καταχέω: Difference between revisions

|lstext='''καταχέω''': μέλλ. -χεῶ: ἀόρ. α΄κατέχεα, Ἐπικ. κατέχευα, ὁ [[μόνος]] ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. [[τύπος]] πλὴν τοῦ συγκεκομ. Ἐπικ. ἀορ. παθ. κατέχυτο, κατέχυντο ἐν Ἰλ. Υ. 282, Ὀδ. Μ. 411˙ [[κακχέει]], κακχέεται, κακχεῦσαι Αἰολ. τύποι. Χύνω κατεπάνω τινὸς, [[ἐπιχύνω]], μετ. δοτ. καὶ αἰτ., [[κυρίως]] ἐπὶ ὑγρῶν, ἀλλὰ καὶ μεταφορ., [[παρέχω]] ἐν ἀφθονίᾳ, πλουσιοπαρόχως, κὰδ δὲ οἱ [[ὕδωρ]] χεῦαν Ἰλ. Ξ. 435˙ [[οὕτως]], ἢ ῥὰ οἱ ἀχλὺν θεσπεσίην κατέχευε Ὀδ. Η. 42˙ ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὁμίχλην Ἰλ. Γ. 10˙ τῷ γε [[χάριν]] θεσπεσίην κατέχευεν [[Ἀθήνη]] Ὀδ. Β. 12, κτλ˙ [[σφιν]] θεσπέσιον πλοῦτον κατέχευε [[Κρονίων]] Ἰλ. Β. 670˙ μὴ σφῶϊν ἐλεγχείην καταχεύῃ Ἰλ. Ψ. 408, πρβλ. Ὀδ. Λ. 433, Ξ. 38˙ ἐμῇ κεφαλῇ κατ’ ὀνείδεα χεῦαν Ὀδ. Χ. 463˙ κὰδ δ’[[ἄχος]] οἱ χύτο ὀφθαμοῖσιν Ἰλ. Υ. 282˙- οὕτω παρὰ Πινδ. Π. 1. 14, Χρησ. παρ’ Ἡροδ. 7. 140, κτλ.˙- ἀλλ’ ἡ κοινὴ μεθ’ Ὅμ. [[χρῆσις]] ἦτο: [[καταχέω]] τί τινος (ἥτις [[σύνταξις]] ἀπαντᾶ [[ἅπαξ]] παρ’ Ὁμ., ὃ σφωῖν… [[ἔλαιον]] χαιτάων κατέχευεν Ἰλ. Ψ. 282)˙ καταχέουσι αἶμα τοῦ ἀκινάκεος Ἡρόδ. 4. 62˙ κατάχει σὺ τῆς χορδῆς τὸ [[μέλι]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 1040˙ τοῦ δήμου καταχεῖν… πλουθυγίειαν ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. 1091˙ ἵππερόν μου κατέχεεν τῶν χρημάτων ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 74, πρβλ. Πλ. 790˙ βλασφημίαν τῶν ἱερῶν κ. Πλάτ. Νόμ. 800D˙ δόξαν κ. τῶν ἀνθρώπων, [[διασπείρω]] φήμην κατὰ τῶν ἀνθρώπων 814B, καὶ ἴδε [[κατάχυσμα]]˙ [[ὡσαύτως]], [[μύρον]] κατὰ τῆς κεφαλῆς κ. ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 398 Α˙ καὶ ἐν τῷ Μέσῳ, κατὰ τῶν ἱματίων καταχεόμενοι, δηλ. τὸν [[οἶνον]] ἀφίνοντες νὰ χύνηται [[ὑπεράνω]]…, ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 637Ε˙- Παθ., κατὰ ταῖν κόραιν ὕπνου τι καταχεῖται γλυκὺ Ἀριστοφ. Σφ. 7. 2) [[ἁπλῶς]], [[ἐπιχέω]] ἀφθόνως, χιόνα, νιφάδας Ὀδ. Τ. 206, Ἰλ. Μ. 158˙ ψιάδας κ. ἔραζε Π. 459˙ κατὰ δάκρυ χέουσα Ἰλ. Α. 413, Γ. 142, κτλ.˙ θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέων Εὐρ. Ι. Α. 40˙ καὶ Παθ., δάκρυσί μου βλέφαρα καταχυθέντα τέγγεται ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. 854˙ οὔτω, κατὰ δ’ [[ἠέρα]] πουλὺν ἔχευεν Ἰλ. Θ. 50 κατὰ δ’ [[ὕπνον]] ἔχευεν Ὀδ. Λ. 245, καὶ Παθ., [[σκοτοδινία]] κατεχύθη Πλάτ. Σοφ. 264C. β) [[ῥίπτω]] [[κάτω]], [[θύσθλα]] [[χαμαὶ]] κατέχευαν Ἰλ. Ζ. 134˙ κατὰ δ’ [[ἡνία]] χεῦεν ἔραζε Ρ. 619˙ ὅπλα τε πάντα εἰς ἄντλον κατέχυνθ’ Ὀδ. Μ. 411˙ πέπλον μὲν… κατέχευεν ἐπ’ οὔδει, ἀφῆκε νὰ καταπέσῃ ἐπὶ τοῦ πατώματος, Ἰλ. Ε. 734, πρβλ. Θ. 385˙ [[τεῖχος]]… εἰς ἅλα πᾶν κ. Η. 461·- [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, Πλάτ. Τίμ. 41D, Καλλ. εἰς Δήμ. 5. 3) Παθ., ἐπιχύνομαι ἀνὰ τὸν τόπον, [[κεῖμαι]] κατὰ σωροὺς, ὁ [[χῶρος]] ἐν τῷ αἱ ἄκανθαι τῶν [[ὀφίων]] κατακεχύαται Ἡρόδ. 2. 75. ΙΙ. [[κατατήκω]], [[ἀναλύω]], ποιῶ τι ῥευστὸν ([[χύνω]]), χρυσὸν ἐς πίθους Ἡρόδ. 3. 96˙ καὶ ἐν τῷ Μέσ. τύπῳ, χρυσὸν καταχέασθαι, διατάττω νὰ τήξωσιν…, 1. 50.