View source for ἄρα

{{LSJ1
|Full diacritics=ἄρᾰ
|Medium diacritics=ἄρα
|Low diacritics=άρα
|Capitals=ΑΡΑ
|Transliteration A=ára
|Transliteration B=ara
|Transliteration C=ara
|Beta Code=a)/ra
|Definition=Ep. ῥά (which is enclitic and used after monosyllables, <b class="b3">ἦ, ὅς, γάρ</b>, etc., or words ending in a vowel or diphthong, e.g. <b class="b3">ἐπεί</b>), before a consonant ἄρ (perh. cf. Lith. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">i[rtilde]</b> 'and'): expressing consequence, <b class="b2">then</b>, or mere succession, <b class="b2">there and then</b>, and in many derived uses. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> EARLIER USAGE: to denote, </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">I</span> immediate transition, <b class="b2">there and then, straightway</b>, ὣς φάτο βῆ δ' ἄρ' Ὄνειρος <span class="bibl">Il.2.16</span>: after a part., ὣς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο <span class="bibl">1.68</span>, al.; πυθόμενος . . εἶπε ἄ. <span class="bibl">Hdt.4.134</span>, cf. <span class="bibl">9.9</span>; ἐρωτώσης τῆς μητρὸς ἀπεκρίνατο ἄρα <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>1.3.2</span>; with other Particles, <b class="b3">δέ, ἦ, ὡς</b>, etc., cf. <b class="b3">ὁ δὲ Ἀστυάγης ἄ. εἶπεν</b> ib.<span class="bibl">4.10</span>: also after Advbs. of Time, <b class="b3">τότε δή ῥα, τῆμος ἄρα</b>, etc.; οὕτως ἄρα <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phdr.</span>259b</span>; often in apodosi, as αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ θηήσατο . . αὐτίκ' ἄρ' ἤλυθεν <span class="bibl">Od.5.77</span>; repeated τὼ μὲν ἄρ' . . κεῖντο ἡ δ' ἄρ' . . ἀγόρευε <span class="bibl">Il.21.426</span>: in enumerations, e. g. in Homer's catalogue, <b class="b2">then, next</b>, οἱ δ' ἄρ' Ἀθήνας εἶχον <span class="bibl">2.546</span>; so in genealogies, Σίσυφος . . ὁ δ' ἄ. Γλαῦκον τέκεθ' υἱόν <span class="bibl">6.154</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> to draw attention, <b class="b2">mark you!</b> τὸν τρεῖς μὲν ἐπιρρήσσεσκον . . τῶν ἄλλων Ἀχιλεὺς δ' ἄρ' ἐπιρρήσσεσκε καὶ οἶος <span class="bibl">24.456</span>; with imper., ἀλλ' ἄγε δὴ κατ' ἄρ' ἕζευ <span class="bibl">24.522</span>: to point a moral or general statement, φευγόντων δ' οὔτ' ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτε τις ἀλκή <span class="bibl">5.532</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> connexion, such as, </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> that of <b class="b2">antecedent</b> and <b class="b2">consequent</b>, οἰνοχόει . . ἄσβεστος δ' ἄρ' ἐνῶρτο γέλως <span class="bibl">1.599</span>, cf. <span class="bibl">24.507</span>; τοὔνεκ' ἄρ' ἄλγε' ἔδωκε <span class="bibl">1.96</span>; freq. with <b class="b3">οὕνεκα</b> in protasi, <span class="bibl">7.140</span>, al.: also in questions, <b class="b3">τίς τ' ἄρ τῶν ὄχ' ἄριστος ἔην;</b> who <b class="b2">then</b> (say you) was . . ? <span class="bibl">2.761</span>: with demonstr. Pronoun in recapitulation, <b class="b3">ἀλλ' υἱὸν Πριάμοιο . . τόν ῥ' Ὀδυσεὺς βάλε</b> <b class="b2">he it was, whom</b>... <span class="bibl">4.501</span>: freq. in such phrases as ὣς ἄρα φωνήσας <span class="bibl">2.35</span>, al.; ὣς ἄρ' ἔφη <span class="bibl">1.584</span>, al.; ἦ ῥα <span class="bibl">3.355</span>, al., thus, <b class="b2">then</b> he spoke.—This usage is universal in Greek. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> explanation of that which precedes, <b class="b3">χωόμενον κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναικὸς τήν ῥα . . ἀπηύρων</b> whom (<b class="b2">and for this cause</b> he was angry) they had taken away, <span class="bibl">1.429</span>; <b class="b3">εἰ μὴ ὑπερφίαλον ἔπος ἔκβαλε . . φῆ ῥ' ἀέκητι θεῶν φυγέειν</b> <b class="b2">for</b> he said, <span class="bibl">Od.4.504</span>: freq. with <b class="b3">οὕνεκα</b>; so with relatives, <b class="b3">ἐκ δ' ἔθορε κλῆρος ὃν ἄρ' ἤθελον αὐτοί</b> the <b class="b2">very</b> one which... <span class="bibl">Il.7.182</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">B</span> LATER USAGE, always with inferential force: 1. in drawing conclusions (more subjective than <b class="b3">οὖν</b>), ἄριστον ἄ. ἡ εὐδαιμονία <span class="bibl">Arist.<span class="title">EN</span>1099a24</span>; δῆλον ἄ. <span class="bibl">Id.<span class="title">Pol.</span>1295b33</span>; in pseudo-syllogistic conclusions, <span class="bibl">Id.<span class="title">SE</span>174b11</span>, <span class="bibl"><span class="title">Rh.