ἀποιμώζω
English (LSJ)
A bewail loudly, τι A.Ag.329, S.Ph.278; τινά A.Fr.138, antipho 5.41; ἀ. τι πρός τινα E.Med.31; ἀ. ἑαυτόν τινος D.H.5.8.
German (Pape)
[Seite 304] (s. οἰμώζω), beweinen, τινά, praes., Aesch. Ag. 320; Eur. Med. 31; ἀποίμωξον Ar. Eccl. 392; in Prosa, ἀπῴμωξεν ἐμέ Antipho 5, 41.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποιμώζω: μέλλ. -ξομαι, θρηνῶ μεγαλοφώνως, τι Αἰσχύλ. Ἀγ. 329, Σοφ. Φ. 278· τινὰ Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 133, Ἀντιφῶν 134. 15· ἀπ. τι πρός τινα Εὐρ. Μήδ. 31· ἀπ. τινά τινος Διον. Ἁλ. 5. 8.
French (Bailly abrégé)
f. ἀποιμώξω ou ἀποιμώξομαι, ao. ἀπῴμωξα > impér. ἀποίμωξον;
déplorer, acc. ; τι qch ; τινά pleurer sur qqn.
Étymologie: ἀπό, οἰμώζω.
Spanish (DGE)
1 quejarse, lamentarse de c. ac. de cosa φιλτάτων μόρον A.A.329, ποῖ' ἀποιμῶξαι (δοκεῖς) κακά; S.Ph.278
•abs. νῦν ἀποιμώζω παρών A.Ch.1014, ἀποιμώζει τις Men.Dysc.649, ὅταν ... ταύτην (οὐσίαν) ἐκτίνων ἀποιμώζῃ cuando ... al tener que pagarla (la herencia) se queja Babr.34.13.
2 llorar, gemir por c. ac. de pers. ἀποίμωξόν με A.Fr.227, ἀ. ἐμὴν δέσποιναν E.Alc.768, ἀπῴμωξεν ἐμέ τε καὶ αὑτόν Antipho 5.41, ἢν μή ποτε ... αὐτὴ πρὸς αὑτὴν πατέρ' ἀποιμώξῃ φίλον E.Med.31, tb. en v. med. σὺ ... τόνδ' ἀποιμώξῃ νεκρόν; E.Alc.635
•c. pron. refl. y gen. de causa ἀποιμώξας ἑαυτὸν τῆς καθεξούσης τὸν οἶκον ἐρημίας quejándose de la desolación que va a sobrevenir a la casa D.H.5.8.