gratia

Latin > English

gratia gratiae N F :: porularity/esteem/credit (w/bona); unpopularity (w/mala); partiality/favoritism
gratia gratia gratiae N F :: favor/goodwill/kindness/friendship; influence; gratitude; thanks (pl.); Graces

Latin > English (Lewis & Short)

grātĭa: ae, f. gratus; lit., favor, both that in which one stands with others and that which one shows to others.
I (Acc. to gratus, I.) Favor which one finds with others, esteem, regard, liking, love, friendship (syn. favor): pluris pauciorum gratiam faciunt pars hominum quam id quod prosint pluribus, Plaut. Trin. 1, 1, 12: perspicio nihili meam vos facere gratiam, id. Curc. 1, 2, 68: ut majores ejus (Plancii) summum in praefectura florentissima gradum tenuerint et dignitatis et gratiae, Cic. Planc. 13, 32; cf.: Sex. Roscius gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum, id. Rosc. Am. 6, 15: deinde si maxime talis est deus, ut nulla gratia, nulla hominum caritate teneatur, etc., id. N. D. 1, 44, 124: neque quo Cn. Pompeii gratiam mihi per hanc causam conciliari putem, id. de Imp. Pomp. 24, 70; cf.: aliquem restituere in gratiam, id. Prov. Cons. 9, 23: aliquem restituere in ejus veterem gratiam, id. Att. 1, 3, 3: in gratiam reducere, id. Rab. Post. 8, 19; cf. also: cum aliquo in gratiam redire, to reconcile one's self with one, id. Att. 1, 14, 7; Nep. Alcib. 5, 1; id. Thras. 3 fin.; id. Dat. 8, 5 al.: alicujus gratiam sequi, Caes. B. C. 1, 1, 3; cf.: si suam gratiam Romani velint, posse eis utiles esse amicos, id. B. G. 4, 7, 4: ab aliquo inire gratiam, Cic. Verr. 2, 2, 46, § 113: a bonis omnibus summam inire gratiam, id. Att. 7, 9, 3: magnam inire gratiam, id. Fin. 4, 12, 31: quantam eo facto ad plebem inierat gratiam, Liv. 33, 46, 7: apud regem gratiam initam volebant, id. 36, 5, 3: at te apud eum, dii boni, quanta in gratia posui! Cic. Att. 6, 6, 4; cf. id. ib. 5, 11, 6; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6 fin.; with a different construction: apud Lentulum ponam te in gratiam (Ern. conj. in gratia), Cic. Att. 5, 3, 3: cum aliquo in laude et in gratia esse, id. Verr. 1, 17, 51; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2: inter vos sic haec potius cum bona Ut componantur gratia quam cum mala, Ter. Phorm. 4, 3, 17 Ruhnk.: plerique (in divortio) cum bona gratia discedunt, Dig. 24, 1, 32, § 10; without bona: cum istuc quod postulo impetro cum gratia, with a good grace, Ter. And. 2, 5, 11: omnia quae potui in hac summa tua gratia ac potentia a te impetrare, credit, influence, Cic. Fam. 13, 29, 5; cf.: Iccius Remus, summa nobilitate et gratia inter suos, Caes. B. G. 2, 6, 4; 1, 43, 8: gratiā plurimum posse, id. ib. 1, 9, 3; 1, 20, 2; cf.: quantum gratia, auctoritate, pecunia valent, id. ib. 7, 63, 1: gratiā valere, id. B. C. 2, 44, 1: inproba quamvis Gratia fallaci praetoris vicerit urna, Juv. 13, 4: quem triumphum magis gratiae quam rerum gestarum magnitudini datum constabat, Liv. 40, 59, 1.—In plur.: L. Murenae provincia multas bonas gratias cum optima existimatione attulit, tokens of favor, Cic. Mur. 20, 42: cum haec res plurimas gratias, firmissimas amicitias pariat, id. ib. 11, 24: non hominum potentium studio, non excellentibus gratiis paucorum, sed universi populi Romani judicio consulem factum, id. Agr. 2, 3, 7.—
   B Transf., objectively, like the Gr. χάρις, agreeableness, pleasantness, charm, beauty, loveliness, grace (only poet. and in post-Aug. prose; esp. freq. in Quint.): gratia formae, Ov. M. 7, 44; Suet. Tit. 3: corporis, id. Vit. 3; id. Vit. Ter. 1; Plin. 28, 19, 79, § 260: quid ille gratiae in vultu ostenderit, Quint. 6 prooem. § 7; cf. id. 6, 3, 26: unica nec desit jocundis gratia verbis, charm, Prop. 1, 2, 29; cf.: neque abest facundis gratia dictis, Ov. M. 13, 127: plenus est jucunditatis et gratiae (Horatius), Quint. 10, 1, 96: sermonis Attici, id. ib. 65; 12, 10, 35: dicendi, id. 9, 3, 74: brevitatis novitatisque, id. ib. 58: omnis bene scriptorum, id. 11, 2, 46 et saep.; Cels. 4, 29 med.: uvis et vinis gratiam affert fumus fabrilis, Plin. 14, 1, 3, § 16; id. 17, 9, 6, § 53. —Hence,
   2    As a nom. propr.: Grātiae, ārum, f., a transl. of the Gr. Χάριτες, the goddesses of favor, loveliness, grace, etc., the three Graces, Aglaia, Euphrosyne, and Thalia, daughters of Jupiter and Eurynome, Sen. Ben. 1, 3, 3; Serv. Verg. A. 1, 720; Hor. C. 1, 4, 6; 1, 30, 6; 3, 19, 16; 3, 21, 22; Quint. 10, 1, 82.—In sing.: Grātia, ae, collect., Ov. M. 6, 429.
