κατατροπόομαι

Greek (Liddell-Scott)

κατατροπόομαι: ἀποθ., τρέπω εἰς φυγήν, ὡς τὸ κατατρέπω, τινὰ Αἴσωπ. καὶ Βυζ.· καὶ ὁ Παθ. ἀόρ., κατατροπωθεὶς τῷ εὐτυχήματι Ἰωσήπ. Γένεσ. σ. 46D· ὡσαύτως ἐν τῷ ἐνεργ., ἀναιροῦσαι καὶ ἀνατροποῦσαι Αἴσωπ. 175.