View source for ἀκέων

{{LSJ1
|Full diacritics=ἀκέων
|Medium diacritics=ἀκέων
|Low diacritics=ακέων
|Capitals=ΑΚΕΩΝ
|Transliteration A=akéōn
|Transliteration B=akeōn
|Transliteration C=akeon
|Beta Code=a)ke/wn
|Definition=-ουσα, participial form, [[softly]], [[silently]], fem. ἀκέουσα Il.1.565, Od.11.142: dual. ἀκέοντε 14.195; also indecl., ἀκέων δαίνυσθε 21.89, cf. ''h.Ap.''404; Ἀθηναίη ἀκέων ἦν Il.4.22, 8.459.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0071.png Seite 71]] still, ruhig, schweigend; Hom. siebzehnmal; Iliad. 1. 34 βῆ δ' ακέων (Chryses); 1. 512 ακέων δὴν ἧστο (Zeus); 10. 85 φθέγγεο, μηδ' [[ἀκέων]] ἐπ ἔμ ἔργεο (Agamemnon); Od 9. 427 τοὺς [[ἀκέων]] συνέεργ (Odysseus); 10. 52 ἦ [[ἀκέων]] τλαίην (Odysseus); 14, 110 ἤσθιε πῖνέ τε [[οἶνον]] αρπαλέως [[ἀκέων]] (Odysseus); 17. 465. 491. 20, 184 [[ἀκέων]] κίνησε [[κάρη]] (Odysseus, Telemachus); 20. 385 [[ἀκέων]] πατέρα προσεδέρκετο (Telemachus); 14, 195 δαίνυσθαι ἀκέοντε (Odisseus u. Eumäus); 11. 142 ἡ δ' ἀκέουσ' ἧσται σχεδὸναἵματος; Iliad. 1. 565 ἀλλ' ἀκέουσα κάθησο: 569 ἀκέουσα καθῆστο; 4, 22. 8, 459 Ἀθηναίη [[ἀκέων]] ἦν; Od. 21. 89 αλλ' ακέων δαίνυσθε καθήμενοι; – Apoll. Rhod. 3, 85 ἀκέουσα, 1, 765 optat. ἀκέοις. – Buttmann Lexil. 1, 11 ff meint, [[ἀκέων]] sei ursprünglich adverbial gebrauchtes neutr. von ἄκαος, schweigend (α priv. u. [[χαίνω]]). nach der 2. Att. Decl., also eigentl. ἄκεων = ἄκαον; mißverständlich sei dann das Wort für, in, mascul. adject. (particip.) angesehen worden, so daß man die Formen ἀκέου σα, ἀκέοντε, ἀκέοις bildete. Aristarch hielt [[ἀκέων]] für mascul.; Scholl. Aristonic. Iliad. 4. 22 ἡ [[διπλῆ]] πρὸς τὸ [[ἀκέων]]. ὅτι ἀντὶ τοῦ ἀκέουσα ἐξενήνεκται· οὐ γάρ ἐστιν ἀντὶ τοῦ ἡσύχως; derselbe 8, 459 <b class="b2">Ἀθηναίη [[ἀκέων]] ἦν:</b> ἡ [[διπλῆ]], ὅτι ἀντὶ τοῦ ἀκέουσα. Vgl. [[ἀκήν]], ἀκᾶ, [[ἀκαλός]] – Iliad. 1, 34 schrieb Zenodot [[ἀχέων]], s. Aristonic Scholl.; Od. 10, 52 [[varia lectio|v.l.]] [[ἀέκων]] Scholl.
}}
{{bailly
|btext=<i>part. de *[[ἀκέω]] employé adv.</i><br />silencieusement, tranquillement, doucement.
}}
{{elru
|elrutext='''ἀκέων:''' <b class="num">II</b> adv. [[безмолвно]], [[молча]]: [[ἀκέων]] δαίνυσθε καθήμενοι Hom. сидите тихо и ешьте.<br />έουσα, gen. οντος adj. молчаливый, безмолвный: ἀκέουσα [[καθῆστο]] Hom. она молча сидела.