II Favor which one shows to another, mark of favor, kindness, courtesy, service, obligation.
   A In gen. (rare): ita mihi Telamonis patris, avi Aeaci et proavi Jovis grata est gratia, Enn. ap. Non. 85, 23 (Trag. v. 367 Vahl.): ergo ab eo petito gratiam istam, Plaut. Capt. 3, 5, 63; cf.: gratiam a patre si petimus, spero ab eo impetrassere, id. Stich. 1, 2, 23: petivit in beneficii loco et gratiae, ut, etc., Cic. Verr. 2, 3, 82, § 189; cf.: quod beneficii gratiaeque causa concessit, id. ib. 2, 3, 48 fin.: hanc gratiam ut sibi des, Ter. Hec. 3, 3, 30: juris jurandi volo gratiam facias, excuse, release, Plaut. Rud. 5, 3, 59; cf.: alicui delicti gratiam facere, to grant pardon, forgive, Sall. J. 104 fin. Kritz.: qui mihi atque animo meo nullius umquam delicti gratiam fecissem, id. Cat. 52, 8; cf. also: quibus senatus belli Lepidani gratiam fecerat, id. Fragm. 3, 34 Gerl.: alii ipsi professi se pugnaturos in gratiam ducis, to please, for the sake of, Liv. 28, 21, 4; cf.: deletam urbem cernimus eorum, quorum in gratiam Saguntum deleverat Hannibal, id. 28, 39, 12 Drak.: in gratiam alicujus, id. 35, 2, 6; 39, 26, 12; Vell. 2, 41, 2; Suet. Tib. 49 al.; cf. also: data visceratio in praeteritam judicii gratiam, for the favor shown him on the trial, Liv. 8, 22, 4: nil ibi majorum respectus, gratia nulla umbrarum, Juv. 8, 64.—
   B In partic., a mark of favor shown for a service rendered, thanks (by word or deed), thankfulness, gratitude; acknowledgment, return, requital (the form with agere of returning thanks is the plur., but with habere, referre, debere, nearly always in sing.; but when thanks are due to or rendered by more than one person, the form gratias referre, etc., may be used;
v. infra., and cf. Krebs. Antibarb. p. 505): quae (gratia) in memoria et remuneratione officiorum et honoris et amicitiarum observantiam teneat, Cic. Inv. 2, 22, 66; cf.: gratia est, in qua amicitiarum et officiorum alterius memoria et remunerandi voluntas continetur, id. ib. 2, 53, 161: immortales ago tibi gratias agamque dum vivam: nam relaturum me affirmare non possum, id. Fam. 10, 11, 1; cf.: renuntiate, gratias regi me agere: referre gratiam aliam nunc non posse, quam ut suadeam, ne, etc., Liv. 37, 37, 8 (v. ago): dīs gratias agere ... si referre studeant gratias, Plaut. Am. 1, 1, 26 sq.: L. Lucceius meus, homo omnium gratissimus, mirificas tibi apud me gratias egit, cum diceret, etc., Cic. Fam. 13, 42, 1: eique amplissimis verbis per senatus consultum gratias egimus, id. Phil. 1, 1, 3: Lentulo nostro egi per litteras tuo nomine gratias diligenter, id. Fam. 1, 10: justissimas gratias agere, id. Leg. 2, 3, 6: quamquam gratiarum actionem a te non desiderabam, etc., id. Fam. 10, 19, 1: nunc tecum sic agam, tulisse ut potius injuriam, quam retulisse gratiam videar, to have made a return, requital, recompense, id. Sull. 16, 47 fin.: magno meo beneficio affecti cumulatissime mihi gratiam retulerunt, id. Fam. 13, 4, 1: praeclaram vero populo Romano refers gratiam, id. Cat. 1, 11, 28: ut pro tantis eorum in rem publicam meritis honores eis habeantur gratiaeque referantur, id. Phil. 3, 15, 39; cf. id. ib. 3, 10, 25: me omnibus, si minus referenda gratia satisfacere potuerim, at praedicanda et habenda certe satis esse facturum, if I cannot requite ... I can extol, id. Balb. 1, 2; cf.: nimirum inops ille, si bonus est vir, etiam si referre gratiam non potest, habere certe potest. Commode autem quicumque dixit, pecuniam qui habeat, non reddidisse; qui reddiderit, non habere: gratiam autem et qui retulerit, habere et qui habeat retulisse, id. Off. 2, 20, 69; id. Planc. 