View source for Ἐρινύς

{{LSJ1
|Full diacritics=Ἐρῑνύς
|Medium diacritics=Ἐρινύς
|Low diacritics=Ερινύς
|Capitals=ΕΡΙΝΥΣ
|Transliteration A=Erinýs
|Transliteration B=Erinys
|Transliteration C=Erinys
|Beta Code=*)erinu/s
|Definition=(so, not <b class="b3">Ἐριννύς</b>, in best codd. and Inscrr., cf. <span class="title">Tab.Defix.</span>108 (iii/ii B. C.), <span class="title">IG</span>12(3).367 (Thera); later <b class="b3">Ἐρεινύας</b> ib.12(9).1179.34 (Euboea, ii A. D.)), gen. ύος<b class="b3">, ἡ</b>: pl. <b class="b3">Ἐρινύες</b>, acc. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> Ἐρινῦς <span class="bibl">Od.2.135</span>, etc.; gen. pl. <b class="b3">Ἐρινύων</b> trisyll., <span class="bibl">E.<span class="title">IT</span>931</span>,<span class="bibl">970</span>. <b class="b3">[ῡ</b> in trisyll. cases (nom. sg. -ῡς <span class="bibl">E.<span class="title">Med.</span>1389</span> (anap.), but acc. sg. <b class="b3">-ῠν</b> ib.<span class="bibl">1260</span> (lyr., s.v.l.)), ῠ in quadrisyll.]:—<b class="b2">the Erinys</b>, an avenging deity, ἠεροφοῖτις Ἐ. <span class="bibl">Il.9.571</span>, <span class="bibl">19.87</span> ; δασπλῆτις Ἐ. <span class="bibl">Od.15.234</span> : more freq. in pl., μήτηρ στυγερὰς ἀρήσετ' Ἐρινῦς <span class="bibl">2.135</span>, etc.; Γαῖα..γείνατ' Ἐρινῦς <span class="bibl">Hes.<span class="title">Th.</span>185</span> ; later three in number, μίαν τριῶν Ἐ. <span class="bibl">E.<span class="title">Tr.</span>457</span>(troch.), cf. <span class="bibl">Apollod.1.1.4</span>, etc.; avengers of perjury, homicide, unfilial conduct, etc., <span class="bibl">Il.19.259</span>, <span class="bibl">9.454</span> ; upholders of the natural and moral order, ἥλιος οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα· εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν Δίκης ἐπίκουροι ἐξευρήσουσιν <span class="bibl">Heraclit. 94</span> ; <b class="b3">Ἐρινύες ἔσχεθον αὐδήν</b> (sc. of the horse of Achilles, as rebuking presumption), <span class="bibl">Il.19.418</span>: com., <b class="b3">Ἐρινύων ἀπορρώξ</b>, of Timon, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Lys.</span>811</span> (lyr.). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> in less personal sense, <b class="b2">guilt, punishment invoked</b> upon the guilty, freq. c. gen., <b class="b3">μητρὸς Ἐρινύες</b> <b class="b2">curses from</b> one's mother, <span class="bibl">Il.21.412</span>, <span class="bibl">Od.11.280</span> ; τείσαιτο ἐρινῦς πατρὸς παίδων τε <span class="bibl">Hes. <span class="title">Th.