</span>1401a3</span>, al.: esp. by way of informal inference, <b class="b2">as it seems</b>, οὐκ ἄ. σοί γε πατὴρ ἦν Πηλεύς <span class="bibl">Il.16.33</span>; οὐδ' ἄ. πως ἦν ἐν πάντεσσ' ἔργοισι δαήμονα φῶτα γενέσθαι <span class="bibl">23.670</span>; μάτην ἄρ', ὡς ἔοικεν, ἥκομεν <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>772</span>; <b class="b3">οὕτω κοινόν τι ἄ. χαρᾷ καὶ λύπῃ δάκρυά ἐστιν</b> <b class="b2">so true is it that</b>... <span class="bibl">X.<span class="title">HG</span>7.1.32</span>; πολὺ γὰρ ἀμείνων ἄ. ὁ τοῦ ἀδίκου ἢ ὁ τοῦ δικαίου βίος <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>358c</span>; ἦν ἄ. πυρός γ' ἕτερα . . θερμότερα <span class="bibl">Ar.<span class="title">Eq.</span> 382</span>; ὦ τλῆμον ἀρετή, λόγος ἄρ' ἦσθα <span class="title">Trag.Adesp.</span>374; so in announcing the discovery or correction of an error, as <b class="b3">οὐκ ἐννενοήκαμεν ὅτι εἰσὶν ἄ</b>. . . <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>375d</span>; <b class="b3">φαίνεται πρὸ ποδῶν ἡμῖν κυλινδεῖσθαι καὶ οὐχ ἑωρῶμεν ἄρ' αὐτό</b> ib.<span class="bibl">432d</span>; <b class="b3">εἰκότως ἄ. οὐκ ἐγίγνετο· ὡς γὰρ ἐγὼ νῦν πυνθάνομαι</b>. . <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>2.2.3</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> in questions, expressing the anxiety of the questioner, <b class="b3">τίς ἄ. ῥύσεται;</b> <b class="b2">who is there</b> to save ? <span class="bibl">A.<span class="title">Th.</span>92</span>; so in exclamations to heighten the expression of emotion, <b class="b3">οἵαν ἄρ' ἥβην . . ἀπώλεσεν</b> <b class="b2">what</b> a band of youth was that . . ! <span class="bibl">Id.<span class="title">Pers.</span>733</span>; so <b class="b3">ὡς ἄρα</b> ib.<span class="bibl">472</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">Fr.</span>577</span>; τί μ' ἄ. τί μ' ὀλέκεις; <span class="bibl">Id.<span class="title">Ant.</span>1285</span>; τί οὖν . . ἄ. <span class="bibl">X.<span class="title">Oec.</span>6.2</span>; <b class="b3">πῶς ἄ.; οὕτως ἄ</b>., etc.; <b class="b3">ἄ</b>. alone, ἔζης ἄ. <span class="bibl">S.<span class="title">Fr.</span>686</span>: esp. in ironical comments, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Av.</span>476</span>, <span class="bibl">1371</span>, etc. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> epexegetic, <b class="b2">namely</b>, <b class="b3">ἐρῶ, ὡς ἄ</b>. . . <span class="bibl">Pl.<span class="title">Tht.</span>152d</span>, cf. <span class="bibl">156e</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">4</span> for <b class="b3">τοι ἄρα, τἄρα</b>, v. sub τοι <span class="bibl">11.2</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">5</span> <b class="b3">εἰ</b> (or <b class="b3">ἐάν</b>) <b class="b3"> μὴ ἄ</b>. unless <b class="b2">perhaps</b>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ap.</span>38b</span>, <span class="bibl">D.58.4</span>; separated from <b class="b3">εἰ μή</b>, <span class="bibl">Id.9.20</span>; with irony, εἰ μὴ ἄ. ἡ τῆς ἀρετῆς ἐπιμέλεια διαφθορά ἐστιν <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.2.8</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">6</span> in hypothetical clauses, to indicate the improbability of the supposition, ἢν ἄ. ποτὲ κατὰ γῆν βιασθῶσιν <span class="bibl">Th.1.93</span>, etc.; or simply, <b class="b2">perhaps</b> (sts. separated from <b class="b3">εἰ</b>), εἴ τις οὖν ὑμῶν ἄ. . . ὑπελάμβανεν <span class="bibl">D.21.8</span>; εἴ τις ἰδίᾳ τινὰ δεδιὼς ἄ. ἀπρόθυμός ἐστιν <span class="bibl">Th.4.86</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">C</span> IN CRASIS, freq. <b class="b3">τἄρα, μεντἄρα, οὐτἄρα</b>: also <b class="b3">δήξομἄρα</b> for <b class="b3">δήξομαι ἄ</b>., <span class="bibl">Ar.<span class="title">Ach.</span>325</span>; <b class="b3">οἰμώξετἄρα, κλαύσἄρα</b>, <span class="bibl">Id.<span class="title">Th.</span>248</span>, <span class="bibl"><span class="title">Pax</span> 532</span>: also in Trag., E.<span class="title">Hyps.Fr.</span>34.86. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">D</span> <b class="b3">ἄρα</b> never stands first in the sentence in Classical Greek (<span class="bibl">Arist.<span class="title">Mech.</span>851a22</span> is corrupt), but is found at the beginning of an apodosis in <span class="bibl"><span class="title">Ev.Matt.</span>12.28</span>, <span class="bibl"><span class="title">Ep.Rom.</span>10.17</span>, and first in a sentence, <span class="bibl"><span class="title">Ev.Luc.</span>11.48</span>, <span class="bibl">Vett.Val.305.20</span>; in conclusion of syllogism, Herm. ap.Stob.3.11.31.