καθικνέομαι

English (LSJ)

fut.

   A -ίξομαι Plb.5.93.5, etc., dub. in IG5(2).4.13 (Tegea, iv B.C.): aor. -ῑκόμην (v. infr.): pf. part. καθιγμένον Hsch.:— come down to: in Hom. only metaph., reach, touch, με μάλιστα καθίκετο πένθος ἄλαστον Od.1.342, μάλα πώς με καθίκεο θυμὸν ἐνιπῇ thou hast touched me nearly, Il.14.104; later, of any down-stroke, κάρα . . κέντροισί μου καθίκετο came down upon my head, S.OT809; εἰς ὅλμους κ. ὑπέροις Paus.5.18.2: abs., ἐπανατεινάμενος τὸ ξίφος καθικνεῖται Parth.8.9: generally, take effect, Phld.Mus.p.85K.; attack, affect, τῆς ὀπτήσεως καθικνουμένης καὶ ἐξατμιζούσης τὸ τροφῶδες Ath.Med. ap. Orib.1.9.1: freq. in Prose, c. gen., κ. τῆς πηγῆς Paus.7.21.12; κ. τῆς ψυχῆς reach or touch it, Pl.Ax.369e; ἡμῶν ὁ λόγος καθίκετο Luc. Nigr.35; ἡ ὕβρις οὐ μετρίως μου καθίκετο Id.Tox.46; κ. τινὸς πικρότατα Ael.VH14.3; κ. τινὸς σκύτεσι, κονδύλῳ, strike one with a strap, etc., Plu.Ant.12,Alc.7.    2 κ. τῆς ἐπιβολῆς attain one's purpose, Plb.2.38.8, cf. 4.50.10; ποιεῖν [πόλιν] τηλικαύτην ἡλίκην καὶ τειχίζειν ἐπιβαλλόμενοι καθίξονται they will succeed, Id.5.93.5.    3 κατικόμενον, τό, that which comes to one, one's share of an inheritance, IG9 (1).334.30 (Locr., v. B.C.).