Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
prés. inf. épq. de νήχω.
νηχέμεναι: эп. inf. praes. к νήχω.