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0342.png Seite 342]] ep. ἄρ u. enklit. ῥα, von ἄρω, also Verknüpfung zweier Begriffe. Am häufigsten bei den Epikern, 1) die Aufeinanderfolge der Begebenheiten andeutend,<b class="b2"> nun, da,</b> z. B. ἃς φάτο, βῆ δ' ἄρ' [[ὄνειρος]] Il. 2, 16; νὺξ δ' ἄρ' ἐπῆλθε κακὴ –, ὗε δ' ἄρα [[Ζεύς]] Od. 14, 457. So die häufigen Vrbdgn: ἃς ἄρα φωνήσας, ἡ μὲν ἄρ' ἃς εἰποῦσα, u. [[καί]] ῥα, οὐδ' ἄρα, u. mit Zeitpartikeln, [[ἐπεί]] ῥα, ὅτε ῥα, ὅτε δή ῥα, wobei es oft den Begriff der schnellen Folge ausdrückt, <b class="b2">sofort, sogleich</b>, vgl. [[αὐτάρ]], [[εἶθαρ]], [[ἄφαρ]]; ὁ δ' ἄρ' ὦκα παρέδραμεν Il. 10, 350. Auch beim Aufzählen einzelner Dinge, <b class="b2">nun, ferner</b>, Il. 2, 546. 615. – 2) Es verknüpft dah. bes. Correlativsätze, ἐκ δ' ἔθορε [[κλῆρος]] κυνέης, ὃν ἄρ' ἤθελον αὐτοί Il. 7, 182; [[ἦμος]] – [[τῆμος]] ἄρα 24, 789, u. so öfter εὖτ' ἄρα, ὅτ' ἄρα, ἃς ἄρα, gerade so, z. B. Od. 6, 235; Pind. Ol. 6, 52. Bes. bei Demonstrativen, wenn ein schon genannter Gegenstand wieder aufgenommen wird, ἀλλ' υἱὸν Πριάμοιο νόθον [[βάλε]] – τόν ῥ' Ὀδυσεὺς [[βάλε]] δουρί Il. 4, 501, diesen also, diesen nun; so oft ταῦτ' ἄρα, [[τοῖος]] ἄρα. – Von diesen beiden Arten des Gebrauchs ist in Prosa die Anknüpfung des Nachsatzes durch ἄρα geblieben, ἀκούσας, ἔλεγε ἄρα Her. 9, 9; ἐρωτώσης τῆς μητρός, ἀπεκρίνατο ἄρα, Xen. Cyr. 1, 3, 2; An. 4, 6, 15 u. sonst, doch selten. – 3) Auch einen innern Zusammenhang bezeichnet es, nicht wie οὖν, <b class="b2">folglich</b>, streng folgernd u. schließend, sondern, was sich von selbst ergiebt, od. man vermuthen kann, nun, al so, anführend, τοὔνεκ' ἄρ' ἄλγε' ἔδωκεν Il. 1, 96, deswegen also; τὰ μὲν ἄρ που ἐπέκλωσαν θεοὶ αὐτοί Od. 11, 139; u. so oft bei Angabe eines Grundes, [[ἐπεί]] ῥα, ὅτι ῥα, weil ja, da ja, τὸ δὲ [[χρηστήριον]] τοῖσι ἐν Συρίῃ Ἀγβατάνοισι ἔλεγε ἄρα, wie nämlich aus dem Vorigen erhellt, Her. 3, 64. So auch bei Attikern sehr gew., [[μάτην]] ἄρ' ὡς ἔοικεν ἥκομεν Soph. El. 762; ὑφ' οὗ φονέως ἄρ' ἐξέπνευσας, durch den du also sterben mußtest, Ai. 1005; πολὺ γὰρ ἀμείνωνἄρα ὁ τοῦ ἀδίκου ἢ ὁ τοῦ δικαίου [[βίος]] Plat. Rep. II, 358 c; ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω Apol. 34 c. – 4) Dah. steht es oft in Fragesätzen, [[τίς]] τ' ἂρ τῶν ὄχ' [[ἄριστος]] ἔην; wer war denn nun von ihnen der beste? Il. 2, 761; [[τίς]] ἄρα ῥύσεται, wer wird uns nun retten? Aesch. Spt. 90; τίσἄρα, [[τίς]] με [[πότμος]] ἔτι περιμένει; Soph. Ant. 1282; [[τίς]] σε, [[τέκνον]], [[τίς]] σ' ἔτικτε τῶν μακραιώνων ἄρα; O. C. 1444; und oft in Prosa τί ἄρα, τί ποτ' ἄρα, Plat. Phaedr. 228 d Phil. 52 d. Ebenso in Ausrufungen, ὦ δαῖμον, ὡς ἄρ' ἔψευσας φρενῶν Πέρσας Aesch. Pers. 719; ὅρα, [[τίς]] ἄρ' ἦν, wer war's nur! Soph. O. C. 118; ὧ Ζεῦ – οἵους ἄρα ἔχω ἑταίρους Xen. Cyr. 2, 2, 10. – 5) Oft liegt darin, daß etwas überraschend, wider Erwarten sich an etwas Früheres anreiht; diesen Ausdruck der Befremdung, des Verblüfftseins, macht Hartung in seiner Lehre von den Partikeln I, p. 422 zum Hauptbegriff; er paßt aber nur in der kleinern Zahl der Stellen; οὐδ' οἵ γ' ὡρμήθησαν ἐπ' ἀνδράσιν, ἀλλ' ἄρα [[τοί]] γε – περισσαίνοντες ἀνέσταν Od. 10, 214; κἀξ ἀγεννήτων ἄρα – μῦθοι [[καλῶς]] πίπτουσι, wie unser <b class="b2">also auch</b>, Soph. Tr. 61. Dah. drückt es oft die Enttäuschung von einer falsch gefaßten Meinung aus, bes. in der Formel ἦν ἄρα, z. B. σὺ δ' οὐκ ἄρα [[τοῖος]] [[ἔησθα]] Od. 16, 420, du warst also nicht so, d. i. du bist nicht ein solcher, wie ich meinte; οὐκ ἄρα σοίγε πατὴρ ἦν [[Πηλεύς]] Il. 16, 33; οὔτ' ἄρ' ὅ γ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται – [[ἀλλά]] 1, 93; ὅδ' ἦν ἄρ' ὁ ξυλλαβὼν ἐμέ Soph. Phil. 966, der also ist! [[πόθος]] καὶ κακῶν ἄρ' ἦν τις O. C. 118; [[Κύπρις]] οὐκ ἄρ' ἦν [[θεός]] Eur. Hipp. 360; σὺ δ' [[ἀχάριστος]] ἦσθ' ἄρα Ar. Vesp. 451; οὐ σὺ [[μόνος]] ἄρ' ἦσθ' [[ἔποψ]] Av. 280; ὅτι οὐκ ἄρ' ἦν [[φιλόσοφος]], [[ἀλλά]] τις [[φιλοσώματος]], daß er eben kein Philosoph ist (wie wir meinten), Plat. Phaed. 68 b; οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου Gorg. 516 d; [[ταῦτα]] ἀκούσας ὁ [[Κῦρος]] ἐπαίσατο ἄρα τὸν μηρόν Xen. Cyr. 7, 3, 6; vgl. 8, 2, 2; – πρὶν μὲν – νῦν δὲ ἄρα Plat. Crit. 46 d Phaed. 68 a; vgl. Rep. X, 600 c. – 6) wie <b class="b2">nämlich</b>, eine Erläuterung anknüpfend, κρατερῶς ἐμάχοντο, λαοῖσιν [[καθύπερθε]] πεποιθότες ἠδὲ βίηφιν. οἱ δ' ἄρα χερμαδίοισιν ἀπὸ πύργων βάλλον Iliad. 12, 154; so häufig in Prosa, bes. nach ὅτι u. ὡς, wo dadurch ausgedrückt wird, daß das Angeführte nicht des Redenden Meinung sei (vgl. 5): ὡς ἄρα καὶ οἱ θεοὶ πολλοῖς βίον κακὸν ἔνειμαν Plat. Rep. II, 364 b; neben γάρ Prot. 315 c Gorg. 469 d; ὡς ἄρα γιγνώσκων Xen. An. 5, 6, 29; [[ἀκούω]] τινὰ διαβάλλειν ἐμὲ ὡς ἐγὼ ἄρα ἐξαπατήσας 5, 7, 5; vgl. Dem. 21, 183. – 7) εἰ ἄρα, ἐὰν ἄρα, wenn etwa, ob vielleicht, oft bei Plat., Theaet. 151 c; ἄκουε, εἴ τι ἄρα [[λέγω]] Rep. IV, 433 a; ἢν ἄρα, wenn allenfalls, Thuc. 1, 93; εἰ μέν τις καὶ [[ἄλλος]] ἄρα ἡμῖν ἐστι [[διαβατέος]], οὐκ [[οἶδα]] Xen. An. 2, 4, 6; vgl. 5, 1, 13; εἰ μὴ ἄρα, wie nisi forte, oft ironisch; σκοπῶμεν, μή πη ἄρ' ἐξαπατώμεθα Plat. Hipp. mai. 293 e.
