ένδοθι
From LSJ
κεῖται μὲν γαίῃ φθίμενον δέμας, ἡ δὲ δοθεῖσα ψυχή μοι ναίει δώματ' ἐπουράνια → my body lies mouldering in the ground, but the soul entrusted to me dwells in heavenly abodes
ἔνδοθι (AM)
επίρρ. μέσα, εντός (α. «τὴν δ' ἔνδοθι τέμεν ἰοῡσαν», Ομ. Οδ.
β. «τῶν ἀνακτόρων ἔνδοθι»).