quo accedam aut quos appellem? Sall. J. 14, 17: appellatus est a C. Flavio, ut, etc., Nep. Att. 8, 3: appellatis de re publicā Patribus, Suet. Caes. 34.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Aliquem de aliquā re, to [[address]] one in [[order]] to [[incite]] him to [[something]] ([[bad]]): aliquem de proditione, Liv 26, 38, 4: de [[stupro]], Quint. 4, 2, 98.—Also [[without]] de: aliquem, Sen. Contr. 2, 15; Dig. 47, 10, 15, § 15.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; In judic. [[language]], t. t., to [[appeal]] to one, i. e. to [[call]] [[upon]] him for [[assistance]] (in the [[class]]. [[period]] [[always]] [[with]] acc.; also in Pandect. Lat. constr. [[with]] ad): [[procurator]] a praetore tribunos appellare [[ausus]], Cic. Quint. 20, 64: tribuni [[igitur]] appellabantur, id. ib. 20, 63; so, [[praetor]] appellabatur, id. Verr. 2, 4, 65; Liv. 9, 26: Volero appellat tribunos, id. 2, 55; Plin. 1, praef. 10: mox et [[ipse]] appellato [[demum]] collegio ([[after]] he had appealed to the [[college]] of the tribunes), obtinuit, etc., Suet. Caes. 23: adversarii ad imperatorem appellārunt, Dig. 4, 4, 39 et saep.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> To [[address]] in [[order]] to [[demand]] [[something]], esp. the [[payment]] of [[money]], to [[dun]]: [[Tulliola]] tuum [[munusculum]] flagitat et me ut sponsorem appellat, Cic. Att. 1, 8 fin.; id. Quint. 12; [[with]] de pecuniā: appellatus es de pecuniā, id. Phil. 2, 29; and [[without]] de: magnā pecuniā appellabaris a creditoribus, Quint. 5, 13, 12; Alphius ap. Col. 1, 7, 2.—Trop.: [[cupressus]] in Cretā gignitur [[etiam]] non appellato [[solo]], Plin. 16, 33, 60, § 142.—Later also appellare rem, to [[demand]], [[claim]] [[something]]: mercedem appellas? Juv. 7, 158.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> To [[sue]], [[inform]] [[against]], [[complain]] of, [[accuse]], to [[summon]] [[before]] a [[court]]: ne alii plectantur, alii ne appellentur [[quidem]], Cic. Off. 1, 25, 89; so, aliquem stupri causā, Val. Max. 6, 1, 11 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>D</b> To [[accost]] by [[any]] [[appellation]] (cf.: centurionibus [[nominatim]] appellatis, Caes. B. G. 2, 25); [[hence]], to [[call]] by [[name]], or to [[call]], to [[term]], [[entitle]], to [[declare]] or [[announce]] as [[something]] (cf. [[προσαγορεύω]], and in Heb. , to [[call]], and also to [[name]]; appellare gives a [[new]] [[predicate]] to the [[subject]], [[while]] nominare [[only]] designates it by [[name]], [[without]] a qualifying [[word]]; cf. Hab. Syn. 958; Herz. ad Caes. B. G. 7, 4): vir ego [[tuus]] sim? ne me adpella [[falso]] nomine, Plaut. Am. 2, 2, 181; so id. Mil. 2, 5, 26; Ter. Phorm. 5, 1, 15: aliquem patrem, id. Hec. 4, 4, 30, [[pater]] a gnatis ne dulcibus [[umquam]] Appelletur, Lucr. 4, 1235; 1, 60; 5, 10: O Spartace, quem [[enim]] te [[potius]] appellem? Cic. Phil. 13, 10: unum te sapientem appellant et existimant, id. Am. 2, 6: hos viros bonos, ut habiti sunt, sic appellandos putemus, id. ib. 5, 19: cum [[fruges]] Cererem appellamus, [[vinum]] [[autem]] Bacchum, id. N D 2, 23, 60 suo quamque rem nomine appellare, id. Fam. 9, 22 al.: rex ab suis appellatur, Caes. B. G 7, 4: me subditum et ex pellice genitum appellant, Liv. 40, 9. quem nautae appellant Lichan, Ov. M. 9, 229 victorem appellat Acesten, declares him [[victor]], Verg. A. 5, 540 al.—Hence, to [[call]] by [[name]]: quos non [[appello]] hoc [[loco]], Cic. Sest 50, 108: multi appellandi laedendique sunt, id Verr 2, 1, 60; id. Caecin. 19; so, appellare auctores, to [[declare]], [[name]], Plin. 28, 1, 1, § 2.—Trop.: quos [[saepe]] nutu significationeque [[appello]], [[make]] [[known]], Cic. Fam. 1, 9 fin.—*<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>E</b> Appellare litteras, to [[pronounce]], Cic. Brut. 35, 133 (v. [[appellatio]]).
}}
}}