}}
{{bailly
|btext=<i>épq.</i> [[ἄρ]], [[ῥα]];<br /><i>particule encl. toujours placée après un mot et marquant</i> :<br /><b>I.</b> <i>une simple transition (sens épq.)</i> : puis, alors, et ; [[στῆ]] δ’ [[ἄρ]]’ ([[ὄνειρος]]) IL et le songe se tint (au-dessus) ; [[αἶψα]] δ’ [[ἄρα]], [[αὐτίκα]] δ’ [[ἄρ]] HOM et aussitôt, alors tout à coup ; ὣς εἰπὼν κατ’ ἂρ ἕζετο IL il parla ainsi, puis s’assit ; [[πρός]] [[ῥα]] πλατάνιστον ὄρουσεν IL alors il s’élança vers le platane;<br /><b>II.</b> <i>une conséquence</i> : par suite, ainsi donc, donc ; τοὔνεκ’ [[ἄρ]]’ ἄλγε’ ἔδωκεν IL à cause de cela donc (Apollon) a suscité des fléaux ; ἐρωτώσης τῆς μητρὸς ἀπεκρίνατο [[ἄρα]] XÉN sa mère l’ayant interrogé, il répondit donc ; ὣς [[ἄρα]] φωνήσας OD ayant donc ainsi parlé ; [[τίς]] [[ἄρα]] ; qui donc ? [[τί]] [[ἄρα]] ; quoi donc ? [[πῶς]] [[ἄρα]] ; ATT comment donc ? [[οὐκ]] [[ἄρα]] σοίγε πατὴρ [[ἦν]] [[Πηλεύς]] IL ainsi donc Pélée n’était pas ton père ; ταῦτ’ [[ἄρα]] ATT c’est donc pour cela que;<br /><b>III.</b> <i>une explication</i> : puisque, à savoir, c’est-à-dire, en effet ; ὑπερφίαλον [[ἔπος]] ἔκβαλε· φῆ ῥ’ [[ἀέκητι]] [[θεῶν]] φευγέειν OD il a prononcé une parole arrogante, car il a dit qu’il échapperait malgré les dieux ; πειρήσομαι οἵτινές εἰσιν, ἤ ῥ’ [[οἵ]] γ’ ὑβρισταὶ ἠὲ φιλόξεινοι OD j’éprouverai ce qu’ils sont, (à savoir) des hommes arrogants <i>ou</i> hospitaliers ; <i>après une conj.</i> [[εἰ]] [[ἄρα]], ἢν [[ἄρα]] si en effet ; [[εἰ]] μὴ [[ἄρα]] à moins qu’en effet, à moins que par hasard.<br />'''Étymologie:''' R. Ἀρ ajuster, cf. [[ἀραρίσκω]].
}}
{{Autenrieth
|auten=ἄρ ([[before]] [[consonants]]), ῥα, ῤ (enclitic), [[always]] [[post]]-[[positive]]: [[particle]] denoting [[inference]] or a [[natural]] [[sequence]] of ideas, [[then]], so [[then]], so, [[naturally]], as it appears, [[but]] [[for]] the [[most]] [[part]] untranslatable by [[word]] or [[phrase]]; freq. in neg. sentences, οὐδ' [[ἄρα]], οὔτ [[ἄρα]], and joined to rel. and causal words, ὅς τ' [[ἄρα]], ὅς ῥά τε, οὕνεκ [[ἄρα]], [[ὅτι]] ῥα, [[also]] [[following]] [[εἶτα]], [[γάρ]], [[ἀλλά]], [[αὐτάρ]], etc.; [[further]], in questions, and in the apodosis of sentences [[after]] [[μέν]] and [[other]] particles. The [[following]] examples [[will]] [[illustrate]] [[some]] of the [[chief]] usages: οὐδ' [[ἄρα]] [[πως]] ἦν &#x007C; ἐν πάντεσσ' ἔργοισι δαήμονα φῶτα [[γενέσθαι]], ‘as it seems,’ Il. 23.670 ; ἐκ δ' ἔθορε [[κλῆρος]] κυνέης, ὅν ἀῤ [[ἤθελον]] αὐτοί, ‘[[just]] the [[one]]’ [[they]] wished, Il. 7.182 ; κήδετο γὰρ Δαναῶν, [[ὅτι]] ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο, ‘[[even]] [[because]]’ she [[saw]], Il. 1.56 ; [[τίς]] τ' ἄρ [[σφωε]] [[θεῶν]] ἔριδι [[ξυνέηκε]] μάχεσθαι, ‘[[who]] [[then]]’? Il. 1.8 ; αὐτὰρ [[ἄρα]] [[Ζεὺς]] δῶκε διακτόρῳ Ἀργεϊφόντῃ, ‘and [[then]] [[next]],’ Il. 2.103 ; αὐτὰρ [[ἐπεὶ]] [[πόσιος]] καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον [[ἕντο]], &#x007C; τοῖς [[ἄρα]] μύθων ἦρχε [[Γερήνιος]] [[ἱππότα]] [[Νέστωρ]], ‘[[then]],’ [[not]] [[temporal]], Il. 2.433 ; ὢς [[ἄρα]] φωνήσᾶς κατ' ἄῤ ἕζετο ([[twice]] in [[one]] [[sentence]], [[ἄρα]] in the [[phrase]] κατ' ἄῤ ἕζετο marks the [[sitting]] [[down]] as the [[regular]] [[sequel]] of [[making]] a [[speech]]), Od. 16.213.
}}
{{Slater
|sltr=<b>ᾰρᾰ</b> <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[not]] joined [[with]] [[other]] particles.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> resumptive, [[after]] [[direct]] [[speech]], ὣς [[ἄρα]], ταῦτ' [[ἄρα]]. ὣς [[ἄρα]] μάνυε (O. 6.52) ὣς ἄρ' ἔειπεν (P. 4.156) ὣς ἄρ' αὐδάσαντος (P. 4.232) ὣς ἄρ' εἰπὼν (P. 9.66) ὣς ἄρ' αὐδάσαντος (N. 10.88) ταῦτ' [[ἄρα]] οἱ φαμένῳ (I. 6.49) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> in questions πότερόν νιν ἄρ' Ἰφιγένεἰ ἐπ Εὐρίπῳ σφαχθεῖσα [[τῆλε]] πάτρας ἔκνισεν βαρυπάλαμον ὄρσαι χόλον; (P. 11.22) [[τίς]] ἄρ' ἐσλὸν Τήλεφον τρῶσεν ἑῷ δορὶ Καίκου πὰρ ὄχθαις; (Er. Schmid: γὰρ codd.) (I. 5.41) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[after]] [[conjunction]] introducing a [[clause]] καὶ πενταετηρίδ' [[ὅπως]] [[ἄρα]] ἔστασεν ἑορτὰν (O. 10.57) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> in [[conjunction]] [[with]]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> δέ. ὁ δ' ἄῤ ἐν Πίσᾳ ἔλσαις (O. 10.43) ἐν Σπάρτᾳ δ' [[ἄρα]] (coni. Wil.: [[ἐρέω]] codd.: ἀπὸ Stone) (P. 1.77) οὐδ' ἔλαθε σκοπόν. ἐν δ [[ἄρα]] μηλοδόκῳ Πυθῶνι (P. 3.27) χερσὶ δ' [[ἄρα]] [[Κρονίων]] ῥίψαις (P. 3.57) ἐκ δ' ἄῤ [[αὐτοῦ]] πομφόλυξαν δάκρυα (P. 4.121) χαμειπετὲς δ' ἄῤ [[ἔπος]] [[οὐκ]] ἀπέριψεν (P. 6.37) ὁ δ' [[ἄρα]] γέροντα ξένον Στροφίον ἐξίκετο (P. 11.34) ἐκ δ' ἄῤ ἄτλατον [[δέος]] πλᾶξε γυναῖκας (N. 1.48) ἐχθρὰ δ' [[ἄρα]] [[πάρφασις]] ἦν καὶ [[πάλαι]] (N. 8.32) φαινομέναν δ' ἄῤ ἐς ἄταν (N. 9.21) οὐδ' ἀνέχασσαν. ἐφορμαθεὶς δ ἄῤ ἄκοντι θοῷ (N. 10.69) ἐν δ' [[ἄρα]] καὶ Τενέδῳ [[Πειθώ]] τ ἔναιεν fr. 123. 13. separatim: περὶ δ' ὑψικόμῳ Ἑλένᾳ [[χρῆν]] [[ἄρα]] [[Πέργαμον]] εὐρὺν ἀιστῶσαι [[σέλας]] αἰθομένου [[πυρός]] (Pae. 6.96) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[μέν]]. παρέσταν μὲν [[ἄρα]] Μοῖραι σχεδὸν (O. 10.52)
