ιεροδόκος

Greek Monolingual

ἱεροδόκος, -ον (Α)
αυτός που δέχεται θυσίες.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ιερ(ο)- + -δοκος (< δέχομαι), πρβλ. ξενο-δόκος, σμηνο-δόκος.