οὖτα

French (Bailly abrégé)

3ᵉ sg. ao.2 Pass. de οὐτάω.

Greek (Liddell-Scott)

οὖτα: ταῦτα, Ἐπιγρ. Θεσπιῶν, Keil, Zur Syl. inscr. Bœot. σ. 521. -οὖτον, = τοῦτον, Ἐπιγρ. Τανάγρας, Ἀθην. τ. Β΄, σ. 402-3, Γ΄, σελ. 174, Bul. de cor. hel. IV, σ. 141. - Θεσπιῶν· ἄρχι τόκος οὔτω τῶ ἀργυρ(ίω), = ἄρχει τόκος τούτου τοῦ ἀργυρίου, Ἀθην. τ. Θ΄, σ. 172. Ἔτι οὖτο, οὖτα, οὔτων, = τοῦτο, ταῦτα, τούτων, Ἐπιγρ. Ὀρχομενοῦ Βοιωτ. Bul. de cor. hel. IV, σελ. 23, ἔνθα μνημονεύεται καὶ δύο ἄλλα ὅμοια παραδείγματα ἐξ ἐπιγρ. Λεβαδείας. - Ἐκ τῶν Ἐλλήνων λέγουσί τινες τὴν σήμερον τοῦτος, τούτη, τοῦτα, ἄλλοι δὲ χρῶνται μόνον τοῖς: αὐτός, αὐτή, αὐτά. Συναγωγὴ Λέξ. Ἀθησ. Κουμανούδη.

Russian (Dvoretsky)

οὖτᾰ: эп. 3 л. sing. aor. 2 к οὐτάω.