28, 68; cf. id. ib. 42, 101; id. Fam. 5, 11, 1: gratias habere, Liv. 24, 37, 7: alicui summas gratias habere, Plaut. Trin. 3, 2, 33: alicui maximas infinitasque agere atque habere gratias, quod, etc., Vitr. 6 praef. 4: merito vestro maximas vobis gratias omnes et agere et habere debemus, Cic. Phil. 3, 10, 25: meritam dīs immortalibus gratiam justis honoribus et memori mente persolvere, id. Planc. 33, 80: pro beneficio gratiam repetere, Liv. 1, 47, 7: gratias ob hoc agere, quod, etc., Liv. 54, 50, 4; so with ob, Plin. Ep. 9, 31, 21; Treb. Pol. Trig. Tyr. 10, 9: pro tuo summo beneficio gratias agere, Cic. Att. 16, 16, 16; Liv. 23, 11, 12; Plin, Pan. 25, 1; cf. Gell. 9, 3, 5: dum carmine nostro Redditur agricolis gratia caelitibus, Tib. 2, 1, 36; cf.: hoc certe justitiae convenit suum cuique reddere, beneficio gratiam, injuriae talionem aut certe malam gratiam, Sen. Ep. 81 med.; rarely: in gratiam habere (=ita accipere, ut ad gratiam comparandam valere putet), to accept as thankworthy, Sall. J. 111, 1: unum vis curem: curo. Et est dīs gratia, Cum ita, ut volo, est, I thank, Ter. Ad. 1, 2, 58; cf.: Er. Eamus intro, ut prandeamus. Me. Bene vocas: tam gratia est, no, I'm much obliged to you (the negative being omitted, as in the Fr. je vous remercie, and the Germ. ich danke sehr), Plaut. Men. 2, 3, 36.—Ellipt.: fores effregit? restituentur; discidit Vestem? resarcietur: est, dīs gratia, Et unde haec fiant, et adhuc non molesta sunt, thank Heaven, Ter. Ad. 1, 2, 41.—With acc. and inf. (anteclass. and post-Aug.): dīs gratias agebat, tempus sibi dari, etc., Ter. Phorm. 4, 2, 6; Tac. H. 4, 64; cf. Ter. Phorm. 1, 2, 4; id. And. 1, 1, 15.—Hence, as adverbs:
   A grātĭā (acc. to II. A.), lit., in favor of, on account of, for the sake of; hence, in gen., on account of (usually placed after the gen., in Quint. a few times before it; cf.: causa, ergo).
   (a)    With gen.: sed neque longioribus quam oportet hyperbatis compositioni serviamus, ne quae ejus gratia fecerimus, propter eam fecisse videamur, lest what we have done to embellish the style we should seem to have done merely on account of the construction we had chosen, Quint. 9, 4, 144: tantum abest, ut haec bestiarum etiam causa parata sint, ut ipsas bestias hominum gratia generatas esse videamus, Cic. N. D. 2, 63, 158: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69 (Trag. v. 316 Vahl.); cf.: honoris gratia nomino, Cic. Quint. 7, 28: nuptiarum gratia haec sunt ficta atque incepta omnia, Ter. And. 5, 1, 17: simulabat sese negotii gratia properare, Sall. J. 76, 1: hominem occisum esse constat; non praedae gratia: quia inspoliatus est, Quint. 7, 1, 33; cf.: hereditatis gratia, id. 5, 12, 5: quem censores senatu probri gratia moverant, Sall. C. 23, 1: profectus gratia dicere, Quint. 2, 10, 9: brevitatis gratia, id. 4, 2, 43: decoris gratia, id. 8, 6, 65: difficultatis gratia, id. 9, 2, 77: aut invidiae gratia ... aut miserationis, id. 9, 2, 8: praesentis gratia litis, id. 2, 7, 4 al.—With gerund.: duxit me uxorem liberorum sibi quaesendum gratia, Enn. ap. Fest. p. 258 Müll. (Trag. v. 161 Vahl.): ut aut voluptates omittantur majorum voluptatum adipiscendarum causa, aut dolores suscipiantur majorum dolorum effugiendorum gratia, Cic. Fin. 1, 10, 36; cf. Caes. B. G. 7, 43, 2: tentandi gratia, Sall. J. 47, 2: hiemandi gratia, id. ib. 61, 3: colloquendi gratia, id. ib. 61, 4: placandi gratia, id. ib. 71, 5: simulandi gratia, id. ib. 37, 4: sui exposcendi gratia, Nep. Hann. 7, 6: amplificandi gratia ... vel miserandi, Quint. 