}}
{{DGE
|dgtxt=<b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰρᾰ]<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> ép. frec. ἄρ ante cons.; ép. y poét. ῥα enclít. gener. tras monosílabos o disílabos que acaban en vocal o diptongo, p. ej. ἐπεί. Tal vez en ocasiones aparece sólo por razones métricas. Frec. combinada c. otras partíc; ἄλλ' ἄ., [[εἴτε]] [[ἄρα]], δήξομἄρα Ar.<i>Ach</i>.325, οἰμώξεται τἄρ' Ar.<i>Th</i>.248<br /><b class="num">A</b> para llamar la atención sobre hechos sorprendentes o difícilmente creíbles, a veces intraducible<br /><b class="num">I</b> gener. [[sí que]], [[de veras]], [[nada menos]] τὸν τρεῖς μὲν ἐπιρρήσσεσκον ... Ἀχιλεὺς δ' ἄρ' ἐπιρρήσσεσκε καὶ οἷος el (cerrojo) que tres (de los Aqueos) descorrían, Aquiles nada menos que él solo lo descorría</i>, <i>Il</i>.24.456, στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεφαλῆς de veras, se puso sobre mi cabeza</i>, <i>Il</i>.2.59, δράκων ... τόν ῥ' αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε, βωμοῦ ὑπαΐξας πρός ῥα πλατάνιστον ὄρουσεν un dragón ... al que nada menos que el Olímpico sacó a la luz, surgiendo de debajo del altar saltó, de veras, a un plátano</i>, <i>Il</i>.2.309-310, cf. 5.582, ὣς [[ἄρα]] τήκετο γαῖα σέλαι πυρὸς αἰθομένοιο así, de veras, se fundía la tierra con la llama del fuego ardiente</i> Hes.<i>Th</i>.867, cf. <i>h.Cer</i>.287, Sapph.141.4, Stesich.4.2, Mimn.13.5, Pi.<i>O</i>.10.52, φὰς ... [[εἰπεῖν]] ἄ. αὐτὸν πρὸς τοὺς ἰχθῦς diciendo que, de veras, dijo a los peces</i> Hdt.1.141, cf. X.<i>HG</i> 4.2.22, ἀληθῆ [[ἄρα]] ἦν era, por increíble que parezca, verdad</i> Pl.<i>Grg</i>.508b, cf. <i>R</i>.459b<br /><b class="num">•</b>frec. c. μέλλειν o giros que se refieren al futuro, indicando que la realidad será otra de lo que uno se cree [[en realidad]], [[de veras]] νήπιος, οὐδ' ἄρ' ἔμελλε κακὰς ὑπὸ κῆρας ἀλύξαι necio, no iba a poder eludir las funestas Ceres e.d. las Parcas</i>, <i>Il</i>.12.113, τῷ δ' ἄρ' ἔμελλεν αὐτῷ κήδε' ἔσεσθαι a él, en realidad, le estaban reservadas penas</i>, <i>Od</i>.4.107, cf. S.<i>Ai</i>.926, <i>Ph</i>.1083, Ar.<i>Ach</i>.347<br /><b class="num">•</b>c. impf. de [[εἰμί]] cuyo suj. sea un inf. οὐδ' ἄρ' Ὀδυσσῆϊ ... μόρσιμον ἦεν ... ἀποκτάμεν <i>Il</i>.5.674, οὐδ' [[ἄρα]] ... κιχήμεναι αἴσιμον ἦεν <i>Il</i>.15.274<br /><b class="num">•</b>anunciando la sorpresa ante un descubrimiento, desengaño o error, Pl.<i>R</i>.375d, X.<i>An</i>.2.2.3, ταῦτ' [[ἄρα]] Ar.<i>Ach</i>.90.<br /><b class="num">II</b> en exclamaciones, ruegos o exhortaciones<br /><b class="num">1</b> c. imperat. [[ya]], [[ah]], [[en verdad]] ἀλλ' [[ἄγε]] δὴ κατ' ἄρ' ἕζευ ¡pero, ea, siéntate ya!</i>, <i>Il</i>.24.522, cf. 21.288<br /><b class="num">•</b>γινώσκετε [[ἄρα]] <i>Ep.Gal</i>.3.1<br /><b class="num">•</b>acompañando a exclamaciones τοὶ δ' [[ἄρα]] πρωτομόροιο φεῦ ληφθέντες πρὸς ἀνάγκας y los que primero por una muerte irremediable fueron atrapados, ¡ay!</i> A.<i>Pers</i>.568, οἵαν ἄρ' ἥβην ξυμμάχων ἀπώλεσεν A.<i>Pers</i>.733, cf. S.<i>Fr</i>.686, Lys.3.30.<br /><b class="num">2</b> en preguntas avivándolas, indicando preocupación o interés [[pues]], a veces [[acaso]] τί τ' ἄρ' σφωε θεῶν ... ¿quién, pues, de los dioses ...?</i>, <i>Il</i>.1.8, cf. 3.226, Pi.<i>P</i>.11.22, τί μ' [[ἄρα]] τί μ' ὀλέκεις; S.<i>Ant</i>.1285, ἦν ἄρ' ἀπολέσθαι χρεών; ¿era de veras forzoso que sucumbiera?</i> Ar.<i>Eq</i>.138, οὐ καλὸν [[ἄρα]]; Pl.<i>Hp.Ma</i>.288c, cf. <i>Euthd</i>.279a, X.<i>Oec</i>.6.2<br /><b class="num">•</b>frec. con futuro τίς ἄ. ῥύσεται, τίς ἄρ' ἐπαρκέσει; A.<i>Th</i>.93, cf. S.<i>OT</i> 1444, ἆρά γε τοῦτ' ἄρ' [[ἐγώ]] ποτ' ὄψομαι; ¿acaso veré tal alguna vez?</i> Ar.<i>Nu</i>.465, cf. Pl.<i>Grg</i>.515b, Lys.10.22, <i>Eu.Matt</i>.18.1, I.<i>AI</i> 6.200<br /><b class="num">•</b>ἦ ῥά ...; <i>Il</i>.5.421, en interr. indirectas ποτιδέγμενοι ὁππότ' ἄρ' ἔλθοι <i>Il</i>.7.415, cf. Pi.<i>O</i>.10.57, S.<i>Ph</i>.689, Pl.<i>Prt</i>.343c, D.20.68, LXX <i>Nu</i>.22.11, <i>Eu.Marc</i>.11.13.<br /><b class="num">B</b> para llamar la atención sobre un hecho bien conocido o evidente, frec. intraducible [[en verdad]], [[como todo el mundo sabe]], [[como es sabido]]<br /><b class="num">I</b> <b class="num">a)</b>en rel. c. temas del mundo mitológico y heroico, Νέστωρ, ὅς ῥα Πύλοιο [[ἄναξ]] ἦν <i>Il</i>.2.77, cf. 5.543, Hes.