}}
{{ls
|lstext='''ἀκέων''': ουσα, (ἴδε ἐν λέξ. ἀκὴ ΙΙ.), μετοχ. [[τύπος]] ἐν χρήσει παρ’ Ὁμήρῳ ὡς ἐπίρρ. ὡς τὸ [[ἀκήν]], ἡσύχως, ἀθορύβως, σιωπηλῶς, Ἰλ. Α. 34. Ὀδ. Ι. 427, κτλ. ἐν χρήσει καθ’ ἑνικ. ἔτι καὶ μετὰ πληθυντ. ῥήματος, [[ἀκέων]] δαίνυσθε, Φ. 89, Ὕμ. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 404· ἀλλὰ κατὰ δυϊκὸν ἀκέοντε, Ὀδ. Ξ. 195· [[οὐδέποτε]] κατὰ πληθ. - Ἂν καὶ ἀκέουσα ἀπαντᾷ Ἰλ. Α. 565, Ὀδ. Λ. 141, [[ὅμως]] τὸ [[ἀκέων]] τίθεται καὶ ἐπὶ θηλυκοῦ, Ἀθηναίη [[ἀκέων]] ἦν, Ἰλ. Δ. 22· ὁ Ἀπολλ. Ρόδ. 1, 765 ἔχει εὐκτ. ἀκέοις, ὡς ἐὰν [[ῥῆμα]] [[ἀκέω]] (= εἶμαι [[σιωπηλός]]) ὑπῆρχε πράγματι, πρβλ. Βουττμ. Λεξίλ. ἐν λέξει.
}}
{{Autenrieth
|auten=(cf. [[ἀκήν]]), [[mostly]] as adv. and indecl., [[but]] ἀκέουσα, ἀκέοντα, ἀκέοντε: in [[silence]], [[still]], [[quiet]](ly).
}}
{{grml
|mltxt=[[ἀκέων]], -ουσα (Α)<br />σιωπηλά, αθόρυβα<br />«βῆ δ' [[ἀκέων]] παρὰ θῑνα» (Α 34)<br />«[[ἀκέων]] δαίνυσθε καθήμενοι» (φ 89)<br />«ἀκέουσα κάθησο» (Α 565).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[ἀκέω]] ΙΙ<br />ο τ. [[ἀκέων]] της μετοχής χρησιμοποιείται στον Όμηρο ως [[επίρρημα]]. Βλ. <i>ακή</i> (ΙΙ).<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> <b>αρχ.</b> [[ἀκεόντως]].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἀκέων:''' -ουσα, (βλ. [[ἀκή]] II), [[μετοχικός]] [[τύπος]], χρησιμοποιούμενος ως επίρρ. όπως το [[ἀκήν]], [[ήσυχα]], σιωπηλά, σε Όμηρ.· επίσης δυϊκ. <i>ἀκεοντε</i>, σε Ομήρ. Οδ.· αν και το <i>ἀκέουσα</i> απαντά στον Όμηρ., το [[ἀκέων]] όμως τίθεται και με θηλ. [[Ἀθηναίη]] [[ἀκέων]] ἦν, σε Ομήρ. Ιλ.· και [[μολονότι]] έχει δυϊκ. <i>ἀκέοντε</i>, το [[ἀκέων]] απαντά [[ακόμη]] και με ρήματα στον πληθυντικό.
}}
{{etym
|etymtx=-έουσα, -έοντε See also: [[ἀκή]] 2
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[v. ἀκή II]<br />a participial [[form]], used as adv. like [[ἀκήν]], [[softly]], [[silently]], Hom.; also dual ἀκέοντε Od. —Though ἀκέουσα occurs in Hom., yet [[ἀκέων]] stands with fem., [[Ἀθηναίη]] [[ἀκέων]] ἦν Il.; and [[though]] he has dual ἀκέοντε, yet [[ἀκέων]] occurs with pl. Verbs.
}}
{{FriskDe
|ftr='''ἀκέων''': [[ἀκήν]] -έουσα, -έοντε<br />{akéōn}<br />'''Forms''': hom. Ptz., auch [[ἀκέων]] unflektiert (vgl. Leumann Hom. Wörter 167 m. A. 16). Von finiten Formen nur der nachträglich hinzugeschaffene Opt. ἀκέοις (A. R. 1, 765).<br />'''Meaning''': [[schweigend]], [[stumm]],<br />'''Derivative''': Daneben [[ἀκήν]] hom. Adv. = [[ἀκέων]], gewöhnlich im Ausdruck ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. Später auch als Objekt ἀκὴν ἔχεν (Mosch. 2, 18), ἀκὴν ἦγες· ἡσυχίαν ἦγες H. Bei Pi. ''P''. 4, 156 der Instrumental ἀκα. — Ableitungen: [[ἀκήνιον]]· ἥσυχον ''EM'' 48, 1, [[ἀκαλός]] (s. [[ἀκαλαρρείτης]]), [[ἄκασκα]] sive ἀκασκᾷ (s. d.).<br />'''Etymology''': Damit lauten ab: [[ἦκα]], [[ἤκιστος]] und, mit bewahrtem Spir. asper, [[ἥκιστος]], [[ἥττων]], s. dd. Unhaltbar über [[ἀκήν]] Prellwitz Glotta 19, 120f. (-ήν verstärkender Zusatz).<br />'''Page''' 1,52
}}