Μνημοσύνη: Difference between revisions

From LSJ

Σαυτὸν φύλαττε τοῖς τροποῖς ἐλεύθερον → Te liberum ipse moribus praesta tuis → Bewahre deine Freiheit dir durch deine Art

Menander, Monostichoi, 485
(Bailly1_3)
 
mNo edit summary
 
(3 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{wkpen
|wketx=In Greek mythology and ancient Greek religion, [[Mnemosyne]] (/nɪˈmɒzɪniː, nɪˈmɒsɪniː/; Ancient Greek: [[Μνημοσύνη]], pronounced [mnɛːmosýːnɛː]) is the goddess of memory and the mother of the nine Muses by her nephew Zeus. In the Greek tradition, Mnemosyne is one of the Titans, the twelve divine children of the earth-goddess Gaia and the sky-god Uranus. The term Mnemosyne is derived from the same source as the word mnemonic, that being the Greek word mnēmē, which means "remembrance, memory".
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ης (ἡ) :<br />Mnèmosynè, <i>mère des Muses</i>.<br />'''Étymologie:''' v. [[μνημοσύνη]].
|btext=ης (ἡ) :<br />[[Mnèmosynè]], <i>mère des Muses</i>.<br />'''Étymologie:''' v. [[μνημοσύνη]].
}}
{{elru
|elrutext='''Μνημοσύνη:''' дор. Μνᾱμοσύνα (ῠ) ἡ [[Мнемосина]] (дочь Урана, одна из Титанид, мать Муз) HH etc.
}}
{{wkpel
|wkeltx=Η Μνημοσύνη είναι γνωστή ενίοτε ως Μνήμη, η οποία, όμως, ήταν άλλη θεότητα. Είναι η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία. Ανήκε στις Τιτανίδες, ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από τον Δία.
 
Στη Θεογονία του Ησίοδου, οι βασιλείς και οι ποιητές λαμβάνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου από την κατοχή τους επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεών τους με τις Μούσες.
 
Ο Δίας κοιμήθηκε με τη Μνημοσύνη για εννέα συνεχόμενες μέρες και έτσι δημιουργήθηκαν οι εννέα Μούσες. Σύμφωνα με μια σειρά ελληνικών ταφικών επιγραφών του 4ου αιώνα π.Χ., που ήταν γραμμένες σε δακτυλικό εξάμετρο, ως Μνημοσύνη αναφέρεται το όνομα ενός ποταμού στον Άδη, παράλληλου της Λήθης. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μη θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους όταν μετενσαρκώνονταν. Οι αρχάριοι ενθαρρύνονταν να πίνουν από τον ποταμό Μνημοσύνη όταν πέθαιναν, αντί από τη Λήθη. Αυτές οι επιγραφές μπορεί να συνδέονται με μια ιδιωτική μυστική θρησκεία, ή με Ορφική ποίηση. Παρομοίως, όσοι ήθελαν να συμβουλευτούν το μαντείο του Τροφωνίου στη Βοιωτία έπρεπε να πιουν εναλλάξ από δύο πηγές που αποκαλούνταν «Λήθη» και «Μνημοσύνη», προκειμένου να λησμονείται το παρελθόν, και η μνήμη να ξεκινά από το παρόν. Ανάλογο σκηνικό περιγράφεται και στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
 
Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε άγαλμα της Μνημοσύνης κοντά στο άγαλμα του Δία, του Διόνυσου και του Απόλλωνα.
}}
}}

Latest revision as of 07:00, 16 January 2024

Wikipedia EN

In Greek mythology and ancient Greek religion, Mnemosyne (/nɪˈmɒzɪniː, nɪˈmɒsɪniː/; Ancient Greek: Μνημοσύνη, pronounced [mnɛːmosýːnɛː]) is the goddess of memory and the mother of the nine Muses by her nephew Zeus. In the Greek tradition, Mnemosyne is one of the Titans, the twelve divine children of the earth-goddess Gaia and the sky-god Uranus. The term Mnemosyne is derived from the same source as the word mnemonic, that being the Greek word mnēmē, which means "remembrance, memory".

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
Mnèmosynè, mère des Muses.
Étymologie: v. μνημοσύνη.

Russian (Dvoretsky)

Μνημοσύνη: дор. Μνᾱμοσύνα (ῠ) ἡ Мнемосина (дочь Урана, одна из Титанид, мать Муз) HH etc.

Wikipedia EL

Η Μνημοσύνη είναι γνωστή ενίοτε ως Μνήμη, η οποία, όμως, ήταν άλλη θεότητα. Είναι η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία. Ανήκε στις Τιτανίδες, ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από τον Δία.

Στη Θεογονία του Ησίοδου, οι βασιλείς και οι ποιητές λαμβάνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου από την κατοχή τους επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεών τους με τις Μούσες.

Ο Δίας κοιμήθηκε με τη Μνημοσύνη για εννέα συνεχόμενες μέρες και έτσι δημιουργήθηκαν οι εννέα Μούσες. Σύμφωνα με μια σειρά ελληνικών ταφικών επιγραφών του 4ου αιώνα π.Χ., που ήταν γραμμένες σε δακτυλικό εξάμετρο, ως Μνημοσύνη αναφέρεται το όνομα ενός ποταμού στον Άδη, παράλληλου της Λήθης. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μη θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους όταν μετενσαρκώνονταν. Οι αρχάριοι ενθαρρύνονταν να πίνουν από τον ποταμό Μνημοσύνη όταν πέθαιναν, αντί από τη Λήθη. Αυτές οι επιγραφές μπορεί να συνδέονται με μια ιδιωτική μυστική θρησκεία, ή με Ορφική ποίηση. Παρομοίως, όσοι ήθελαν να συμβουλευτούν το μαντείο του Τροφωνίου στη Βοιωτία έπρεπε να πιουν εναλλάξ από δύο πηγές που αποκαλούνταν «Λήθη» και «Μνημοσύνη», προκειμένου να λησμονείται το παρελθόν, και η μνήμη να ξεκινά από το παρόν. Ανάλογο σκηνικό περιγράφεται και στην Πολιτεία του Πλάτωνα.

Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε άγαλμα της Μνημοσύνης κοντά στο άγαλμα του Δία, του Διόνυσου και του Απόλλωνα.