View source for δεητικός

{{LSJ1
|Full diacritics=δεητικός
|Medium diacritics=δεητικός
|Low diacritics=δεητικός
|Capitals=ΔΕΗΤΙΚΟΣ
|Transliteration A=deētikós
|Transliteration B=deētikos
|Transliteration C=deitikos
|Beta Code=dehtiko/s
|Definition=ή, όν, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[disposed to ask]], <span class="bibl">Arist.<span class="title">EN</span>1125a10</span>; [[suppliant]], φωνή <span class="bibl">D.S.17.44</span>; λόγος <span class="bibl">Plu.<span class="title">Cor.</span> 18</span>; ἐπιστολαί <span class="bibl">Ph.2.590</span> (Sup.); εὐχαί <span class="bibl">Id.2.296</span> (Sup.).</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0534.png Seite 534]] bittend, [[περί]] τινος Arist. Eth. 4, 3; [[λόγος]] Plut. Coriol. 18.
}}
{{ls
|lstext='''δεητικός''': ή,όν, διατεθειμένος νὰ ζητήσῃ , Ἀριστ. Ἠθ .Ν.4.3, 32· [[ἱκέτης]], [[ἱκετευτικός]], [[φωνή]] Διόδ. 17.44· [[λόγος]] Πλούτ.Κορ.18.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />qui demande, suppliant.<br />'''Étymologie:''' [[δέομαι]].
}}
{{DGE
|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>de pers. [[dispuesto a pedir]] (ὁ μεγαλόψυχος) ... περὶ ἀναγκαίων ἢ μικρῶν ἥκιστα ... δ. Arist.<i>EN</i> 1125<sup>a</sup>10.<br /><b class="num">2</b> de abstr. [[que pide]], [[suplicante]] φωνή D.S.17.44, λόγος Plu.<i>Cor</i>.18, cf. Ps.Callisth.1.46a.3, ἐπιστολαί Ph.2.590, εὐχαί Ph.2.296<br /><b class="num">•</b>de pers. [[suplicante]] προῆλθεν ... οὐκέτι δ. οὐδὲ πρᾶος, ἀλλὰ τραχὺς ὀφθείς Plu.<i>Oth</i>.16.<br /><b class="num">II</b> adv. -ῶς [[con ánimo de súplica]] Eust.1807.11.
}}
{{grml
|mltxt=-ή, -ό (AM [[δεητικός]], -ή, -όν)<br />[[παρακλητικός]], [[ικετευτικός]] («δεητική [[φωνή]]»)<br /><b>νεοελλ.-μσν.</b><br /><b>επίρρ.</b> <i>δεητικά</i> (Μ δεητικῶς)<br />με παρακάλια, ικετευτικά<br /><b>μσν.</b><br /><b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ δεητικόν</i><br />[[δέηση]], [[ικεσία]]<br /><b>αρχ.</b><br />ο διατεθειμένος να ζητήσει [[κάτι]] ή να παρακαλέσει για [[κάτι]]·<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το επίθ. [[δεητικός]] προήλθε [[είτε]] απευθείας από το ρ. <i>δέω</i>, [[δέομαι]] «[[χρειάζομαι]], [[ζητώ]], [[παρακαλώ]]» και το [[επίθημα]] -<i>τικός</i>, [[είτε]] με τη [[μεσολάβηση]] του ουσ. [[δέησις]]].
}}
{{lsm
|lsmtext='''δεητικός:''' -ή, -όν ([[δέομαι]]), [[ικετευτικός]], [[παρακλητικός]], σε Πλούτ.
}}
{{elru
|elrutext='''δεητικός:''' просящий, просительный, умоляющий (ὀλοφυρτικὸς καὶ δ. Arst.; [[λόγος]] Plut.; [[φωνή]] Diod.).
}}
{{elnl
|elnltext=δεητικός -ή -όν [δέω] geneigd tot vragen:. περὶ ἀναγκαίων ἢ μικρῶν ἥκιστα... δεητικός bij grote of kleine problemen allerminst geneigd hulp te vragen Aristot. EN 1125a10; προῆλθεν... οὐκέτι δεητικὸς οὐδὲ πρᾶος hij trad niet langer naar voren met een smekend of vriendelijk gezicht Plut. Oth. 16.6.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[δέομαι]]<br />[[suppliant]], Plut.
}}