πρόσδιψος

Ἡ δὲ παράκαιρος ἡδονὴ τίκτει βλάβην → Tempestiva aliqua ni voluptas sit, nocet → Die Lust zur falschen Zeit gebiert nur Schadensfrust

Menander, Monostichoi, 217

Greek Monolingual

-ον, Α
αυτός που κατέχεται από δίψα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + -διψος (< δίψα)].