9, 3, 28: elevandae invidiae gratia, id. 5, 13, 40: recuperandae dignitatis gratia, id. 11, 1, 79: vitandae similitudinis gratia, id. 9, 1, 11 al. —Ellipt.: ejus generis hae sunt quaestiones. Si, exempli gratia, vir bonus Alexandria Rhodum magnum frumenti numerum advexerit, etc., for example, for instance (for the usual exempli causa; so, verbi gratia, for verbi causa, infra), Cic. Off. 3, 12, 50; so, exempli gratia, Plin. 2, 41, 41, § 110; for which in full: pauca tamen exempli gratia ponam, Quint. 6, 5, 6: eorum unam discordiam ponemus exempli gratia, Plin. 18, 25, 57, § 213: propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, for instance, Cic. Fin. 5, 11, 30.—Placed before the gen.: gratiā decoris, Quint. 8 praef. § 18: compositionis, id. 9, 4, 58: lenitatis, id. 9, 4, 144: significationis, id. 8, 6, 2.—
   (b)    With pron. (mostly ante-class.): meā gratiā, Plaut. Bacch. 1, 1, 64; id. Ps. 5, 2, 3: qui nihil ocius venit tamen hac gratia, id. Stich. 5, 1, 5; cf.: abire istac gratia, id. Ps. 1, 5, 138: (Medea) per agros passim dispergit corpus: id eā gratiā, Ut, etc., Poët. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67; so, eā gratiā, Ter. And. 3, 4, 8; id. Heaut. 4, 5, 20; id. Hec. 4, 3, 11: sed huc qua gratia te arcessi jussi, ausculta, id. Eun. 1, 2, 19; cf. id. ib. 1, 2, 79: id ea gratia eveniebat, quod nemo ex fuga regem sequitur, Sall. J. 54, 4: id ea gratia facilius fuit, quod, etc., id. ib. 80, 4.—
   B grā-tĭīs (always as a trisyll. in ante-class. poets; Pompon. Com. Fragm. v. 110 Rib.; Plaut. As. prol. 5; id. Ep. 3, 4, 38; Ter. Ad. 4, 7, 26; cf. Charis. p. 1806; so in Cic. Verr. 2, 4 and 5 Halm), and contr., grātīs (since the class. per.; acc. to II. A.), lit., out of favor or kindness; hence, pregn., without recompense or reward, for nothing, gratuitously, gratis, προῖκα (cf.: gratuito, nequidquam, frustra): quae (psaltria) quantum potest Aliquo abicienda est, si non pretio, at gratiis, Ter. Ad. 4, 7, 26; cf. Plaut. Poen. 4, 2, 46: si mihi dantur duo talenta argenti numerata in manum, Hanc tibi noctem honoris causa gratiis dono dabo, id. As. 1, 3, 38 sq.: quam introduxistis fidicinam, atque etiam fides, Ei quae accessere, tibi addam dono gratiis, into the bargain, to boot, id. Ep. 3, 4, 38: quae Romae magna cum infamia pretio accepto edixeras, ea sola te, ne gratis in provincia male audires, ex edicto Siciliensi sustulisse video, Cic. Verr. 1, 46, 118: hic primum questus est non leviter Saturius, communem factum esse gratis cum Roscio, qui pretio proprius fuisset Fanni, id. Rosc. Com. 10, 27: gratis dare alicui (opp. pretium accipere ab aliquo), Mart. 14, 175, 2: id me scis antea gratis tibi esse pollicitum. Quid nunc putas, tanta mihi abs te mercede proposita? Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7: gratis rei publicae servire, id. Clu. 26, 71: tantum gratis pagina nostra placet, Mart. 5, 16, 10: virtutes omnes per se ipsas gratis diligere, Cic. Fin. 2, 26, 83.—Opp. for payment: is repente, ut Romam venit, gratis praetor factus est. Alia porro pecunia ne accusaretur data, Cic. Verr. 1, 39, 101; cf. id. ib. 2, 5, 19, § 48: habitent gratis in alieno? id. Off. 2, 23, 83; so, habitare in aedibus alienis, Dig. 39, 5, 9: habitationem cui dare, free of cost, ib. 19, 2, 53, § 2; Mart. 10, 3, 11.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) grātĭa,⁶ æ, f. (gratus), manière d’être agréable qui se trouve dans le sujet et se manifeste à autrui ou qui se trouve dans autrui et se manifeste au sujet.
