ψεκτέον

English (LSJ)

(ψέγω)

   A one must blame, τι Plu.2.27b.    2 ψεκτέος, α, ον, to be blamed, S.E.M.2.105.

Greek (Liddell-Scott)

ψεκτέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ψέγω, δεῖ ψέγειν, τι Πλούτ. 2. 27Α. 2) ψεκτέος, α, ον, ὃν δεῖ ψέγειν, ὃν πρέπει νὰ ψέξῃ ἢ κατακρίνῃ τις, Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 2. 105.