</span>472</span> ; ἱδρύσαντο Ἐρινύων τῶν Λαΐου τε καὶ Οἰδιπόδεω ἱρόν <span class="bibl">Hdt.4.149</span> ; Ἀρά τ' Ἐρινὺς πατρὸς ἡ μεγασθενής <span class="bibl">A.<span class="title">Th.</span>70</span>, cf. <span class="bibl">S.<span class="title">OC</span>1434</span>, etc.; later in Prose, ξενικαὶ Ἐ. <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ep.</span>357a</span> ; ἐρινῦς καὶ ποινὰς τῶν δι' ἐκεῖνον ἠτυχηκότων <span class="bibl">Plb.23.10.2</span> ; of persons in whom such powers are embodied, νυμφόκλαυτος Ἐ. <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>749</span> (lyr.); ἔτεκε νύμφα δόμοις Ἐ. <span class="bibl">S.<span class="title">Tr.</span>895</span> (lyr.), cf. <span class="bibl">E.<span class="title">Med.</span>1260</span> (lyr.), etc.; <b class="b3">φρενῶν Ἐρινύς</b> <b class="b2">frenzy</b> of the soul, <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>603</span> (lyr.); <b class="b3">Ἐρινὺν ἐπορθιάζειν</b> raise a <b class="b2">Fury-song</b>, <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>1119</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">III</span> epith. of Demeter in Arcadia, <span class="bibl">Antim.28</span>, <span class="bibl">Call. <span class="title">Fr.</span>207</span>, <span class="bibl">Paus.8.25.6</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">IV</span> = [[Ἀφροδίτης εἴδωλον]], Hsch. (Derived from Arc. <b class="b3">ἐρινύειν</b>, = [[θυμῷ χρῆσθαι]], by Paus. l.c.)</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1029.png Seite 1029]] ύος, ἡ, oft Ἐριννύς geschrieben, plur. Ἐρινύες, zsgzgn Ἀρινῦς, die Erinyen, Rachegöttinnen, s. nom. pr. Bei Hom. strafen sie Meineid, Il. 19, 259, vgl. Hes. O. 801; Mord, Il. 9, 571; Verletzung der Kindespflicht gegen die Eltern, 9, 454 Od. 2, 135; μητρὸς Ἐρινύες, die für die Mutter Rache nehmen, 11, 280; Verletzung der Gastfreundschaft, 17, 475. Die Erinyen sind bei Homer Dienerinnen des Hades und der Persephone, s. Scholl. Aristonic. Iliad. 9, 569. 571, Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 184. – Als Appellat. Fluch u. Verwünschung, μητρός, die von der Mutter ausgestoßen sind, Il. 21, 412; Λαΐου, die an dem Laios haftet, Her. 4, 149; schwere Blutschuld, Hes. Th. 472; τἡν σὴν Ἐρινὺν αἰτίαν [[λέγω]] Soph. O. C. 130; Unheil, Verderben übh., ἔτεκε μεγάλαν ἅδε [[νύμφα]] δόμοισι τοῖσδ' Ἐρινύν Soph. Tr. 891; λόγο υ τ' [[ἄνοια]] καὶ φρενῶν Ἐρ. Ant. 599, Schol. ᾶμαρτία, Wahnsinn; sogar von Menschen, διδύμαν ἑλοῦσ' 'Ερινύν Soph. El. 1069, die beiden grausamen Menschen, Klytämnestra u. Aegisthus, wie die Helena auch genannt wird, Eur. Or. 1374. [υ in den dreisylbigen Casus lang, in den viersylbigen kurz.]
}}
{{ls
|lstext='''Ἐρῑνύς''': (οὕτω δι’ ἑνὸς ν γραφόμενον ἐν τοῖς ἀρίστοις Ἀντιγράφοις καὶ ἐν ταῖς ἐπιγραφ., οὐχὶ δὲ Ἐριννύς, ἴδε Δινδ. ἐν Θησ. Στεφ.): γενικ. ύος, ἡ: πληθ., ὀνομ. Ἐρινύες, αἰτ. παρ’ Ὁμήρῳ Ἐρινύας καὶ Ἐρινῦς· παρὰ δὲ Ἀττ. μόνον Ἐρινῦς· Ἀττ. γεν. πληθ. συνῃρ. Ἐρινῦν ἀντὶ Ἐρινύων, ὡς τὸ γενῦν ἀντὶ γενύων, Δινδ. ἐν Εὐρ. Ι. Τ. 931 καὶ 970. Θεότης τιμωρὸς κακῶν πράξεων, παρ’ Ὁμ. (ὡς αἱ παρὰ Ρωμ. Furiae) ἀείποτε κατὰ πληθ. πλὴν ἐν Ἰλ. Ι. 571, Τ. 87, Ὀδ. Ο. 234· ἀλλ’ οἱ Τραγ. μεταχειρίζονται τὸ ἑν. ἐπ’ ἴσης συχνῶς ὅσον καὶ τὸ πληθ., οὕτω δὲ δύναται νὰ ἐκληφθῇ ὡς [[προσωποποίησις]] τῆς συνειδήσεως τοῦ ἀνθρώπου. Περὶ τριῶν Ἐρινυῶν πρῶτον γίνεται [[λόγος]] ἐν Εὐρ. Τρῳ. 457, Ὀρ. 1650· ἀλλὰ τὰ ὀνόματα [[Τισιφόνη]], Μέγαιρα, Ἀληκτὼ ἀπαντῶσι μόνον παρὰ μεταγεν. συγγραφεῦσιν, [[οἷον]] Ἀπολλοδ. 1. 1, 4, κλ.: παρ’ Ὁμ. οὐδεὶς [[ἀριθμὸς]] ἀναφέρεται· ὁ δὲ Αἰσχύλ. εἰσάγει πλήρη χορὸν ἐξ αὐτῶν, καὶ ὁ Εὐρ. δὲν περιορίζει τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν ἐν Ι. Τ. 961 κ. ἑξ. Παρὰ τοῖς ἀρχαιοτάτοις Ἐπικοῖς τιμωροῦσι τὴν ἐπιορκίαν, Ἰλ. Τ. 259, Ἡσ. Ἔργ. Κ. Ἡμ. 801· τὴν ἀνθρωποκτονίαν, Ἰλ. Ι. 571· ἀγνώμονα διαγωγὴν πρὸς τοὺς γονεῖς, [[αὐτόθι]] 454, Ὀδ. Β. 135 (ἴδε κατωτ. ΙΙ)· κακομεταχείρισιν ἱκετῶν, Ρ. 475· ἔλλειψιν σεβασμοῦ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους, Ἰλ. Ο. 204· καὶ πᾶσαν ἀλαζονικὴν καὶ αὐθάδη διαγωγήν: - ἐπιβάλλουσι σιγὴν εἰς τὸν ἵππον τοῦ Ἀχιλλέως Ξάνθον μέλλοντα νὰ ἀποκαλύψῃ πλείονα τοῦ δέοντος, Τ. 418· ἀποπλανῶσι τοὺς ἀνθρώπους [[ὅπως]] ἐκλάβωσι τὸ κακὸν ἀντὶ ἀγαθοῦ, ὡς ἡ Ἅτη, Τ. 87, Ὀδ. Ο. 234. - Οἰκητήριον αὐτῶν ἦτο τὸ [[Ἔρεβος]], [[ἐντεῦθεν]] τὸ ἐπίθ... [[ἠεροφοῖτις]], Ἰλ. Ι. 571 (567), καὶ τὸ ὅτι ἐδύναντο νὰ καταδιώκωσί τινα καὶ [[πέραν]] τοῦ τάφου, Τ. 260, Ὀδ. Υ.78. - [[Κατὰ]] τὸν Ἡσ. ἐν Θ. 185, ἐγεννήθησαν ἐκ τῆς Γῆς διὰ σταγόνων τινῶν ἐκ τοῦ αἵματος τοῦ Οὐρανοῦ (ἴδε Γλάδστωνος Hom. Stud. 2. 302. κ. ἑξ.)