    I
1 faveur, complaisance, obligeance, grâce : aliquid in beneficii loco et gratiæ causa petere Cic. Verr. 2, 3, 189, demander qqch. comme un bienfait et une grâce, cf. Verr. 2, 3, 115 ; gratiæ causa Cic. Fam. 5, 12, 7, par faveur ; alicui gratiam dare Ter. Hec. 390, accorder une faveur à qqn ; alicui gratiam dicendi facere Liv. 3, 41, 4, accorder à qqn la faveur de parler, cf. Suet. Aug. 38 ; in gratiam alicujus Liv. 28, 21, 4, pour complaire à qqn, cf. Liv. 28, 39, 12 ; 39, 26, 12 || abl. gratia, pour l’amour de, à cause de [placé après son régime] : hominum gratia Cic. Nat. 2, 158, pour les hommes ; honoris gratia, v. honor ; Bruti conservandi gratia Cic. Phil. 14, 4, pour sauver Brutus ; si exempli gratia vir bonus... Cic. Off. 3, 50, si, pour prendre un exemple, un honnête homme... ; propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem Cic. Fin. 5, 30, en vue de n’importe quelle autre chose, par exemple, en vue du plaisir ; ea gratia, quod... Sall. J. 54, 4 ; 80, 4, pour ce motif que... ; mea gratia Pl. Bacch. 97, à cause de moi
2 remise accordée par complaisance : alicui jurisjurandi gratiam facere Pl. Rud. 1415, faire à qqn remise de son serment, l’en délier, cf. Suet. Tib. 35 ; gratiam fecit conjurandi Bononiensibus Suet. Aug. 17, il dispensa les habitants de Bologne de faire cause commune avec lui, cf. Suet. Dom. 14 ; de cena facio gratiam Pl. Most. 1130, quant au souper, je t’en fais grâce (= non, merci) || grâce, pardon : alicui delicti gratiam facere Sall. J. 104, 5, pardonner à qqn une faute
3 reconnaissance, gratitude [définie par Cic. Inv. 2, 161 ] : gratiam alicui referre Cic. Br. 217 ; de Or. 3, 14, témoigner à qqn sa reconnaissance en retour ; præclaram gratiam alicui referre Cic. Cat. 1, 28, montrer une belle reconnaissance à qqn ; habere gratiam Cic. Off. 2, 69, avoir de la reconnaissance (mais habebo apud posteros gratiam Sen. Ep. 21, 5, j’aurai la faveur de la postérité, v. II 1) ; habere et referre gratiam Ter. Eun. 750 ; Cic. Fam. 5, 11, 1, v. refero II 2 b) ; alicui gratias referre Cic. Planc. 101, donner à qqn des marques (preuves) de reconnaissance, cf. Cic. Phil. 3, 39 ; gratiam dis persolvere Cic. Planc. 80, s’acquitter envers les dieux d’une dette de reconnaissance || pl., actions de grâce, remerciements : gratias agere alicui Cic. Phil. 1, 3, adresser des remerciements à qqn ; gratiarum actio Cic. Fam. 10, 19, 1, adresse (expression) de remerciements ; maximas vobis gratias omnes et agere et habere debemus Cic. Phil. 3, 25, nous devons tous et vous remercier vivement et éprouver pour vous la plus vive reconnaissance, cf. Marc. 33 ; gratias habere Liv. 24, 37, 7, remercier ; alicui pro aliqua re gratias agere Cic. Att. 16, 16, 16, remercier qqn pour [de] qqch. ; [in aliqua re Cic. Att. 2, 24, 2 ; ob aliquam rem Liv. 34, 50, 4 ; Plin. Min. Ep. 9, 31, 2 ] || est dis gratia, cum... Ter. Ad. 138, il y a à remercier les dieux, du moment que... ; dis gratia ! Ter. Ad. 121, dieu merci ! grâce aux dieux ! gratiast Pl. Men. 387, bien obligé ! merci bien ! || abl. pl. gratiis, contre un simple remerciement, avec un « dieu vous le rende ! », cf. Ter. Ad. 744 ; d’où l’adv. gratis.