<i>Sc</i>.473;<br /><b class="num">b)</b> en el segundo término de los símiles μιν ... ἕλεν μένος, ὥς τε λέοντα, ὅν ῥά ... <i>Il</i>.5.137, cf. 21.495, <i>Od</i>.11.414;<br /><b class="num">c)</b> unido a caracteres fijos [[por supuesto]], [[naturalmente]] Ἔρις δ' [[ἄρα]] χαῖρε ... εἰσορόωσα por supuesto (ante la batalla) Eris se complacía mirando</i>, <i>Il</i>.11.73, cf. 13.302, Hes.<i>Sc</i>.149;<br /><b class="num">d)</b> en γνῶμαι o sentencias de sentido evidente o muy conocido [[desde luego]], [[por supuesto]], [[naturalmente]] φευγόντων δ' οὔτ' ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτέ τις ἀλκή <i>Il</i>.5.532, cf. Hes.<i>Op</i>.372, οὕτως οὐδὲν ἄρ' ἦν φίλτερον ἄλλο πάτρης Thgn.788, [[ἄριστον]] [[ἄρα]] ... ἡ εὐδαιμονία Arist.<i>EN</i> 1099<sup>a</sup>24.<br /><b class="num">II</b> c. cierto valor de seriación, para indicar consecución<br /><b class="num">1</b> en series y enumeraciones [[en verdad]], [[aún]], [[también]], [[pues]] οἱ δ' ἂρ Ἀθήνας εἶχον <i>Il</i>.2.546, Ἄξυλον δ' ἄρ' ἔπεφνε ... [[Διομήδης]] <i>Il</i>.6.12, cf. <i>Od</i>.7.124, Hes.<i>Th</i>.633.<br /><b class="num">2</b> al describir la transición en series genealógicas [[en verdad]], [[consiguientemente]] τόν ῥ' ἔτεκεν Ῥήνη ὑπ' Ὀϊλῆϊ <i>Il</i>.2.728, ἣ δὲ καὶ Διὸς εὔχετ' ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαῦσαι, καί ῥ' ἔτεκεν δύο παῖδ' <i>Od</i>.11.262, cf. <i>Epic.Alex.Adesp</i>.2.12.<br /><b class="num">3</b> indicando transición:<br /><b class="num">a)</b> entre palabra y acto [[luego]], [[consiguientemente]] ὣς φάτο, βῆ δ' ἄρ Ὄνειρος <i>Il</i>.2.16, ὣς εἰπῶν κατ' ἄρ ἕζετο <i>Il</i>.1.68, entre preparativos y realización o acto, esp. en la fórmula βῆ ῥ' ἴμεν <i>Il</i>.14.188<br /><b class="num">•</b>tb. acompañando a adv. temporales αὐτίκ' ἄρ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλυθεν <i>Od</i>.5.77<br /><b class="num">•</b>incl. para subrayar la op. entre palabra y realidad ὦ τλῆμον [[ἀρετή]]· λόγος ἄρ' ἦσθ', ἐγὼ δέ σε ὡς ἔργον ἤσκουν ¡oh triste virtud! eres en realidad nada más que palabra, pero yo te ejercí como realidad</i> Diog.<i>Fr</i>.3, cf. <i>POxy</i>.2680.14 (II/III d.C.), <i>PCair.Isidor</i>.77.27 (IV d.C.);<br /><b class="num">b)</b> entre partes del diálogo [[pues]], [[por consiguiente]] πυθόμενος ... εἶπε ἄ. Hdt.4.134, ἐρωτώσης ... τῆς μητρὸς ... ἀπεκρίνατο ἄ. X.<i>Cyr</i>.1.3.2, esp. c. ὥς: ὣς ἄ. φωνήσας así pues, diciendo</i>, <i>Il</i>.2.35, ὣς ἄρ' ἔφη <i>Il</i>.1.584, cf. Pi.<i>O</i>.6.52, Hdt.1.24, 27, ἦ ῥα <i>Il</i>.3.355, cf. [[ἆρα]];<br /><b class="num">c)</b> cerrando una conclusión [[pues]] σὺ δ' [[ἄρα]] πρώτην ἱκέτευσας <i>Od</i>.7.301, ἀλλὰ διελὼν τοῦ τείχους; ἅπασιν ἄ. φανερὰ γένοιτ' ἄν Gorg.B 11a.12, cf. <i>bis</i>, οὐδὲν ἄρ' εἰσιν en resumen, no son nada</i> Emp.B 15.4, cf. S.<i>Ai</i>.269, E.<i>Io</i> 312, <i>Ba</i>.166, <i>Eu.Matt</i>.12.28 (cf. IV).<br /><b class="num">III</b> c. valor consecutivo y causal<br /><b class="num">1</b> reforzando a partíc. causales [[desde luego]], [[verdaderamente]] c. οὕνεκα: τὸν ἐπίκλησιν κορυνήτην ἄνδρες κίκλησκον ... οὕνεκ' ἄρ' οὐ τόξοισι μαχέσκετο ... ἀλλὰ ... κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγας <i>Il</i>.7.140, cf. Hes.<i>Th</i>.144, c. [[γάρ]] <i>Od</i>.3.143, c. ἐπεί <i>Il</i>.11.498, 24.790, <i>Od</i>.1.263, c. εἵνεκ' Hes.<i>Fr</i>.180.10, c. ὅτι Hes.<i>Sc</i>.479.<br /><b class="num">2</b> reforzando a condicionales εἰ [[ἄρα]] ταῦτα γινόμενα ἔλεγε Hdt.2.28, ἢν [[ἄρα]] Hdt.3.45<br /><b class="num">•</b>esp. en Th.: εἰ ἄ. κωλύοιντο ὑπὸ Κερκυραίων πλεῖν por si acaso se les impedía la navegación por los corcirenses</i> Th.1.27, cf. 93, Pl.<i>Lg</i>.665b, <i>La</i>.187e, Lys.3.40, Isoc.6.72, And.3.15, D.3.26, Arist.<i>SE</i> 181<sup>b</sup>33, elípticamente sin verbo οὐδὲν αὐτὸ καθ' αὑτὸ, ἀλλ' εἰ [[ἄρα]] κατὰ συμβεβηκός Arist.<i>Cat</i>.5<sup>b</sup>10, cf. <i>Top</i>.106<sup>b</sup>7, Plb.11.28.5, LXX <i>Ge</i>.18.3, 1<i>Ep.Cor</i>.15.15.<br /><b class="num">IV</b> como partíc. lógica (cf. B II 3 c))<br /><b class="num">1</b> [[entonces]], [[por tanto]] para indicar el paso de una proposición a otra, bien en la deducción [[entonces]], [[por tanto]], [[por consiguiente]] ψυχὴν ἄ. ἡμᾶς κελεύει γνωρίσαι ὁ ἐπιτάττων γνῶναι ἑαυτόν ... ὅστις [[ἄρα]] τῶν τοῦ σώματός τι γιγνώσκει, τὰ [[αὐτοῦ]] ἄλλ' οὐχ αὐτὸν ἔγνωκεν ... οὐδεὶς [[ἄρα]] τῶν ἰατρῶν ἑαυτὸν γιγνώσκει Pl.<i>Alc</i>.1.130e-131a, cf. <i>R</i>.387d-e, o en la inducción ἔστιν [[ἄρα]] τὰ μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ ἀνδρεῖα μαθήματα ... οὐκ ἄ. ἐν γε τούτοις ἐστὶν ὁμόνοια γυναιξὶ πρὸς ἄνδρας ... Pl.