ἀριστευτής

English (LSJ)

ἀριστευτοῦ, ὁ, improver, πεδίων ἀ., of a husbandman, Secund.Sent.16.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
que hace mejorar c. gen. πεδίων ἀ. de un labrador, Secund.Sent.12.

Greek (Liddell-Scott)

ἀριστευτής: ὁ, ὁ βελτιῶν τὴν κατάστασίν τινος, πεδίων ἀριστευτής, ἐπὶ γεωργοῦ, Σεκούνδου γνωμ. ἐν Πονημ. Gal σ. 639.