παθητικῶς
From LSJ
στεφανηφορήσας καὶ ἱερατεύσας → having worn the crown and having had the priesthood
French (Bailly abrégé)
adv.
1 avec disposition à s'émouvoir, d'une manière pathétique;
2 d'une façon passive.
Étymologie: παθητικός.
Russian (Dvoretsky)
πᾰθητικῶς:
1 страдательно, пассивно (κινεῖσθαι ὑπ᾽ ἀλλήλων Plut.);
2 страстно, взволнованно, патетически (λέγειν Arst.);
3 грам. в страдательном залоге.