<i>Alc</i>.1.127a-b, cf. <i>Men</i>.97c, <i>Tht</i>.203b, Arist.<i>Metaph</i>.1047<sup>b</sup>22, cf. <i>Eu.Matt</i>.7.20, <i>Ep.Rom</i>.5.18.<br /><b class="num">2</b> para introducir la conclusión de una serie de proposiciones, Pl.<i>Alc</i>.1.131a, <i>R</i>.387e<br /><b class="num">•</b>incluso la conclusión de un silogismo, aunque todavía no del todo formalizado φρόνησιν ἄ. φαμὲν ἀρετὴν εἶναι por consiguiente, decimos que la «frónesis» es una virtud</i> Pl.<i>Men</i>.89a, cf. <i>Hp.Mi</i>.374a, <i>Alc</i>.1.129e, συμπεραντικῶς [[εἰπεῖν]], ὡς συλλελογισμένους «οὐκ [[ἄρα]] τὸ καὶ τό» Arist.<i>SE</i> 174<sup>b</sup>11, cf. <i>Rh</i>.1401<sup>a</sup>3, <i>Pol</i>.1295<sup>b</sup>35<br /><b class="num">•</b>o de un entimema πρέπει [[ἄρα]] τῷ κακῷ δουλεύειν· ἄμεινον [[γάρ]] Pl.<i>Alc</i>.1.135c, o una ley οὐκ ἄ. περὶ ἃ μὴ οἶσθα πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῇς ὅτι οὐκ οἶσθα; Pl.<i>Alc</i>.1.117d, cf. <i>Euthd</i>.281b, Arist.<i>Cael</i>.311<sup>b</sup>27.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> De *<i>r̥</i>, cf. tb. en grado ø lit. <i>ir͂</i>, let. <i>ir</i> ‘y’, y en grado pleno lit. <i>ar͂</i>, let. <i>ar</i> partíc. interr. Si está rel. c [[ἀραρίσκω]], q.u., etc., procedería de *<i>H2r̥</i>-.
}}
{{Abbott
|astxt=[[ἄρα]], illative [[particle]], expressing a [[more]] subjective or [[informal]] [[inference]] [[than]] [[οὖν]], <br />[[then]]: [[prop]]. (as in cl.), the [[second]] [[word]] in the [[sentence]], Ro 7:21 8:1, Ga 3:7; [[ἐπεὶ]] [[ἄρα]], I Co 7:14 ([[with]] [[another]] [[word]] [[between]]) 5:10; as the [[first]] [[word]], Lk 11:48, Ac 11:18, Ro 10:17, I Co 15:18, II Co 5:15 7:12, He 4:9; so [[prop]]. in apodosis [[after]] protasis [[with]] εἰ, Mt 12:28, Lk 11:20, Ga 2:21 3:29 5:11, He 12:8 (κενὸν [[ἄρα]]), I Co 15:14; [[often]] in interrogations, [[direct]] and [[indirect]], [[τίς]] (τί) [[ἄρα]], Mt 18:1 19:25, 27 24:45, Mk 4:41, Lk 1:66 8:25 12:42 22:23, Ac 12:18; εἰ [[ἄρα]], Mk 11:13, Ac 8:22; [[εἴπερ]] [[ἄρα]], I Co 15:15; [[οὐκ]] [[ἄρα]], Ac 21:38; [[μήτι]] [[ἄρα]], II Co 1:17; in strengthened forms, [[ἄρα]] γε, ἄραγε, Mt 7:20 17:26, Ac 17:27, and [[more]] freq. [[ἄρα]] [[οὖν]] (Epp. Paul.), so [[then]], Ro 5:18 7:3, 25 8:12 9:16, 18 14:19, Ga 6:10, Eph 2:19, I Th 5:6, II Th 2:15 (Bl., §77, 2; 78, 5; MM, s.v.).†
}}
{{StrongGR
|strgr=[[probably]] from [[αἴρω]] ([[through]] the [[idea]] of [[drawing]] a [[conclusion]]); a [[particle]] denoting an [[inference]] [[more]] or [[less]] [[decisive]] (as follows): [[haply]], ([[what]]) [[manner]] (of [[man]]), no [[doubt]], [[perhaps]], so be, [[then]], [[therefore]], [[truly]], [[wherefore]]. Often used in [[connection]] [[with]] [[other]] particles, [[especially]] γέ or [[οὖν]] ([[after]]) or εἰ ([[before]]). Compare [[also]] [[ἆρα]].
}}
{{Thayer
|txtha=<b class="num">(1)</b> (ἄραγε) (a&[[rage]]) [[see]] [[ἄρα]], 1.]<br /><b class="num">(2)</b> an interrogative [[particle]] (implying [[anxiety]] or [[impatience]] on the [[part]] of the questioner. Liddell and Scott, [[under]] the [[word]]) (of the [[same]] [[root]] as the [[preceding]] [[ἄρα]], and [[only]] differing from it in [[that]] [[more]] [[vocal]] [[stress]] is laid [[upon]] the [[first]] [[syllable]], [[which]] is [[therefore]] circumflexed);<br /><b class="num">1.</b> num igitur, i. e. marking an [[inferential]] [[question]] to [[which]] a [[negative]] [[answer]] is [[expected]]: γέ [[rendering]] it [[more]] [[pointed]], [[ἄρα]] γέ (GT ἄραγε): [[ἄρα]] [[οὖν]] ... διώκομεν Lachmann edition min. [[also]] major marginal [[reading]] are we [[then]] pursuing etc. ergone i. e. a [[question]] to [[which]] an [[affirmative]] [[answer]] is [[expected]], in an interrogative apodosis (German so ist [[also]] wohl?), he is [[then]]? [[ἄρα]], so [[that]] [[this]] [[example]] is referred to those mentioned [[under]] [[ἄρα]], 3, and is rendered Christ is [[then]] a [[minister]] of [[sin]]; [[but]] μή γένοιτο, [[which]] follows, is [[everywhere]] by Paul opposed to a [[question]]). Cf. Winer s Grammar, 510f (475f) ([[also]] Buttmann, 247 (213), 371 (318); Herm. ad Vig., p. 820ff; Klotz ad Devar. ii., p. 180ff; [[speaking]] [[somewhat]] [[loosely]], it [[may]] be said "[[ἄρα]] expresses [[bewilderment]] as to a [[possible]] [[conclusion]] ... [[ἄρα]] hesitates, [[while]] [[ἄρα]] concludes." Lightfoot on Galatians , the [[passage]] cited).<br /><b class="num">(3)</b> [[ἄρας]], ἡ,<br /><b class="num">1.</b> a [[prayer]]; a [[supplication]]; [[much]] [[more]] [[often]]<br /><b class="num">2.</b> an [[imprecation]], [[curse]], [[malediction]] (cf. [[κατάρα]]); so in Sept. (In [[both]] senses in [[native]] Greek writings from [[Homer]] [[down]].) 