    II
1 faveur d’autrui, bonnes grâces : gratiam alicujus sibi conciliare Cic. Pomp. 70, se concilier la faveur de qqn ; magnam inire gratiam Cic. Fin. 4, 31, se mettre en grande faveur (en grand crédit) ; gratiam inire ab aliquo Cic. Verr. 2, 4, 143, se mettre dans les bonnes grâces de qqn [ad aliquem Liv. 33, 46, 7 ; apud aliquem Liv. 36, 5, 3, auprès de qqn] ; ab aliquo summam gratiam inire Cic. Att. 7, 9, 3, gagner au plus haut point la faveur de qqn ; aliquam bonam gratiam sibi quærere Cic. Pomp. 71, rechercher pour soi quelques bonnes grâces avantageuses ; aliquem apud aliquem in maxima gratia ponere Cic. Att. 5, 11, 6, mettre qqn dans les meilleures grâces de qqn ; plures ineuntur gratiæ si... Cic. Br. 209, on se gagne plus souvent la faveur si (on se fait plus d’amis, si...), cf. Cic. Mur. 24 ; Agr. 2, 7 ; multas bonas gratias cum optima existimatione provincia afferre Cic. Mur. 42, rapporter de sa province avec la meilleure réputation une quantité de bonnes sympathies || popularité, crédit : gratia plurimum posse Cæs. G. 1, 9, 3, avoir le plus grand pouvoir par son crédit, cf. Cæs. G. 1, 20, 2 ; 7, 63, 2 ; C. 2, 44, 1, etc. ; Iccius Remus, summa nobilitate et gratia inter suos Cæs. G. 2, 6, 4, le Rémois Iccius, qui tenait parmi les siens le plus haut rang par sa noblesse et son crédit ; res contra nos faciunt, summa gratia et eloquentia Cic. Quinct. 1, nous avons comme adversaires le crédit et l’éloquence au plus haut degré, cf. Cic. Cæl. 19 ; Off. 2, 64 ; summa apud populum gratia Cic. Rep. 2, 60, la plus grande popularité ; gratia alicujus Cic. Amer. 28, le crédit, l’influence de qqn ; per gratiam contendere, ut... Cic. Verr. 1, 1, 48, faire appel aux influences pour obtenir que...
2 sentiments de bonne intelligence, de bon accord, relations amicales, amitié : si suam gratiam Romani velint... Cæs. G. 4, 7, 4, [ils disent] que si les Romains veulent leur amitié ; in gratiam cum aliquo redire Cic. Att. 1, 14, 7 ; Prov. 20, etc., renouer des relations d’amitié avec qqn, se réconcilier avec qqn ; restituere aliquem in gratiam cum aliquo Cic. Prov. 23, remettre qqn en amitié avec qqn [reducere Cic. Rab. Post. 19 ] ; Sallustium restituere in ejus veterem gratiam non potui Cic. Att. 1, 3, 3, je n’ai pu ramener Sallustius à ses vieilles relations avec lui ; cum aliquo in gratia esse Cic. Fam. 1, 9, 4, être en bons termes avec qqn ; mihi cum illo magna gratia erat Cic. Fam. 1, 9, 20, j’étais en fort bons termes avec lui ; cum bona gratia, cum mala Ter. Phorm. 621, en bonne, en mauvaise intelligence ; istuc quod postulo inpetro cum gratia Ter. Andr. 422, ce que je demande, je l’obtiens de bon gré ; per gratiam Pl. Mil. 979, de bonne grâce.
    III agrément, charme, grâce : gratia corporis Suet. Vitell. 3, agréments physiques ; gratia in vultu Quint. 6, pr. 7, grâce dans le visage ; sincera sermonis Attici gratia Quint. 10, 1, 65, la pure grâce du parler attique ; vinis gratiam affert fumus Plin. 14, 16, la fumée donne aux vins de l’agrément || v. Gratia.

Latin > German (Georges)

grātia, ae, f. (gratus), die Annehmlichkeit, Wohlgefälligkeit, I) subjektiv: A) eig. = das angenehme, wohlgefällige Wesen, das Wohlgefällige, in vultu, Quint.: verborum, Quint.: gratia non deest verbis, Lieblichkeit, Prop.: in bildenden Künsten (Malerei usw.), das Gefällige, Quint.: von einer Örtlichkeit, villae, die Reize, Plin. ep.: v. Wein, vinis gratiam affert fumus, Plin.: v. Pers., der Liebling, ut unus quolibet in casu gratia nostra fores, Ov. ex Pont. 2, 3, 82. – dah. personif.: Grātiae (wie Χάριτες), die Grazien, Huldgöttinnen, Töchter des Zeus u. der Eurynome, gew. drei: Euphrosyne (festliche Freude), Aglaia (festlicher Glanz), Thalia (blühendes Glück), die die Anmut des durch Sitte u. Schönheitssinn geregelten, durch Schmuck und Freude gehobenen Beisammenseins versinnbildlichten, Hor. carm. 1, 4, 6; 3, 21, 22. Quint. 10, 1, 82: nach späterer Deutung auch Sinnbilder der Dankbarkeit, Wohltätigkeit, Sen. de ben. 1, 3, 2 sq.
