ἀποστατικῶς
From LSJ
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
French (Bailly abrégé)
adv.
avec des dispositions séditieuses, avec un esprit de rébellion.
Étymologie: ἀποστατικός.
Russian (Dvoretsky)
ἀποστᾰτικῶς: мятежно: ἀ. ἔχειν Plut. быть мятежно настроенным.