ἁλιφθόρος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον, destroying on sea: as substantive, Pirate, AP7.654 (Leon.).
Spanish (DGE)
-ον
• Prosodia: [ᾰ-]
depredador del mar, pirata, AP 7.654 (Leon.).
German (Pape)
[Seite 99] im Meere vernichtend, Seeräuber, neben ληϊσταί Leon. Tar. 82 (VII, 654).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
pirate (litt. qui cause la ruine en mer).
Étymologie: ἅλς¹, φθείρω.
Russian (Dvoretsky)
ἁλιφθόρος: ὁ морской душегуб, пират (ληϊσταὶ καὶ ἁλιφθόροι Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ἁλιφθόρος: -ον, ὁ ἐπὶ τῆς θαλάσσης καταστρέφων, ὡς οὐσιαστ., πειρατής, Ἀνθ. Π 7. 654.
Greek Monolingual
ἁλιφθόρος, -ον (Α)
αυτός που καταστρέφει στη θάλασσα, πειρατής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἁλι- (< ἅλς) + -φθόρος < φθείρω.
ΠΑΡ. αρχ. ἁλιφθορία.
Greek Monotonic
ἁλιφθόρος: -ον (ἅλς, φθείρω), αυτός που καταστρέφει στη θάλασσα· ως ουσ., πειρατής, σε Ανθ.
Middle Liddell
[ἅλς, φθείρω
destroying on the sea: as substantive a pirate, Anth.
