ignave
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
Latin > English (Lewis & Short)
ignāvē: adv., v. ignavus.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ignāvē,¹⁴ avec faiblesse, sans énergie : Cic. Tusc. 2, 55 || [en parl. du style] : Hor. Ep. 2, 1, 67.
Latin > German (Georges)
īgnāvē u. īgnāviter, Adv. (ignavus), I) träg, ohne Energie, mit Unlust, ignave dicere multa, unkräftig, müßig, Hor.: curam ignaviter quaeris, Lucil. fr.: an ego, cum omnes caleant, ignaviter aliquid faciam? Hirt. in Cic. ep.: Compar., summas carpere ignavius herbas, Verg. georg. 3, 465. – II) insbes., feig, feigherzig, ne quid timide, ne quid ignave faciamus, Cic. Tusc. 2, 55.