B) übtr.: 1) die Gunst, die man erweist, Gefälligkeit, Willfahrung, der angenehme Dienst, die Gunstbezeigung, der Gefallen, die Gnade, a) übh.: nullam esse gratiam, quam non capere animus meus posset, Cic.: petivit in beneficii loco et gratiae, Cic.: alci gratiam dare, Ter., od. facere, Plaut., jmdm. willfahren: gratiam dicendi facere, zu reden gestatten, Liv.: u. so gratiam facere reddendi equi, Suet. – dah. α) in gratiam alcis, jmdm. zu Gefallen, zugunsten, wegen, Liv.: in gratiam iudicii, weil das Volk ihn losgesprochen, Liv. – β) Abl. gratiā wegen (eig. aus Gunst, Gefälligkeit), hominum gratiā, Cic.: eā gratiā, deswegen, Ter.: huius accusandi gratiā, Nep.: ineundae fugae gratiā, Val. Max.: laxandi levandique animi gratiā, Gell.: cibi aut potionis gratiā, Liv.: honoris gratiā (s. honor), Cic.: exempli gratiā, zum Beispiel, Cic. u.a. (vgl. exemplum no, III); vollst. pauca tamen exempli gratiā ponam, Quint.: verbi gratiā propter voluptatem, Cic.: dem Genet. vorangestellt, gratiā patris, Lamprid. Heliog. 31, 3. – b) insbes., das Erlassen einer Sache aus Gefälligkeit, die Nachsicht bei usw., iurisiurandi, ICt.: criminum, Suet.: omnium tibi gratiam facio, Liv.: delicti gratiam facere, Nachsicht schenken, nachsehen, Sall.: de cena facio gratiam, bedanke mich, kann nicht kommen, Plaut. – 2) die Erkenntlichkeit, der Dank, gratiam ferre alcis rei, den Dank für etw. davontragen, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 26, 4): ab utrisque parem gratiam trahere, Iustin.: gratiam persolvere dis, Cic.: gratias dicere, Apul. (ut pro eo honore vobis multas gratias dicerem, Apul. flor. 16 = 22, 15 Kr.): gratias agere, Dank abstatten, sagen, Cic.: agere gratias magnas od. ingentes, Ter., od. mirificas, Cic.: tibi gratias ago atque habebo summas, Plaut.: agere Romanis gratias, Eutr.: tantae erga me benevolentiae tuae tamque sincerae gratias ago debeoque plurimas, Augustin.: furtive agere gratias et in angulo et ad aurem, Sen.: in quo ei Pompeius gratias egerat, Cic. ep.: etiam in malis gratias agere, Lact.: alci gratias agere de matre, Cic.: senatui pro alqo gratias agere, Cic.: alci pro suo summo beneficio gratias agere, Cic.: agere ei maximas gratias pro beneficiis in matrem, coniugem liberosque impensis, Curt.: timerem ne arrogans esset ob ea laudare, ob quae gratias agerem, Plin. ep. 9, 31, 2: gratias se inter cetera etiam ob hoc agere, quod (weil) etc., Liv. 34, 50, 4 (u. so m. ob u. Akk. auch Treb. Poll. trig. tyr. 10, 9. Apul. flor. 16 in.): agere gratias incipit, quod (daß er) perfidi hominis insidias prudenter cauteque vitasset, Curt.: ago confusioni meae gratias, quod nihil in illo cubiculo vidi praeter matrem et patrem, Sen. rhet.: gratiarum actio, Danksagung, Cic.: ellipt., tamen, genio illius gratias (Dank dem G. jenes!), enatavi, Petron. 57, 10. – gratiam habere alci, Dank wissen, Cic.: u. so gratiam habere magnam od. maximam, Cic. u. Ter.: gratiam habere m. folg. quod (daß usw.), Cic., od. qui u. Konj. (daß er), Cic.: auch gratias habere (von zweien u. mehreren), Liv. 24, 37, 7: u. alci summas gratias habere (v. einem), Plaut. trin. 659: verb. (v. einem) alci maximas infinitasque agere atque habere gratias, quod (daß) etc., Vitr. 6. praef. 4: alci laudes gratiasque habere magnas, Plaut. asin. 545: gratiam referre, den Dank abtragen, in der Tat danken, Cic.; u. ironisch, vergelten, es einem wieder entgelten lassen (= sich rächen), Ter. n. Cic.: gratiam referre pro meritis, pro beneficiis, Caes.: gratiam referre bonam od. praeclaram, Cic.: od. meritam debitamque, Cic., od. iustam ac debitam, Cic.: gratiam referre parem, Gleiches mit Gleichem vergelten, Cic.: auch gratias referre, Cic. Planc. 101; Phil. 3, 39: ago tibi gratias, imperator auguste; si possem, etiam referrem, Auson. grat. act. 1. § 1: gratiam rependĕre, Ov., od. reddere, Sall.: v. Lebl., referre gratiam, v. Acker, wenn er Früchte trägt, Col.; u. gratiam reddere, v. Weinstocke, Col. – nullum est neque sincerius neque acceptius genus gratiarum, quam quod etc., Plin. pan. – dah. a) gratia est, ich danke, Ter.: gratia est (sc. tibi), ich bedanke mich = ich muß es abschlagen, Plaut.: dis gratia, cum ita ut volo est, ich danke Gott, wenn usw., Ter.: dis gratia u. gratia dis (verst. est), Gott sei Dank! Ter. u. Ov.: gratia magna Iovi, Tibull. – b) Abl. Plur. grātiīs u. zsgzg. grātis, ohne Entgelt (Vergeltung), ohne Bezahlung, umsonst (Ggstz. pretio, mercede), quae (psaltria) quantum potest aliquo abicienda est, si non pretio, at gratiis, Ter.: gratiis exaedificari atque effici navem, Cic.: tibi gratiis stare navem, nichts koste, Cic.: gratis habitare, Cic.: cave, ne tibi gratis hic constet amor, Ov.: reges Parthos non potest quisquam salutare sine munere; tibi valedicere non licet gratis, Sen. – / Bei den szenischen Dichtern (z.B. Plaut. asin. 194; Epid. 474 G. Ter. adelph. 744. Pompon. com. 110) überall nach den besten Hdschrn. gratiis; Cic. Verr. Halm gratiis, C. F. W. Müller gratis.
