οὐρανόνικος

English (LSJ)

ον,

   A conquering heaven, γαμετῶν οὐ. A.Supp.165 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 417] den Himmel besiegend, übertreffend, Aesch. Suppl. 156. 170, ἄτα.

Greek (Liddell-Scott)

οὐρᾰνόνῑκος: -ον, ὁ νικῶν τὸν οὐρανὸν, ἄτη οὐρ. = οὐράνιον ἄχος (ἴδε οὐράνιος ΙΙ. 2), Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 165.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui triomphe du ciel.
Étymologie: οὐρανός, νικάω.