ἐνθαῦτα: ἐνθεῦτεν, Ἰων. ἀντὶ ἐνταῦθα, ἐντεῦθεν.
c. ἐνταῦθα.
v. ἐνταῦθα.
ἐνθαῡτα (Α)επίρρ. βλ. ενταύθα.