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἄρᾰ:''' Επικ. ῥά (εγκλ.) και προ συμφώνου <i>ἄρ</i>· συμπερασματικό [[μόριο]]·<br /><b class="num">Α.</b> Επικ. [[χρήση]]·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[τότε]], [[αμέσως]], [[παρευθύς]]· <i>ὣςφάτο</i>, βῆ δ' ἄρ' [[ὄνειρος]], σε Ομήρ. Ιλ.· [[κατόπιν]], ακολούθως, ύστερα· οἱ δ' ἄρ' Ἀθήνας [[εἶχον]], στο ίδ.<br /><b class="num">2.</b> όταν η [[προσοχή]] στρέφεται σε [[κάτι]] εκπληκτικό, τὸν [[τρεῖς]] μὲν [[ἐπιρρήσεσκον]] [[τῶν]] ἄλλων, Ἀχιλλεὺς δ' ἄρ' ἐπιρρήσεσκε καὶ [[οἷος]], [[τρεις]] συνηθισμένοι άνδρες απαιτούνταν για να γίνει αυτό, [[αλλά]] ο Αχιλλέας, δώστε [[προσοχή]]! το έκανε [[μόνος]] του, στο ίδ.<br /><b class="num">3.</b> για να εξηγήσει [[κάτι]] που προηγήθηκε, εἰ μὴ ὑπερφίαλον [[ἔπος]] ἔκβαλε, φῆ ῥ' [[ἀέκητι]] [[θεῶν]] φευγέειν, εάν δεν είχε εκστομίσει ασεβή λόγο, [[γιατί]] είπε ότι..., στο ίδ.· ομοίως, το [[ἄρα]] καθιστά πιο εμφατική την αναφ. αντων., ἐκ δ' ἔθορε [[κλῆρος]], ὃν ἄρ' [[ἤθελον]] αὐτοί, ακριβώς αυτόν που..., αυτόν τον συγκεκριμένο που..., στο ίδ. <b>Β.</b> Αττ. [[χρήση]], παρεμφερές με το [[οὖν]], [[λοιπόν]], [[επομένως]]· με ηπιότερη [[σημασία]], [[μάτην]] ἄρ' ἥκομεν, ώστε [[λοιπόν]] έχουμε έρθει [[μάταια]], σε Σοφ.· [[εἰκότως]] ἄραοὐκ ἐγίγνετο, σε Ξεν.· σε ερωτημ. φράσεις, για να εκφράσει την [[αγωνία]] [[αυτού]] που ρωτάει, τίς ἄρ ῥύσεται; μα [[ποιος]] [[λοιπόν]] θα σώσει; σε Αισχύλ. <b>Γ.</b> ΘΕΣΗ: το [[ἄρα]] δεν τίθεται [[ποτέ]] στην [[αρχή]] πρότασης, πρβλ. [[οὖν]]· Λατ. igitut.
}}
{{elru
|elrutext='''ἄρᾰ:''' эп. ἄρ (перед согласн.) и ῥα (энклит.) (ᾰρ) частица со значением:<br /><b class="num">1)</b> логической связи, перехода к другому предмету в речи итак, таким образом, а, и, и вот: [[ὅτε]] δή ῥα …, καὶ τότ᾽ [[ἄρα]] … Hom. и вот когда …, тогда-то …; ὣς [[ἄρα]] φωνήσας κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο Hom. и сказав это, он сел; ἐγὼ δὲ οὐδὲν [[ἄρα]] τούτων ποιήσω Plat. ну а я вот ничего такого не сделаю;<br /><b class="num">2)</b> следствия стало-быть, следовательно ([[ἀνάγκη]] [[ἄρα]] Arst.): [[μάτην]] ἄρ᾽ ἥκομεν (pl. = sing.) Soph. я, стало-быть, пришел напрасно;<br /><b class="num">3)</b> усиления, нетерпения же, в самом деле: τίς [[ἄρα]]; Hom., Xen., Plat. кто же?; τί ποτ᾽ [[ἄρα]]; Plat. что же именно?;<br /><b class="num">4)</b> пояснения а именно: [[τόν]] ῥα [[βάλε]] [[δουρί]] Hom. его-то он и ударил копьем; [[ἐρῶ]] καὶ μάλ᾽ οὐ [[φαῦλον]] λόγον, ὡς [[ἄρα]] … Plat. я скажу нечто, и далеко не маловажное, а именно …;<br /><b class="num">5)</b> недостоверности, сомнительности будто, якобы: ὡς ἐγὼ [[ἄρα]] ἐξαπατήσας [[μέλλω]] … Xen. будто я обманным образом собираюсь …;<br /><b class="num">6)</b> возможности, вероятности возможно, как-либо: ἢν [[ἄρα]] ποτὲ βιασθῶσιν Thuc. если они когда-л. подвергнутся какому-л. нападению;<br /><b class="num">7)</b> ограничения, оговорки: εἰ μὴ [[ἄρα]] … Xen., Plat. или ἐὰν μὴ [[ἄρα]] … Plat. если только не …, разве что ….
}}
{{etym
|etymtx=<b class="b3">ἄρα, ἄρ</b>, enclit. <b class="b3">ῥα</b>, with elision <b class="b3">ῥ</b><br />Grammatical information: adv.<br />Meaning: <b class="b2">of course, then, so</b> (Il.).<br />Dialectal forms: Cypr. <b class="b3">ἔρ(α</b>) H.; against Latte s. Ruijgh <b class="b3">τε</b> <b class="b2">épique</b> 433 n. 76.<br />Origin: IE [Indo-European] [62] <b class="b2">*(h₁)er</b>? [[now]], [[thus]], [[so]] questioning particle<br />Etymology: On the use Schwyzer-Debrunner 558f, in Homer Grimm, Glotta 40, 1962, 3-41. To Lith. <b class="b2">ir̃</b>, Latv. <b class="b2">ìr</b> <b class="b2">and; also, even</b> from PIE <b class="b2">*r̥</b>; with full grade Lith. <b class="b2">ar̃</b>, Latv. [[ar]] question particle. The full grades require a laryngeal (which is anyhow needed before [[r]]); Cypr. <b class="b3">ἔρ(α</b>) can be <b class="b2">*h₁er</b>, Lith. ar̃ < <b class="b2">*h₁or</b>, but <b class="b2">*h₁r̥</b> would have given <b class="b3">*ερα</b>, not <b class="b3">αρα</b>; either some forms are analogical, or the rule about the root structure does not work here. S. also Hoenigswald Lang. 29, 288ff. (Connection with <b class="b3">ἀραρίσκω</b>, <b class="b3">ἄρτι</b> is indemonstrable, and would require <b class="b2">*h₂r</b>. Improbable Ruijgh, Lingua 25, 1970, 313: to <b class="b3">ἄριστος</b>) - On final <b class="b3">-α</b> Schwyzer 622f.
}}