Anonymous

Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

criminor: Difference between revisions

From LSJ
3,055 bytes added ,  15 August 2017
3_4
(Gf-D_3)
(3_4)
Line 4: Line 4:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>crīmĭnor</b>,¹⁰ ātus sum, ārī ([[crimen]]), tr., accuser, [en part.] accuser de façon calomnieuse : aliquem alicui Ter. Eun. 855, noircir qqn dans l’esprit de qqn &#124;&#124; aliquem [[apud]] populum avec prop. inf. Cic. Off. 3, 79, accuser calomnieusement qqn devant le peuple de...; cf. Arch. 11 ; Sest. 123 ; Cæl. 51 &#124;&#124; [avec [[quod]] subj.] Off. 3, 112 ; Liv. 22, 34, 3 &#124;&#124; criminari [[aliquid]] Cic. Mil. 12, invectiver contre qqch. &#124;&#124; abs<sup>t</sup>] : ut [[illi]] criminantur Sall. H. 3, 61, 17, comme ils le disent mensongèrement. sens pass., v. [[crimino]].||aliquem [[apud]] populum avec prop. inf. Cic. Off. 3, 79, accuser calomnieusement qqn devant le peuple de...; cf. Arch. 11 ; Sest. 123 ; Cæl. 51||[avec [[quod]] subj.] Off. 3, 112 ; Liv. 22, 34, 3||criminari [[aliquid]] Cic. Mil. 12, invectiver contre qqch.||abs<sup>t</sup>] : ut [[illi]] criminantur Sall. H. 3, 61, 17, comme ils le disent mensongèrement. sens pass., v. [[crimino]].
|gf=<b>crīmĭnor</b>,¹⁰ ātus sum, ārī ([[crimen]]), tr., accuser, [en part.] accuser de façon calomnieuse : aliquem alicui Ter. Eun. 855, noircir qqn dans l’esprit de qqn &#124;&#124; aliquem [[apud]] populum avec prop. inf. Cic. Off. 3, 79, accuser calomnieusement qqn devant le peuple de...; cf. Arch. 11 ; Sest. 123 ; Cæl. 51 &#124;&#124; [avec [[quod]] subj.] Off. 3, 112 ; Liv. 22, 34, 3 &#124;&#124; criminari [[aliquid]] Cic. Mil. 12, invectiver contre qqch. &#124;&#124; abs<sup>t</sup>] : ut [[illi]] criminantur Sall. H. 3, 61, 17, comme ils le disent mensongèrement. sens pass., v. [[crimino]].||aliquem [[apud]] populum avec prop. inf. Cic. Off. 3, 79, accuser calomnieusement qqn devant le peuple de...; cf. Arch. 11 ; Sest. 123 ; Cæl. 51||[avec [[quod]] subj.] Off. 3, 112 ; Liv. 22, 34, 3||criminari [[aliquid]] Cic. Mil. 12, invectiver contre qqch.||abs<sup>t</sup>] : ut [[illi]] criminantur Sall. H. 3, 61, 17, comme ils le disent mensongèrement. sens pass., v. [[crimino]].
}}
{{Georges
|georg=crīminor, ātus [[sum]], ārī ([[crimen]]), [[anschuldigen]], a) jmd. [[anschuldigen]], [[anklagen]], [[verklagen]], jmdm. Vorwürfe [[machen]], [[bes]]. im üblen Sinne = jmd. [[anschwärzen]], [[verunglimpfen]], [[verleumden]], senatum, Sall.: patres, Liv.: regem, Curt. – ne me criminaretur [[tibi]] ([[bei]] dir), Ter.: u. so [[alium]] [[alii]], Suet.: patres [[apud]] populum od. [[apud]] plebem, Liv.: Caesarem [[apud]] veteranos, Vell. – m. Ang. in bezug [[auf]] [[was]]? [[teils]] [[durch]] allg. Acc., [[nihil]] Sestium, Cic. – [[teils]] [[durch]] Acc. u. Infin., Q. Metellum [[apud]] populum Romanum [[criminatus]] est [[bellum]] illum ducere, Cic. – [[teils]] [[durch]] [[einen]] [[Satz]] m. [[quod]] u. Konj., magnā invidiā criminatur filium, [[vir]] [[natus]] [[quod]] rem feminarum tetigerit, Phaedr. – b) [[etwas]] [[anschuldigen]], zur [[Last]] [[legen]], zum [[Vorwurf]] [[machen]], [[über]] od. [[wegen]] etw. [[Klage]] [[führen]], [[sich]] [[beklagen]], [[sich]] [[beschweren]], Vorwürfe [[machen]], m. Ang. [[was]]? [[durch]] Acc., [[iam]] [[enim]] [[non]] [[libet]] [[omnia]] criminari, Cic.: tribuni [[plebis]] illae intermortuae contiones (Ansprachen ans [[Volk]]), quibus [[cotidie]] meam potentiam [[invidiose]] criminabatur, Cic.: [[libet]] [[enim]] [[tibi]] [[nescio]] [[quid]] [[etiam]] de [[illa]] tribu criminari, Cic.: Agrippinae amicitiam in eo cr., an ihm, Tac.: per publicanos cr. Metelli lentitudinem, Vell.: [[senatus]] [[consultum]] cr. absenti principi ([[bei]] dem abw. F.), Plin. ep.: cr. hanc rem [[apud]] regem, Iustin. – od. [[durch]] Genet., [[mutuo]] se rapinae turpissimae criminabantur, Apul. [[met]]. 10, 14. – od. [[durch]] Acc. u. Infin., [[venenum]] eiusdem Clodiae necandae causā parasse Caelium criminantur, Cic.: me [[esse]] gratum ([[dankbar]]) criminaris, Cic.: extrahi rem criminantes, Liv.: [[nunc]] [[apud]] mercennarios milites, [[nunc]] [[apud]] transfugas prodi Romano Syracusas criminabatur, Liv. – od. [[durch]] [[einen]] [[Satz]] m. [[quod]] u. Konj., criminabatur (machte zum [[Vorwurf]]) [[etiam]], [[quod]] Titum filium ab hominibus relegasset et [[ruri]] habitare iussisset, Cic. – m. Ang. in betreff? [[durch]] de u. Abl., illae [[res]], de quibus criminamur, Cornif. rhet. – c) absol., (wo die Pers. od. [[Sache]], die [[man]] anschuldigt, aus dem Zshg. zu [[ergänzen]] ist) = [[Klage]] [[führen]], [[vorwerfen]], [[als]] [[Beschuldiger]] (Ankläger) [[auftreten]], ut [[illi]] criminantur, Sall. fr.: argumentando criminari crimenve dissolvere, [[für]] Beschuldigungen [[als]] Beweisführer [[oder]] [[gegen]] Beschuldigungen [[als]] Widerleger [[auftreten]], Cic.: [[quo]] gravior criminantis [[auctoritas]] esset, Curt. – / Aktive Nbf. [[crimino]], āre, Enn. [[sat]]. 8. Plaut. Pseud. 493. – [[criminor]] [[passiv]] (vgl. [[Charis]]. 165, 11. Diom. 337, 18. Prisc. 8, 14), Cic. de leg. agr. 3, 13: criminantur, Augustin. de civ. dei 8, 21: criminatum [[esse]] ab alqo, Hyg. astr. 2, 18: [[criminatus]], Apul. [[met]]. 7, 23.
}}
}}