· ὁ Αἰσχύλ. θεωρεῖ αὐτὰς θυγατέρας τῆς Νυκτός. Περὶ τῆς ἐν Ἀθήναις λατρείας αὐτῶν καὶ τῆς ἰδέας ἣν εἶχον περὶ αὐτῶν οἱ Ἀθηναῖοι ὅρα Müller ἐν Αἰσχύλ. Εὐμ. § 77 κ.ἑξ., - καὶ πρβλ. [[Εὐμενίδες]], Σεμναί. ΙΙ. ὡς προσηγ., μητρὸς ἐρινύες, κατάραι τῆς μητρός, Ἰλ. Φ. 412, Ὀδ. Λ. 280· Ἀρά τ’ ἐρινὺς πατρὸς ἡ μεγασθενὴς Αἰσχύλ.Θήβ. 70, πρβλ. 724 καὶ 886, Σοφ. Ο. Κ. 1434· [[ἀλλά]], τίσαιτο... ἐρινῦς πατρός, τὴν φονικὴν ἐνοχὴν τοῦ πατρὸς [[αὐτοῦ]], Ἡσ. Θ. 472· οὕτω, ἐρινύες Λαΐου, αἱ παρὰ τοῦ Λαΐου κληροδοτηθεῖσαι κατάραι, παρ’ Ἡροδ. 4. 149· φρενῶν ἐρινύς, διατάραξις αὐτῶν, [[μανία]]. Σοφ. Ἀντ. 603· ποίαν Ἐρινὺν τήνδε δώμασιν κέλει ἐπορθιάζειν, [[ποία]] [[εἶναι]] αὕτη ἡ Ἐρινὺς ἥν κελεύεις νὰ ἐκπέμψῃ ὀξείαν κραυγὴν ἐπὶ τῆς οἰκίας, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1120: - παρὰ Τραγ., ἐπὶ προσώπων ἀποστελλομένων ὑπὸ τῶν θεῶν [[ὅπως]] ἐπενέγκωσιν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα συμφοράς, πομπᾷ Διὸς ξενίου, [[νυμφόκλαυτος]] [[Ἐρινύς]], περὶ τῆς Ἑλένης, Αἰσχύλ. Ἀγ. 749, Σοφ. Ἠλ. 1080, Τραχ. 891, Εὐρ. Ὀρ. 1390· ἀλλὰ δὲν εὑρίσκεται παρὰ πεζογράφοις, εἰ μὴ ἐν Πλάτ. Ἐπιστ. 357Α, Πολυβ. 24. 8, 2, κλ. Πρβλ. [[ἀλάστωρ]]. ΙΙΙ. ἐπώνυμ. τῆς Δήμητρος ἐν Ὄγκαις πόλει τῆς Ἀρκαδίας, Καλλ. Ἀποσπ. 207 (Τζέτζ. εἰς Λυκόφρ. 153), Παυσ. 8, 25, 4 κἑξ. ῡ ἐν πάσαις ταῖς τρισυλλάβοις πτώσεσι. πρβλ. τὸ Σανσκρ. Saran-yû, μυθικόν τι [[πρόσωπον]] ἐν τῇ Βέδᾳ, (πρβλ. τὸ παρ’ Ἡσύχ.: Ἀράντισιν· Ἐρινύσι)· περὶ τῆς συγγενείας τῶν δύο ἴδε Μ. Müller Sc. of L. 2. 484).
}}
{{bailly
|btext=ύος (ἡ) :<br /><i>plur.</i> Ἐρινύες, ύων, <i>acc.</i> ύας-ῦς :<br /><b>I.</b> Érinys, déesse de la vengeance ; <i>il y a, dans Homère, tantôt une Érinys, tantôt plusieurs Érinyes ; dans Eschyle trois, Tisiphone, Megæra (Mégère) et Alektô</i>;<br /><b>II.</b> <i>p. ext.</i> <b>1</b> malédiction vengeresse : μητρός IL, πατρός ESCHL d’une mère, d’un père ; ἐρινύες Λάϊου HDT effet des malédictions de Laïos;<br /><b>2</b> fléau vengeur <i>en parl. de <i>pers.</i> envoyées parmi les hommes pour l’accomplissement des vengeances divines</i>;<br /><b>3</b> égarement de la raison par suite de la vengeance des dieux.<br />'''Étymologie:''' DELG pas d’étym.
}}
{{Slater
|sltr=<b>Ἐρῑνύς</b> (ἡ) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[Fury]] ἰδοῖσα δ' ὀξεἶ Ἐρινὺς ἔπεφνέ οἱ σὺν ἀλλαλοφονίᾳ [[γένος]] ἀρήιον i. e. the [[family]] of Oidipous (O. 2.42)
}}