ἀλητικός

English (LSJ)

ή, όν, appropriate to a wanderer, D.Chr.7.1.

Spanish (DGE)

v. ἀλετικός.
-ή, -όν
errante, propio de un vagabundo D.Chr.7.1, ὁ βίος Gr.Nyss.Paup.1.97.6.

German (Pape)

[Seite 95] herumschweifend, Sp.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἀλητικός, -ή, -ὸν) ἀλήτης
ο σχετικός με τον αλήτη, αυτός που ταιριάζει σε αλήτη.