Σοφὸς γὰρ οὐδείς, ὃς τὰ πάντα προσκοπεῖ → Omnia vel sapiens nemo est, qui prospexerit → Denn keinen Weisen gibt's, der alles sieht vorher
θυροκοπῶ, -έω (Α) θυροκόπος
1. (ιδίως για μέθυσο) χτυπώ τη θύρα
2. μτφ. χτυπώ κάτι σαν να χτυπώ πόρτα (α. «τὴν πλευρὰν τῇ χειρὶ θυροκοπεῖ», Πλούτ. β. «ὁ λιμὸς τὴν γαστέρα θυροκοπεῖ», Αλκίφρ.).