cynicus
From LSJ
γραμματική ἐστιν ἐμπειρία τῶν παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφεῦσιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ λεγομένων → grammar is a practical knowledge of the usage of poets and writers of prose
Latin > French (Gaffiot 2016)
cўnĭcus, a, um (κυνικός),
1 de chien : Chalc. Tim. 125 ; cynicus spasticus Plin. 25, 60, sujet au spasme cynique
2 cynique, des Cyniques (v. Cynici ) : cynica institutio Tac. Ann. 16, 34, l’École cynique (des philosophes cyniques).
Latin > German (Georges)
(1) cynicus1, a, um (κυνικός), hündisch, Hunds –, annus, Chalcid. Tim. 125.