II) objektiv, A) eig. = die Gunst, die man bei andern genießt, das Beliebtsein, der Kredit (während favor die »Beifallsbezeigung«, die »Gunst« die man andern erweist, insbes. die Volksgunst, Begünstigung), gratiam alcis sibi conciliare, Cic.: gratiam (magnam, summam) inire, Cic., ab alqo, Cic., od. apud alqm od. ad alqm, Liv., od. alcis, Curt., bei jmd. sich in Gunst setzen, Gunst erwerben, sich beliebt machen: ut aliquam mihi bonam gratiam quaesisse videar, Cic.: summam ab alqo gratiam inire, Caes.: ab alqo gratiam inisse, quod (weil, daß) etc., Cic.: quia plures ineuntur gratiae, Gunst bei mehreren, Cic.: in gratia esse, in Gunst stehen, beliebt sein, Cic.: L. Murenae provincia multas bonas gratias cum optima existimatione attulit, Cic. – Ggstz., quod apud alios gratiam, apud alios offensionem habet, Plin. 19, 9.
B) übtr.: 1) das gute Vernehmen (Verhältnis), in dem man mit jmd. steht, das gute Einverständnis, das freundschaftliche Verhältnis, die Freundschaft, in gratiam redire cum alqo, sich mit jmd. wieder aussöhnen, Cic. (dah. reditus in gratiam, Aussöhnung, Cic.): ebenso in gratiam reverti cum alqo, Liv. u. Petron., cum fato, Sen.: alqm apud alqm ponere in gratia u. in gratia maxima, in Gunst, in große Gunst setzen, Cic.: esse in gratia cum alqo, Cic.: dehinc spero aeternam inter nos gratiam fore, Ter.: in gratiam reducere od. restituere od. redigere, versöhnen, Ter.: porrigere mutuas in gratiam manus, Sen. rhet.: so auch componere gratiam inter eas, Ter.: per gratiam, in Güte, gutwillig, Plaut.: so auch per bonam gratiam, Plaut. (vgl. Brix Plaut. mil. 979): u. so per gratiam od. cum gratia, in Güte, gutwillig, Ter. u. Liv.; Ggstz. sine gratia, nicht in Güte, nicht gutwillig, Sen. rhet. (vgl. Lorenz Plaut. mil. 971): componere alqd cum bona gratia, in aller Güte, Ter.: u. so cum bona gratia alqm dimittere, Cic.: cum mala gratia, in Haß, Ter.: cum gratia imperatoris, zur Zufriedenheit des F., Liv. 29, 1, 9. – 2) die (durch Gunst, guten Kredit erlangte) Macht, das Ansehen, der Einfluß, Cic. u.a.

Latin > Chinese

gratia, ae. f. :: 恩惠。谢恩。寵愛。恕。威儀。— villae 庄之美境。Habeo tibi gratiam 感謝汝。Gratia valere apud eum 能進言于人前。Gratias agere 謝恩。Gratia Dei 天主聖寵。天主寵愛。Senatus mala gratia 得罪理事官。 Vir summa gratia 至大威儀之士。Mei gratia 因吾故。爲我。Gratiam referre 報答。報仇。Jurisiurandi gratiam facere 免發誓。

Translations

grace

Armenian: նազանք; Bulgarian: грация, елегантност; Catalan: gràcia; Chinese Mandarin: 優雅, 优雅; Dutch: gratie, elegantie; Esperanto: gracio; Finnish: ylväys, sulous; French: grâce; Galician: graza; German: Anmut, Grazie; Greek: χάρη; Ancient Greek: χάρις; Hindi: अदा; Hungarian: báj, elegancia, kecsesség, méltóság; Irish: grástúlacht; Italian: grazia, eleganza, garbo, leggiadria; Japanese: 雅やか, 優雅; Khmer: លីឡ្ហា; Korean: 우아; Latin: gratia; Persian: ناز‎; Polish: wdzięk, gracja; Portuguese: graça; Romanian: grație, eleganță; Russian: грация, изящество; Scottish Gaelic: loinn; Spanish: gracia, donaire; Swedish: grace; Turkish: görgü, incelik, zarafet, letafet; Urdu: ادا‎