καθαρουργός

English (LSJ)

ὁ, baker of fine bread, Sammelb.984.5 (pl., i A.D.), PLond.2.454a (iv A.D.).

Greek Monolingual

καθαρουργός, ὁ (Α)
αρτοποιός που παρασκευάζει εκλεκτό, λευκό άρτο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < καθαρός + -ουργός (< έργον), πρβλ. αγαθουργός, ραδιουργός].