κλεῖθρον

English (LSJ)

Ion. κλήϊθρον, Att. κλῇθρον, Dor. κλᾷθρον (v.infr.), τό, κλείω A)

   A bar for closing a door, in pl., κλῄθρων λυθέντων A.Th.396; διοίγειν κλῇθρα S.OT1287, cf. 1294; κλῇθρα πύλης, δόμων, Id.Ant.1186, E.HF1029 (lyr.); κλῇθρα χαλάσθω Ar.V.1484; κλῄθροισι τὰ προπύλαια πακτοῦν Id.Lys.264; διακόπτοντες ταῖς ἀξίναις τὰ κλεῖθρα X.An.7.1.17; σιδηρᾶ κ. Pl.Ax.371b; sg., ἀμφιδέαι . . ἀπὸ κλείθρου IG22.1627.319.    2 boom of a harbour, τοῦ λιμένος τὸ κ. Aen.Tact.11.3: usu. in pl., τὰ στόματα τῶν λιμένων φράττειν τοῖς κ. Ph.Bel.94.42, cf. D.S.18.64; τὰ κ. τοῦ Πειραιέως Ath.12.535d.    3 ἐπὶ θάμνοις καὶ κλείθροις fences, railings, Gal.12.296.    II = κλειθρία, μεγάροιο διὰ κλήϊθρον ἔδυνεν h.Merc.146.    2 metaph., οἱ τὰ κ. ἔχοντες (sc. τῆς Πελοποννήσου), of the Corinthians, Str.8.6.20, cf. 9.4.15.    3 entrance of the windpipe, Hp.Morb.2.28.    4 as place-name, ἐν τοῖς Κλᾴθροις in the Narrows, Mnemos.42.332 (Argos).